Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

(variante

  • 81 opilio

    ōpilio u. ūpilio, ōnis, m. (ovis u. pello), der Schäfer, Schafhirt, Ziegenhirt, Form op. bei Plaut. asin. 540. Colum. 7, 3, 13. Alfen. dig. 32, 1, 60. § 3. Apul. met. 8, 19: op. gregis, Vulg. genes. 38, 12: Form up., Verg. ecl. 10, 19. Apul. flor. 9; apol. 87; met. 5, 25 u. bei anderen als Variante; s. Hildebr. Apul. flor. 3. p. 13.

    lateinisch-deutsches > opilio

  • 82 Osiris

    Osīris, ris, ridis u. ridos, Akk. rim u. rin, m. (Ὄσιρις), Gemahl der Isis, Schutzgott Ägyptens u. des Nils, durch seinen Bruder Typhon umgebracht u. zerstückelt, unter Klagen von der Gattin aufgesucht, weshalb das Aufsuchen u. Wiederfinden seines Leichnams unter die Zeremonien seines Kultus aufgenommen wurde, Tibull. 1, 7, 29. Ov. met. 9, 693. Iuven. 8, 29. Lact. 1, 21. § 22 u. 24. – Genet. Osiris, Plin. 5, 60. Apul. met. 11, 27. Augustin. de civ. dei 8, 26, 2. p. 365, 12 u. 8, 27, 2. p. 367, 7 D.2; u. Osiridis, Varro bei Serv. Verg. georg. 1, 19. Tert. de pall. 3. Augustin. de civ. dei 10, 11. Serv. Verg. georg. 1, 166; u. Osiridos, Iul. Val. 1, 24 (31): Dat. Osiri, Corp. inscr. Lat. 6, 348: Akk. Osirim, Verg. Aen. 12, 548. Hor. ep. 1, 17, 60. Tibull. 1, 7, 27. Lucan. 8, 833; 9, 159. Augustin. de civ. dei 6, 10, 2. p. 268, 19 D.2 Serv. Verg. georg. 1, 19. Firm. de err. 2, 2; u. Osirin, Macr. sat. 1, 21, 12 ed. Jan (Variante Osirim). Schol. Iuven. 6, 533 ed. Jahn: Abl. Osiri, Iuven. 8, 29; u. Osire, Mart. Cap. 3. § 223; u. Osiride, Augustin. de civ. dei 10, 11, 2. p. 420, 18 D.2

    lateinisch-deutsches > Osiris

  • 83 pelliceus

    pellīceus, a, um, Variante v. pellicius, w. s.

    lateinisch-deutsches > pelliceus

  • 84 periurus

    per-iūrus, a, um (per u. ius), I) eidbrüchig, meineidig, subst., der Meineidige, verb. periurus et mendax, Cic. u.a.: leno periurissimus, Cic. – II) übtr., lügend, lügenhaft, Plaut. mil. 1066: Compar., Plaut. mil. 21; trin. 201 sq. (wo peiurius): Superl., periurissime hominum, Plaut. Pseud. 351. – / Oft Variante pēiūrus, s. Fritsche Hor. sat. 2, 3, 127. – u. peiiūrius, s. Brix Plaut. trin. 201.

    lateinisch-deutsches > periurus

  • 85 Phycus

    Phȳcūs, Akk. ūnta (onta), Abl. ūnte, f. (Φυκοῦς), Vorgebirge in Cyrenaïka, j. Ras Sem, Plin. 5, 32: Akk. unta, Mela 1, 7, 5 (1. § 37) (Parthey u. Frick onta): Abl. unte, Plin. 4, 60. – mit einem gleichn. kleinen Hafenplatz an einer Bucht, Akk. unta (Variante onta), Lucan. 9, 40 (wo masc.).

    lateinisch-deutsches > Phycus

  • 86 poculentus

    pōculentus, a, um, Nbf. u. Variante von potulentus, w. s.

    lateinisch-deutsches > poculentus

  • 87 Polymestor

    Polymēstōr (Polymnēstōr), oris, Akk. orem u. ora, m. (Πολυμήστωρ), König der Bistonen in Thrazien, Schwiegersohn des Priamus u. Gemahl der Ilione, der den ihm anvertrauten Polydorus tötete, Ov. met. 13, 430 u. 551. Hyg. fab. 109. Mythogr. Lat. 2, 209. Serv. Verg. Aen. 3, 6; 3, 15 u.a. (überall mit der Variante Polymnestor; vgl. Burmann Ov. met. 13, 430).

    lateinisch-deutsches > Polymestor

  • 88 portentosus

    portentōsus, a, um (portentum), außerordentlich, übernatürlich, im üblen Sinne = widernatürlich, unnatürlich, abenteuerlich, mißgestaltet, portentosi fetus, Mißgeburten, Sen.: serpens portentosae magnitudinis, Liv. epit.: puer portentoso parvoque capite, Suet.: quid fieri portentosius potest? Sen.: oratio portentosissima, Sen. – n. plur. subst., portentōsa, ōrum, Mißgeburten, Cic. de div. 2, 60. – / Die Form portentuosus oft Variante von portentosus; außerdem bei Iul. Val. 3, 19 (17); 3, 47 (27). Ps. Cypr. de bono pudic. 3 extr. Isid. orig. 11, 3, 6; 14, 3, 32. Interpr. Iren. 1. praef. § 2 (wo portentuosissima mysteria); vgl. Gloss. II, 453, 23 ›τερατολόγος, portentuosus‹.

    lateinisch-deutsches > portentosus

  • 89 praeruptus [2]

    2. praeruptus, Abl. ū, m. (praerumpo), der steile Abgrund, Oros. 3, 5, 1 (Variante praerupto, was wohl vorzuziehen ist).

    lateinisch-deutsches > praeruptus [2]

  • 90 putresco

    putrēsco, putruī, ere (putreo), I) in Verwesung-, in Fäulnis übergehen, verwesen, verfaulen, vermodern, morsch werden, o te ineptum, si putes meā interesse supra terram an infra putrescam, Sen.: ne corpus eius putrescat, Arnob.: putrescit vestis, Hor.: putrescunt dentes, Plin.: putrescit ulcus, geht in Brand über, wird brandig, Cels.: u. so si vulnus putruerit, Pelagon. veterin.: im Bilde, cor nostrum ibi ponamus, ubi putrescere (sich verzehren) non potest saecularibus curis, Augustin. serm. 19, 6. – II) übtr., mürbe-, locker werden, tophum caloribus putrescere, Colum.: solum putrescit, Colum. – / Oft Variante von putesco, w. vgl.

    lateinisch-deutsches > putresco

  • 91 putror

    putror, ōris, m. (putreo), Variante von putor; vgl. Lachm. Lucr. p. 188 sqq.

    lateinisch-deutsches > putror

  • 92 quadringenteni

    quadringentēnī, ae, a = quadringeni, Prisc. de fig. num. § 24. p. 414, 1 K. – oft Variante von quadringeni, s. Drak. Liv. 45, 16, 3.

    lateinisch-deutsches > quadringenteni

  • 93 quincuplex

    quīncuplex, Variante von quinquiplex, w.s.

    lateinisch-deutsches > quincuplex

  • 94 quincupliciter

    quīncupliciter (Variante quintupliciter), Adv. (quincuplex), fünffach, Itala genes. 43, 34. Ambros. de Ioseph 10. § 59 extr. Augustin. locut. de genes. 1. § 178.

    lateinisch-deutsches > quincupliciter

  • 95 quintuplex

    quīntuplex, Variante von quincuplex, w.s.

    lateinisch-deutsches > quintuplex

  • 96 quintupliciter

    quīntupliciter, Variante von quincupliciter, w.s.

    lateinisch-deutsches > quintupliciter

  • 97 reclinus

    reclīnus, a, um, Variante von reclinis, w. s.

    lateinisch-deutsches > reclinus

  • 98 Robigo [2]

    2. Rōbīgo (Rūbīgo), inis, f. u. Rōbīgus (Rūbīgus), ī, m. (1. robigo), die bald weiblich, bald männlich gedachte Gottheit der Römer, die man um Abwendung des Mehltaus anrief, die Ερυσιβίη Δημήτηρ der Gorgonier u. der Ερυσίβιος Ἀπόλλων der Ryodier, Form -o, Ov. fast. 4, 907. Tert. de spect. 5 extr. Lact. 1, 20, 17: Form. -us, Varro LL. 6, 16 u. r. r. 1, 1, 6. Serv. Verg. georg. 1, 151. Gell. 5, 12, 14. – Dav. Rōbīgālia (Rūb.), ium, n., ein Fest zu Ehren der Gottheit Robigus, das jährlich am 25. April gefeiert wurde, Varro LL. 6, 16 u. r. r. 1, 1, 6. Plin. 18, 284. Fast. Praen. Apr. 25 im Corp. inscr. Lat. 12. p. 236. Serv. Verg. georg. 1, 151 (Variante, Thilo Robiginalia).

    lateinisch-deutsches > Robigo [2]

  • 99 sambuceus

    sambūceus (sabūceus), a, um (sambucus, sabucus), aus Holunder, Holunder-, furca, Plin. 29, 57 (wo Sillig samb., Jan u. Detl. sab.): baculum, Aur. Vict. de vir. ill. 10, 2 (wo samb. ohne Variante).

    lateinisch-deutsches > sambuceus

  • 100 sambucus [2]

    2. sambūcus u. sabūcus, ī, f., der Holunderbaum, Plin. 15, 64; 16, 74 u.a. (wo Sillig überall samb., Jan u. Detl. sab.). Colum. 4, 26, 1 u. 12, 46, 3 (überall mit der Variante sab.). Pallad. 4, 10, 9 (samb.). Ser. Samm. 50 u. 100 337 u. 503 (wo überall sab.). – Dav. sabūcum, ī, n., Holunder als Frucht, Scrib. Larg. 160, Apic. 4, 128. – / Die Glossen haben sowohl sambucus als sabucus.

    lateinisch-deutsches > sambucus [2]

См. также в других словарях:

  • Variante — Variante …   Deutsch Wörterbuch

  • variante — [ varjɑ̃t ] n. f. • 1718; de variant (1382) « changeant »; de varier 1 ♦ Leçon (III) différente de la leçon principale ou admise d un texte; différence selon les versions. Édition critique d un texte accompagné des variantes. ♢ Moyen d expression …   Encyclopédie Universelle

  • Variante — Sf Spielart, Version erw. fach. (18. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. variante, dem substantivierten PPräs. von frz. varier wechseln, verschieden sein , aus l. variāre, zu l. varius mannigfaltig, wechselnd .    Ebenso nndl. variant, ne. variant …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • variante — dícese del carácter hereditario variado. Organismo o condición diferente del grupo al que pertenece Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. variante Diferencias que existen entre los miembros de una …   Diccionario médico

  • variante — (Del ant. part. act. de variar). 1. adj. Que varía. Era u. m. en leng. jurídico. Testigo variante. 2. m. Fruto o verdura que se encurte en vinagre. U. m. en pl.) 3. f. Variedad o diferencia entre diversas clases o formas de una misma cosa. 4.… …   Diccionario de la lengua española

  • variante — [part. pres. femm. di variare ]. ■ s.f. 1. [aspetto nuovo, diverso, rispetto a un esemplare o tipo che si considera fondamentale: i due acrobati hanno ripetuto l esercizio con alcune v. ] ▶◀ cambiamento, (lett.) cangiamento, modifica,… …   Enciclopedia Italiana

  • variante — adj. 2 g. 1. Que varia, que muda muitas vezes. = DIFERENTE • s. f. 2. Texto de um autor, que difere das lições geralmente adotadas. 3. Modificação no estudo de um traçado de estrada ou de obra em construção. 4.  [Linguística] Forma linguística… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • variante — va·riàn·te p.pres., agg., s.f., s.m. 1. p.pres., agg. → variare 2. s.f. CO versione alternativa rispetto a un originale: un auto prodotta in più varianti, un proverbio, un detto diffuso in numerose varianti regionali | variazione, modifica di… …   Dizionario italiano

  • Variante — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sommaire 1 Variante : règles différentes possibles 2 …   Wikipédia en Français

  • variante — ► adjetivo 1 Que varía. ► sustantivo femenino 2 Cada una de las diversas formas en que se presenta una cosa: ■ es una variante del traje que llevaba una famosa actriz. 3 Desviación de una carretera o camino. SINÓNIMO desvío 4 Variedad o… …   Enciclopedia Universal

  • Variante — Infobox animanga/Header name = Variante requiem for the world caption = ja name = Variante ヴァリアンテ ja name trans = Variante genre = Horror, MysteryInfobox animanga/Manga title = author = Ikura Sugimoto publisher = flagicon|Japan Kadokawa Shoten… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»