(usposobić)

См. также в других словарях:

• usposobić — dk VIa, usposobićbię, usposobićbisz, usposób, usposobićbił, usposobićbiony usposabiać ndk I, usposobićam, usposobićasz, usposobićają, usposobićaj, usposobićał, usposobićany 1. «wpłynąć na kogoś w pewien sposób, nastawić kogoś w jakiś sposób;… …   Słownik języka polskiego

• nastawić — dk VIa, nastawićwię, nastawićwisz, nastawićstaw, nastawićwił, nastawićwiony nastawiać ndk I, nastawićam, nastawićasz, nastawićają, nastawićaj, nastawićał, nastawićany 1. «wysunąć, zwrócić coś w jakimś kierunku; poddać działaniu czegoś» Nastawić… …   Słownik języka polskiego

• nastroić — dk VIa, nastroićstroję, nastroićstroisz, nastroićstrój, nastroićstroił, nastroićstrojony nastrajać ndk I, nastroićam, nastroićasz, nastroićają, nastroićaj, nastroićał, nastroićany 1. «strojąc instrument muzyczny, nadać mu właściwy ton; zaczynając …   Słownik języka polskiego

• usposabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, usposabiaćam, usposabiaća, usposabiaćają, usposabiaćany {{/stl 8}}– usposobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, usposabiaćbię, usposabiaćbi, usposabiaćsób, usposabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• idyllicznie — «jak w idylli, w stylu idylli; bezkonfliktowo, beztrosko, pogodnie, nastrojowo, sielsko» Idyllicznie piękny, pogodny. Nastroić, usposobić kogoś idyllicznie. Przedstawiać się, przedstawić coś idyllicznie. Żyli zgodnie, niemal idyllicznie …   Słownik języka polskiego

• nakręcić — dk VIa, nakręcićcę, nakręcićcisz, nakręcićkręć, nakręcićcił, nakręcićcony nakręcać ndk I, nakręcićam, nakręcićasz, nakręcićają, nakręcićaj, nakręcićał, nakręcićany 1. «kręcąc wprawić w ruch, za pomocą kręcenia (naciągania sprężyny) uczynić jakiś… …   Słownik języka polskiego

• podbechtać — dk I, podbechtaćam, podbechtaćasz, podbechtaćają, podbechtaćaj, podbechtaćał, podbechtaćany podbechtywać ndk VIIIa, podbechtaćtuję, podbechtaćtujesz, podbechtaćtuj, podbechtaćywał, podbechtaćywany, pot. «zbuntować kogoś przeciw komuś lub czemuś,… …   Słownik języka polskiego

• usposobienie — n I 1. rzecz. od usposobić. 2. lm D. usposobieniebień «zespół stałych cech charakteru, właściwy komuś sposób zachowywania się; temperament, natura» Pogodne, miłe, wesołe, ponure, gwałtowne, kłótliwe usposobienie. Być z usposobienia flegmatykiem,… …   Słownik języka polskiego

• zjednać — dk I, zjednaćam, zjednaćasz, zjednaćają, zjednaćaj, zjednaćał, zjednaćany zjednywać ndk VIIIa, zjednaćnuję, zjednaćnujesz, zjednaćnuj, zjednaćywał, zjednaćywany, rzad. I, zjednaćam, zjednaćasz, zjednaćają, zjednaćaj «usposobić kogoś do siebie… …   Słownik języka polskiego

• usposobienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. usposobić {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}usposobienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. usposobienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} ogół cech charakteru… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień