-
1 urywać
impf ⇒ urwać* * *(guzik, rękaw) to tear off; ( rozmowę) to cut short* * *ipf.- am -asz1. (= odrywać) tear off.2. lit. (= przerywać, nie kończyć) stop, break off, discontinue; ( rozmowę) cut short; urwać w pół słowa break off in mid-sentence.3. pot. (= zmniejszać, uszczuplać) reduce; take away; shorten; give l. put less.ipf.1. (o czymś przytwierdzonym l. przyszytym) (= odrywać się) come off; come unstuck; fall off; ten guzik zaraz się urwie this button will come off soon; z choinki się urwałeś? pot. are you out of your mind?; skąd on się urwał? pot. is he from Mars?; telefony się urywają I am l. we are swamped with phone calls.2. (= ulec przerwaniu) tear, break apart.3. przen. (= kończyć się nagle) end, come to an end; ( o drodze) end; (o rozmowie, łączności) break off; film mu się urwał pot. he got blind drunk.4. pot. (= wychodzić niepostrzeżenie) push off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urywać
-
2 urywać się
vr( o guziku) to come off; ( o rozmowie) to break off, (o ścieżce itp.) to end; (pot: wychodzić przed czasem) to push off (pot)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urywać się
-
3 obrywać
impf ⇒ oberwać* * *1. (-am, -asz); perf oberwać; vt 2. vi(pot: dostawać lanie) to get a beating* * *ipf.1. (= urywać) tear off; ( owoce) pick; (np. liście z gałęzi) pluck.2. ogr. ( pączki lub pędy) pinch.4. pot. (= dostawać lanie) get it in the neck; oberwać po głowie get a knock on the head.ipf.(= urywać się, odpadać) tear off, fall off.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrywać
-
4 urwać (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urwać (się)
-
5 utykać
(-am, -asz); vi* * *I.utykać1ipf.1. (= grzęznąć) get stuck; utknąć na mieliźnie run aground; utknąć w martwym punkcie przen. come to a standstill l. deadlock.2. (= urywać się) stop, break off; robota utknęła w miejscu work has come to a standstill.II.utykać2ipf.1. (= zatykać, uszczelniać) stuff up.2. (= upychać, wciskać) crowd, cram (a room with furniture etc.).III.utykać3ipf.(= lekko kuleć) have a limp, limp, hobble; utykać na prawą nogę have a limp in one's right leg.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > utykać
-
6 zwalniać
1. (-am, -asz); perf zwolnić; vt( tempo) to slow (down); ( uścisk) to relax; (więźnia, zakładnika) to release, to set free; (pokój, miejsce) to vacate; ( z pracy) to dismiss, to fire2. vi( zmniejszać szybkość) to slow down* * *ipf.1. (= opóźniać) delay, slow down.2. (= zmniejszać prędkość) slow down; zwalniać przed zakrętem mot. slow down to make a turn.3. (= uwalniać) blokadę, więźnia release; zwolnić kogoś za kaucją release sb on bail.5. ( z obowiązku) free, let off, exempt; ( z obecności) excuse; zwolnić kogoś z/od opłaty waive a fee for sb.7. (= oddawać do dyspozycji) (mieszkanie, lokal, posadę) vacate, free.ipf.2. zwalniać się (z pracy) (= składać rezygnację) quit (one's job), leave (one's job); (= urywać się) leave work early; (= wychodzić na chwilę) leave one's workplace.3. (= stawać się niezajętym) become free l. available.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwalniać
-
7 urwać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > urwać
-
8 milk|nąć
impf (milkł) vi 1. (przestawać mówić, śpiewać) to fall silent; (urywać) to break off- chichotały/nuciły, nie milknąc ani na chwilę they never stopped giggling/humming ⇒ umilknąć2. (uciszać się powoli) [głos, gwar, muzyka] to trail away a. off, to die away; (przestawać być słyszalnym) to fall quiet; [oklaski, łkanie] to cease; [hałas, wycie] to let up, to abate; (uciszać się na chwilę) [rozmowa, wrzawa] to lull- burza powoli milknie the storm is subsiding a. dying down- strzelanina nie milkła ani na chwilę there wasn’t a lull in the shooting ⇒ umilknąć3. przen. (przestawać działać) [urządzenie, opozycja] to fall quiet; [polemiki, protesty] to cease- silnik/radiostacja nagle milknie the engine/radio station suddenly goes dead- powoli milkną protesty przeciwko likwidacji zakładu/fabryki the protests against liquidating the plant/factory are slowlyabating ⇒ umilknąćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > milk|nąć
-
9 ur|wać
pf — ur|ywać impf (urwę, urwie — urywam) Ⅰ vt 1. (oderwać) to tear off- urwał guzik od koszuli he tore a button off his shirt- urwać jabłko z drzewa to pick an apple from the tree2. (przerwać) to stop, to break off- urwać rozmowę to cut a conversation short, to break off a conversation- urwać w pół zdania to stop (in) mid-sentence, to break off in the middle of a sentence- „zresztą…” – urwała i popatrzyła na niego uważnie ‘after all…’ she broke off and looked at him closely- grała wspaniale, aż w pewnym momencie urwała she was playing splendidly, but suddenly she broke off- ostatni wiersz jest urwany the last line is unfinished3. pot. (zmniejszyć) to cut- urwali mu sto złotych z zarobków he was short-changed by a hundred zlotys on his salaryⅡ urwać się — urywać się 1. [guzik, rynna, karnisz] to come off; [sznur, lina] to break- pies urwał się z łańcucha the dog broke lose from its chain2. (skończyć się) to stop, to end- rozmowa się urwała the conversation broke off- nasza korespondencja dawno się urwała we stopped corresponding a long time ago- przez chwilę nie rozmawiali, bo urwał im się wątek they were silent for a while because they’d lost the thread of their conversation- na tym urywa się ostatni zapis the diary breaks off at this point3. (kończyć się) [droga, las, ślady] to end- ślady urywały się na rzece the trail ended at the river4. pot. (wymknąć się) to bunk off GB pot., to skive (off) GB pot., to ditch US pot.- urwać się ze szkoły/z pracy to bunk off school/work- urwać się z choinki pot., pejor. to be from another planet pot., to live in cloud cuckoo land GB pot.- skąd tyś/on się urwał? what planet are you/is he from?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ur|wać
См. также в других словарях:
urywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, urywaćam, urywaća, urywaćają, urywaćany {{/stl 8}}– urwać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, urywaćwę, urywaćwie, urywaćwij, urywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać coś od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urywać się – urwać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddzielać się, odłączać się od czegoś, odpadać od jakiejś całości, odrywać się, zrywać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rynna się urywa i nie ma jej kto naprawić. Urwał się guzik od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urywać — 1. pot. Urwać kawałek, trochę czasu «zaoszczędzić trochę czasu przeznaczonego na coś» 2. pot. Urwać komuś głowę, posp. łeb «zwymyślać kogoś za coś»: – Znikać mi z oczu, ale to już! Do łóżek, natychmiast do łóżek! – pokrzykiwał. – Gdyby mama o tym … Słownik frazeologiczny
urywać — → urwać … Słownik języka polskiego
urywać się — pot. Skąd tyś (on) się urwał; z choinki się urwałeś? «o kimś, kto nie orientuje się w sytuacji, kto wystąpił z czymś nieoczekiwanym»: – Panowie, nie ma kto noża? – Skąd żeś się urwał, że pytasz o takie rzeczy? – zagadnął brysio z obstawy. J.… … Słownik frazeologiczny
urwać — dk IX, urwaćwę, urwaćwiesz, urwaćwij, urwaćał, urwaćany urywać ndk I, urwaćam, urwaćasz, urwaćają, urwaćaj, urwaćał, urwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od czegoś, oderwać część czegoś; oberwać, oderwać» Urwać guzik, klamkę, kawałek… … Słownik języka polskiego
kończyć — ndk VIb, kończyćczę, kończyćczysz, kończ, kończyćczył, kończyćczony 1. «doprowadzać coś (jakąś czynność) do końca, robić coś na zakończenie; stanowić zakończenie czegoś» Kończyć rozmowę, pracę. Kończyć papierosa. Kończyć książkę, list. Kończyć… … Słownik języka polskiego
szarpać — ndk IX, szarpaćpię, szarpaćpiesz, szarp, szarpaćał, szarpaćany szarpnąć dk Va, szarpaćnę, szarpaćniesz, szarpaćnij, szarpaćnął, szarpaćnęła, szarpaćnęli, szarpaćnięty 1. «pociągać coś (kogoś) gwałtownymi ruchami; targać, tarmosić» Szarpać kogoś… … Słownik języka polskiego
ucinać — ndk I, ucinaćam, ucinaćasz, ucinaćają, ucinaćaj, ucinaćał, ucinaćany forma ndk czas. uciąć (p.) ucinać się rzad. «o drodze, wzgórzu itp.: raptownie zanikać, kończyć się; urywać się» Wzgórze ucinało się raptownie … Słownik języka polskiego
urywanie — I n I rzecz. od urywać, → urwać II «w sposób urywany, z przerwami» Śmiać się urywanie. Dzwonek u drzwi dźwięczał urywanie … Słownik języka polskiego
urywany — imiesł. bierny czas. urywać (p. urwać) urywany w użyciu przym. «o dźwiękach: nie mający ciągłości, krótki, powtarzający się w pewnych odstępach czasu; przerywany» Krótkie, urywane szczekanie. Urywany dźwięk dzwonka. Urywane tony … Słownik języka polskiego