-
1 inflict
[in΄flikt] v հասցնել (վնաս, հարված), պատճառել(ցավ, վիշտ). inflict a penalty/damage պատ ժի ենթարկել, վնաս պատճառել. inflict one’s views իր տեսակետը պարտադ րել/ վզին փաթաթել -
2 Inflict a penalty
v́ وقع عقوبة -
3 INFLICT LOSSES (TO)
-
4 blow
I[bləu] n հարված. blow with a hammer/fist հար ված մուրճով/ձեռքով. at a/one blow մի հարվա ծով, միանգամից. come to blows կռվել, կռիվ սկսել. exchange blows կռվել, իրար ծեծել. heavy blow ծանր հարված. It was a heavy blow for her փխբ. Դա ծանր հարված էր նրա համար. strike/hit/deal/inflict a blow հարվածել. go out for a good blow փխբ. գնալ զբոսան քի/օդա փոխվելուII[bləu] v փչել. The wind blew hard Քամին ուժեղ էր փչում. երժշ. փո ղ հա րել, փող փչել. blow a horn/trumpet փող փչել, փողհարել. one’s horn ազդանշանել. blow glass ապա կի փչել. blow one’s nose քիթը մաքրել, խնչել. blow a kiss օդային համբույր ուղարկել. blow the money փողերը ծախսել/շռայլել. blow one’s brains out գնդակը ճակատին արձակել, ինքնասպան լինել. I’ll be blowed out if I do Անիծվեմ, թե դա անեմ. blow out հանգցնել. blow out the candle/matches մոմը/լուցկին հանգցնել. blow about/abroad (news) տարածել (լուրեր). blow high/low ինչ էլ որ լինի, ինչ գնով էլ որ լինի. blow over հանդարտվել. The storm blew over Փոթորիկը հանդարտվեց. blow up1. փչելով ուռցնել.2. պայթեցնել. blow up the baloon օդա պարիկը փչել. blow up the building շենքը պայ թեց նել. blow one’s own trumpet ինքնագովու թյամբ զբաղվել, գլուխը գովել. It’s blowing gale outside Դրսում ուժեղ քամի է. (հևալ, փնչաց նել). The old man was puffing and blowing Ծե րու կը հևում և փնչացնում էր. տեխ. պայթել, վառ վել. A fuse has blown Ապահովիչը վառվել է/այրվել է. A tire has blow Անվադողը պայթել է. (ցիրուցան անել) Papers were blown about Թղթերը ցիրուցան եղան. blow down ցած գցել. տապալել, քանդել. The tent was blown down Վրանը քանդվեց. blow off մաքրել. blow off steam շոգին բաց թողնել[bləu] v ծաղկել, փթթել. a new - blown rose նոր ծաղկած վարդ
См. также в других словарях:
Inflict — In*flict , v. t. [imp. & p. p. {Inflicted}; p. pr. & vb. n. {Inflicting}.] [L. inflictus, p. p. of infligere to strike on, to inflict; pref. in in, on + fligere to strike. Cf. {Flail}.] To give, cause, or produce by striking, or as if by… … The Collaborative International Dictionary of English
inflict — I verb administer a penalty, administer punishment, agitate, agonize, apply, beset, bring about, bring upon, burden, cause, cause to suffer, coerce, commit, deal, disquiet, distress, enforce, force, force upon, give pain, harass, harm, hurt,… … Law dictionary
inflict yourself on someone — humorous phrase to be with someone who does not want to be with you the relatives who usually inflict themselves on you at Christmas Thesaurus: to spend time with friendssynonym Main entry: inflict … Useful english dictionary
inflict — (v.) 1560s, from L. inflictus, pp. of infligere to strike or dash against, from in on, against (see IN (Cf. in ) (2)) + fligere (pp. flictus) to dash, strike (see AFFLICT (Cf. afflict)). You inflict trouble on someone; you af … Etymology dictionary
inflict — inflict, afflict Both words are concerned with the suffering of unpleasant circumstances, but they have different constructions. Inflict has the unpleasantness as object, and afflict has the victim: • He knew also that the greater part of the… … Modern English usage
inflict — ► VERB (inflict on) 1) cause (something unpleasant or painful) to be suffered by. 2) impose (something unwelcome) on. DERIVATIVES infliction noun. ORIGIN Latin infligere strike against … English terms dictionary
inflict a penalty — index penalize Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inflict a penalty on — index convict Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inflict a penalty upon — index fine Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inflict capital punishment — index execute (sentence to death) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inflict evil — index mistreat, persecute Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
