Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

(schlegel)

  • 1 Schlegel

    Schlegel <-s, -> m
    ( SDEUTSCH, A, CH Geflügel-, Hasenkeule) udko nt; ( Reh-, Wildschweinkeule) udziec m

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Schlegel

  • 2 Schlegel

    m колотушка; Kochk. задняя нога, ножка, окорочек

    Русско-немецкий карманный словарь > Schlegel

  • 3 Малый перепелятник Accipiter gularis Temminck et Schlegel

    adj

    Универсальный русско-немецкий словарь > Малый перепелятник Accipiter gularis Temminck et Schlegel

  • 4 maljica

    Schlegel m (-s, -), Flegel m (-s, -), Klöppel m (-s, -), Dreschflegel m (-s, -), Trommelschlegel m (-s, -)

    Hrvatski-Njemački rječnik > maljica

  • 5 тукмак

    Schlegel m.; hölzerner Hammer m.

    Татарча-алманча сүзлек > тукмак

  • 6 шакылдавык

    Schlegel m.; Schnarre f.; Klapper f.

    Татарча-алманча сүзлек > шакылдавык

  • 7 beater

    noun
    1) (Cookery) Rührbesen, der
    2) (Hunting) Treiber, der
    * * *
    noun der Schläger
    * * *
    beat·er
    [ˈbi:təʳ, AM -t̬ɚ]
    n
    1. (stick for hitting) Schläger m, Knüppel m; (for cookery) Rührbesen m; (for carpets) [Teppich]klopfer m
    electric \beater Mixer m
    2. (person rousing game) Treiber(in) m(f)
    * * *
    ['biːtə(r)]
    n
    1) (= carpet beater) Klopfer m; (= egg beater) Schneebesen m
    2) (HUNT) Treiber( in) m(f)
    * * *
    1. JAGD Treiber m
    2. TECH
    a) Stampfe f
    b) Rammeisen n
    c) Stößel m
    d) Schlegel m
    e) Klopfer m
    3. GASTR
    a) Schneebesen m
    b) Rührbesen m
    * * *
    noun
    1) (Cookery) Rührbesen, der
    2) (Hunting) Treiber, der
    * * *
    (gong) n.
    Schlegel - m. (tubular bells) n.
    Schlegel - m. (tympani) n.
    Schlegel - m. (vibraphone) n.
    Schlegel - m. (xylophone) n.
    Schlegel - m. n.
    Klopfer - m.
    Klöppel - m.
    Rührbesen m.

    English-german dictionary > beater

  • 8 drumstick

    noun
    1) (Mus.) Trommelchlägel, der
    2) (of fowl) Keule, die
    * * *
    1) (a stick used for beating a drum.) der Trommelstock
    2) (the lower part of the leg of a cooked chicken etc.) der Schlegel
    * * *
    ˈdrum·stick
    n
    1. MUS Trommelstock m, Trommelschlägel m
    2. FOOD Keule f, Schlegel m SÜDD, ÖSTERR, SCHWEIZ
    * * *
    ['drʌmstɪk]
    n
    1) (MUS) Trommelschlägel or -stock m
    2) (on chicken etc) Keule f
    * * *
    1. Trommelstock m, -schlegel m
    2. GASTR Keule f, Schenkel m (von Geflügel)
    * * *
    noun
    1) (Mus.) Trommelchlägel, der
    2) (of fowl) Keule, die
    * * *
    (music) n.
    Schlagzeugstock m. n.
    Trommelstock m.

    English-german dictionary > drumstick

  • 9 mallet

    noun
    1) (hammer) Holzhammer, der; Schlegel, der; (of stonemason) Klöpfel, der; (of carpenter) Klopfholz, das
    2) (Croquet) Hammer, der; (Polo) Schläger, der
    * * *
    ['mælit]
    1) (a type of small wooden hammer: We hammered the tent pegs into the ground with a mallet.) der Holzhammer
    2) (a long-handled wooden hammer for playing croquet or polo.) der Schläger
    * * *
    mal·let
    [ˈmælɪt]
    n (hammer) [Holz]hammer m; (in croquet) Krockethammer m; (in polo) Poloschläger m
    * * *
    ['mlɪt]
    n
    Holzhammer m; (CROQUET) (Krocket)hammer m; (POLO) (Polo)schläger m
    * * *
    mallet [ˈmælıt] s
    1. Holzhammer m, Schlegel m
    2. Bergbau: (Hand)Fäustel m, Schlägel m
    3. SPORT
    a) (Krocket) Schläger m
    b) (Polo) Schläger m
    * * *
    noun
    1) (hammer) Holzhammer, der; Schlegel, der; (of stonemason) Klöpfel, der; (of carpenter) Klopfholz, das
    2) (Croquet) Hammer, der; (Polo) Schläger, der
    * * *
    n.
    Holzhammer m.

    English-german dictionary > mallet

  • 10 malleus

    malleus, ī, m., I) ein Werkzeug zum Schlagen, der Hammer, Schlegel, Klöppel, a) übh., Plaut., Liv. u.a.: stupparius, Flachsbleuel, Plin.: malleo tundere, Plin.: malleo forti percellere, Amm. – b) insbes., der Schlegel zum Schlagen (Töten) des Opfertieres, Ov. u. Suet. – II) übtr., eine Krankheit des Viehes, der Rotz, Veget. mul. 1, 2 sqq.; 1, 10, 1.

    lateinisch-deutsches > malleus

  • 11 задняя нога

    adj
    1) gener. Hinterbein, Hinterfuß, Nachhand (домашних животных)
    2) geol. Hinterfuß (Vert.)
    6) food.ind. Hinterbein (общегерманский раскрой говяжьих туш), Schlegel (телёнка, барана)
    7) S.-Germ. Schlegel (туши телёнка, косули)

    Универсальный русско-немецкий словарь > задняя нога

  • 12 beetle

    noun
    Käfer, der
    * * *
    ['bi:tl]
    (an insect with four wings.) der Käfer
    * * *
    bee·tle
    [ˈbi:tl̩, AM -t̬l̩]
    I. n Käfer m
    II. adj buschig
    \beetle brows buschige Augenbrauen
    III. vi BRIT
    to \beetle along entlangpesen fam; person also entlangsausen fam, im Laufschritt entlangeilen
    * * *
    I ['biːtl]
    n
    Käfer m II
    n
    (= tool) Stampfer m; (for paving, pile-driving also) Ramme f
    * * *
    beetle1 [ˈbiːtl]
    A s ZOOL Käfer m:
    be (as) blind as a beetle blind wie ein Maulwurf sein
    B v/i besonders Br umg
    a) huschen:
    beetle away ( oder off) fort-, weghuschen
    b) flitzen
    beetle2 [ˈbiːtl]
    A s
    1. Holzhammer m, Schlegel m
    2. TECH
    a) Erdstampfe f
    b) Stampfkalander m (für Textilien)
    B v/t
    1. mit einem Schlegel etc bearbeiten, (ein)stampfen
    2. TECH Textilien kalandern
    beetle3 [ˈbiːtl]
    A adj überhängend
    B v/i vorstehen, überhängen
    * * *
    noun
    Käfer, der
    * * *
    n.
    Käfer -- m.

    English-german dictionary > beetle

  • 13 malleus

    malleus, ī, m., I) ein Werkzeug zum Schlagen, der Hammer, Schlegel, Klöppel, a) übh., Plaut., Liv. u.a.: stupparius, Flachsbleuel, Plin.: malleo tundere, Plin.: malleo forti percellere, Amm. – b) insbes., der Schlegel zum Schlagen (Töten) des Opfertieres, Ov. u. Suet. – II) übtr., eine Krankheit des Viehes, der Rotz, Veget. mul. 1, 2 sqq.; 1, 10, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malleus

  • 14 adigo

    ad-igo, ēgī, āctum, ere (ad u. ago), heran-, hin-, hineintreiben, I) eig.: a) Vieh (Ggstz. abigere), oves huc, Plaut.: eādem duo greges inde ulmorum (scherzh.), Plaut.: lactentes ad matres, Varr.: pecus e vicis longinquioribus, Caes.: equos per publicum, Suet. – b) Menschen (bes. wider Willen, mit Gewalt), cum eā homines huc (ad me) adigit lucrifugas, Plaut.: te adigent horsum insomnia, Ter.: vos Italiam, Verg.: alqm fulmine ad umbras, hinabschleudern, Verg.: alqm praecipitem immani turbine, niederschmettern, Verg. – als gerichtl. t.t., arbitrum (altlat. st. ad arb.) adigere alqm, vor dem Schiedsrichter sich zu stellen nötigen, vor den Sch. laden, Cic. de off. 3, 66; pro Rosc. com. 25; top. 43. – c) Dinge, triremes per aestuaria, heranziehen, Tac.: quodam loco turri adactā, an einer Stelle ein Turm (der Feinde) vorgeschoben war, Caes. – bes. ein Werkzeug usw. durch einen Schlegel u. dgl. wo hineintreiben, cuneum, Sen.: cuneum in fissuram, Col.: clavum in arborem, cuneum arbori, Plin.: tigna fistucis, B. einrammen, Caes. – Geschosse heran-, hintreiben, -schleudern, telum tormentumve (in alqd), Caes.: ex locis superioribus telum in litus, Caes.: sagittā turbine adactā, Verg. – u. Stoßwaffen usw. hineintreiben, -stoßen, alci ensem, Verg.: sibi gladium, Liv. epit.: fabrile scalprum in articulo, Liv.: ferrum per pectus, Ov.: per medium hominem qui per os emergat stipitem, Sen.: gladium in os, Flor.: pilum sub oculo, Plin.: ferrum iugulo, Suet.: dah. meton., vulnus, eine Wunde schlagen, alte, Verg., alci, Tac. – II) übtr.: a) übh. heran-, hintreiben, poenarum grave sit solvendi tempus adactum, es sei (herangetrieben =) herbeigeführt die rächende Stunde der Schuld, Lucr. 5, 1223 zw. (Lachm. u. Bern. adultum): bis adactum iugo Rhenum, bis adactum legibus Istrum, dem Joche, den Bedingungen (des Siegers) unterworfen, Stat. Theb. 1, 19. – b) jmd. od. etw. zu etwas treiben, drängen, bringen, bestimmen, zwingen, α) Pers.: alqm ad suspendium, Plaut., ad insaniam, Ter., ad mortem Tac.: in furorem, Lact.: m. ut u. Konj., *Plaut. mil. 1006 Fl. u. Lor. (Brix subigit). Pacat. pan. Theod. 2. § 2: m. bl. Konj., Plaut. rud. 681: m. Infin., Verg. Aen. 6, 696; 7, 113. Ov. am. 3, 6, 30. Sen. de ira 2, 36, 6. Tac. ann. 4, 45; 11, 10. – absol., adigit ita (dazu treibt) Postumia et Servius filius, Cic. ad Att. 10, 9, 3: acriore in dies adigi cupidine promiscuas scaenas frequentandi, Tac. ann. 15, 33. – als publiz. u. milit. t.t., adigere alqm ad iusiurandum, Sall. u. Caes., od. bl. iusiurandum, Cic., Caes. u.a., od. iureiurando, Liv.: u. sacramento, Liv. u. Tac., jmd. in Eid od. in Pflicht nehmen, vereidigen, den Eid der Treue leisten (schwören) lassen; vgl. adiurat, in quae adactus est verba, schwört den ihm vorgelegten Eid, Liv.: so auch adigere alqm in alcis verba iusiurandum u. bl. adigere alqm in verba alcis, jmd. für einen vereidigen, jmdm. den Eid der Treue gegen jmd. abnehmen, Caes. u. Liv.: u. im Pass., adigi sacramento alcis od. pro alqo u. in verba alcis, jmdm. den Eid der Tr. leisten, ihm huldigen, Tac., Suet. u.a.: endlich bl. adigere alqm, Tac.; vgl. adigente Hordeonio Flacco dixit sacramentum, Tac. – β) Lebl.: in faciem prorae pinus adacta novae, in die Gestalt gebracht, gestaltet wie, Prop.: u. so arborum truncis in cuneum adactis, gestaltet zu usw., Hyg. / adaxint = adegerint, Plaut. aul. 50.

    lateinisch-deutsches > adigo

  • 15 festuca [2]

    2. fēstūca ( nicht fīstūca), ae, f., ein Werkzeug zum Einrammen, der Schlegel, die Ramme, Plaut. mil. 961. Cato r. r. 28, 2. Caes. b. G. 4, 17, 4 codd. TU. Plin. 17, 87 u. 36, 185 D. Vulg. Matth. 7, 3 sqq.; Luc. 6, 41 u. 42. Augustin. serm. 49, 7. Gloss. II, 71, 45; II, 339, 23 u. ö. – / fīstūca nur Gloss. III, 407, 16.

    lateinisch-deutsches > festuca [2]

  • 16 malleatus

    malleātus, a, um (Partic. v. *malleo, āre), mit dem Hammer (Schlegel) bearbeitet, -geschlagen, -geklopft, spartum, Colum. 12, 19, 4: libri nondum malleati, Ulp. dig. 32, 1, 52. § 5.

    lateinisch-deutsches > malleatus

  • 17 pavicula

    pavīcula, ae, f. (pavio), der Schlegel, womit man etwas eben schlägt, Cato u. Colum.

    lateinisch-deutsches > pavicula

  • 18 tudes

    tudēs, itis, f. (v. tudo = tundo), der Schlegel, der Hammer, Fest. 352 (a), 30. Paul. ex Fest. 353, 5. – Auct. Aetnae 563 Jacob u. Haupt mit den Handschriften rudibus.

    lateinisch-deutsches > tudes

  • 19 Мохноногий курганник

    Универсальный русско-немецкий словарь > Мохноногий курганник

  • 20 балда

    P m/f Trottel
    * * *
    балда́ pop m/f Trottel
    * * *
    n
    1) gener. Blödser
    3) colloq. Doofkopf, Dummerjan, Dummerling, Dummian, Dummrian, Dumrian, Hanswurst (alberner Kerl), Holzkopf, Klotz, Rßbe, Schwachkopf
    4) obs. Fäustel
    5) eng. Päuschel, Schlägel
    6) mining. Bäuschel, Bäuschel (тяжелый молот), Erdstampfe (молот)

    Универсальный русско-немецкий словарь > балда

См. также в других словарях:

  • Schlegel — steht für: Schlegel (Familienname), der Familienname Schlegel Schlegel Brauerei, eine Brauerei in Bochum ein Werkzeug, siehe Schlägel den schlagenden Teil eines Schlaginstruments, siehe Schlägel (Musik) ein Bein von einem Tier, siehe Keule… …   Deutsch Wikipedia

  • Schlegel — is a name of German origin, related to sledgehammer, mallet . It may occur:In places: *Schlegel, Saxony, a village in the district of Löbau Zittau in Saxony belonging to the town of Zittau *Schlegel, Thuringia, a municipality in the district of… …   Wikipedia

  • Schlegel — puede referirse a: Lugares Schlegel, localidad del distrito de Löbau Zittau, en Sajonia (Alemania). Schlegel, municipio del distrito de Saale Orla Kreis en Turingia (Alemania). Personas August Wilhelm Schlegel, poeta, filósofo e historiador… …   Wikipedia Español

  • Schlegel [1] — Schlegel, s. Schlägel …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Schlegel [2] — Schlegel, gräflich pilatisches Dorf im Kreise Glatz des Regierungsbezirks Breslau (preußische Provinz Schlesien); hat Schloß, Bleichen, Stärkefabrik, Steinkohlengruben, katholisches Schullehrerseminar, Hospital; 2000 Ew …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Schlegel [3] — Schlegel, 1) Christian, geb. 1667 in Saalfeld, wurde 1700 Bibliothekar des Grafen von Schwarzburg, 1712 Secretär u. Antiquar bei dem Herzog von Gotha u.st. 1722; er schr.: Schediasma de nummis antiq. Saalfeldensibus, Arnstad. et Isenacens., Dresd …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Schlegel [1] — Schlegel (Schlägel), Keule, Schlagwerkzeug, Hammer; in Süddeutschland allgemein auch Kalbsschlegel, Kalbskeule; Schlegelbraten, Keulenbraten …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Schlegel [2] — Schlegel, Dorf im preuß. Regbez. Breslau, Kreis Neurode, in einem tiefen Tal des Neuroder Gebirges und an der Kleinbahnlinie Reichenbach i. Schl. Wünschelburg, 420 m ü. M., hat eine evangelische und eine kath. Kirche, Steinkohlenbergbau und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Schlegel [3] — Schlegel, 1) Johann Elias, Dichter, geb. 17. Jan. 1719 in Meißen, gest. 13. Aug. 1749 in Soröe, besuchte die Klosterschule Pforta, studierte sodann in Leipzig die Rechte und hörte außerdem Vorlesungen bei Gottsched, mit dem er auch persönlich… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Schlegel — Schlegel, Joh. Elias, dramat. Dichter, geb. 17. Jan. 1719 zu Meißen, gest. 13. Aug. 1749 als Prof. an der Ritterakademie zu Soröe, der erste nennenswerte Dramatiker des 18. Jahrh. »Werke« (1761 70). – Vgl. Wolff (1889), Rentsch (1890). – Sein… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Schlegel [1] — Schlegel, eine in der deutschen Literatur hervorragende Familie von Gelehrten und Dichtern. Das älteste namhafte Mitglied derselben war S., Joh. Elias, geb. 1718 zu Meißen; dem Kreise der »Bremer Beiträge« angehörig; dramatischer Dichter, gest.… …   Herders Conversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»