-
1 przeżuwacz
ruminantes -
2 rumino
rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β) Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
-
3 fourchu
fourchu, e[fuʀ̃ʃy]Adjectif (cheveux) espigado(da)* * *fourchu fuʀʃy]adjectivo(cabelo) espigado(ruminantes) pied fourchupé bífido -
4 onglon
-
5 panse
-
6 Antilope
An.til.o.pe[ænt'iləpi] n Zool Antílope: gênero de ruminantes do Velho Mundo. -
7 abomasum
ab.o.ma.sum[æboum'eisəm] n abomasco: quarto estômago dos animais ruminantes. -
8 cud
* * *[k∧d] n alimento que os ruminantes trazem do estômago para a boca a fim de tornar a mastigá-lo. to chew the cud a) ruminar. b) fig pensar, meditar. -
9 maw
[mɔ:] n 1 estômago de animais, especialmente o abomaso dos ruminantes. 2 papo. -
10 psalterium
psal.te.ri.um[sɔ:lt'iəriəm] n (pl psalteria) Zool folhoso: terceiro estômago dos ruminantes. -
11 read
[red]past tense, past participle; = read* * *read1[ri:d] n ação de ler, leitura (também Comp). • vt+vi (ps+ pp read [red]) 1 ler. 2 interpretar, descobrir, compreender uma significação. 3 ensinar, aconselhar, avisar. 4 conferenciar em público, doutrinar. 5 dizer, estar concebido ou redigido. 6 registrar, medir, indicar (instrumentos). 7 adivinhar, predizer. • [red] adj erudito, letrado, que tem leitura. a good read leitura agradável. read most leitura da maior parte. the text reads as follows o texto é o seguinte. to be well read in ser versado em. to read about ler a respeito de. to read aloud ler em voz alta. to read between the lines ler entre as linhas. to read for estudar para. to read into extrair um sentido não explícito. to read on prosseguir lendo. to read one to sleep adormecer alguém lendo. to read out ler em voz alta. to read out of expulsar, pôr fora (de um partido). to read out of the same book rezar pela mesma cartilha, ter a mesma opinião. to read over/ through ler do princípio ao fim. to read proofs ler provas, revisar provas. to read someone loud and clear compreender alguém muito bem. to read someone’s mind ler o pensamento de alguém. to read up on informar-se sobre, estudar. to take something as read considerar satisfatório.————————read2[ri:d] n quarta câmara do estômago dos ruminantes, abomaso. -
12 reticulum
re.tic.u.lum[rit'ikjuləm] n 1 retículo, barrete, segundo estômago dos ruminantes. 2 rede. 3 Astr constelação austral. 4 Anat neuróglia. 5 Biol tecido reticular. -
13 rumen
ru.men[r'u:mən] n (pl rumina) rume: pança, primeira cavidade do estômago dos ruminantes. -
14 ruminantly
ru.mi.nant.ly[r'u:minəntli] adv 1 à maneira dos ruminantes. 2 meditativamente, contemplativamente. -
15 rumino
rūmino, āre, u. rūminor, ārī (rumen), wiederkäuen, I) eig. (Form rumino): 1) im allg.: a) intr.: α) v. Tieren, wie v. Rinde u. Schafe, Colum. 6, 6, 1. Plin. 11, 161. Vulg. Levit. 11, 3: v. Kamel, Vulg. Levit. 11, 4: v. Hirsch, Plin. 10, 200: v. Hasen u. Igel, Vulg. Levit. 11, 5 u. 6: v. Fische scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, servi sui recumbentes et ruminantes, Augustin. conf. 11, 2. – b) tr., v. Rinde, pallentes herbas, Verg. ecl. 6, 54: revocatas herbas, Ov. am. 3, 5, 17: reduces gutture herbas, Paul. Nol. carm. 18, 340: v. Fische scarus, epastas escas, Ov. hal. 119. – 2) prägn., essen, genießen, qui cum radicis amarum corticem ruminare cupiunt, poma spernunt, Anon. de solemn. 1 (Spicil. Solesm. tom. 1. p. 9 sq.). – bildl., quam sapida gaudia de pane tuo ruminaret, Augustin. conf. 6, 3. – II) übtr., wiederkäuen = sich od. jmdm. ins Gedächtnis zurückrufen, wiederholen (vgl. Augustin. in psalm. 46, 1 ut, quando audit, sit similis manducanti; cum autem audita in memoriam revocat, sit similis ruminanti), α) Form ruminor: Odyssian Homeri, Varro sat. Men. 60: antiquitates, ibid. 505: humanitatem, Varro logist. (Tanaquil I) p. 258 Riese: haece mulieri, Liv. Andr. tr. 8: figuras habitusque verborum nove aut insigniter dictorum in Laeviano illo carmine, Gell. 19, 7, 2. – β)————Form rumino: dum carmina tua ruminas, Symm. epist. 3, 13: cuius edulio saturati ruminamus cotidie verba, Hieron. epist. 96, 17: ama ecclesiasticas legere litteras; legendo et rumidando omnia quae cognitione digna sunt aut certe plurima perdisces, Augustin. epist. 140, 85: qui autem est non oblitus cogitat et cogitando ruminat, ruminando delectatur, Augustin. in psalm. 36. serm. 3. no. 5.
См. также в других словарях:
Dictyocaulus — Saltar a navegación, búsqueda ? Dictyocaulus Clasificación científica Reino: Animalia Filo … Wikipedia Español
José J. Veiga — Nombre completo José Jacinto Pereira Veiga Nacimiento 2 de febrero de 1915 Corumbá de Goiás, Goiás … Wikipedia Español
Ficus Ruminalis — Autel de Mars et Vénus, trouvé place des Corporations à Ostie. La louve allaitant Romulus et Rémus, entre deux figuiers, reconnaissables à leurs feuilles dentelées et leurs fruits … Wikipédia en Français
BRÉSIL - La littérature — Les historiens de la littérature brésilienne considèrent qu’elle commence au XVIe siècle. Toutefois, ce point de vue n’est soutenable que si l’on confond l’histoire littéraire du Brésil – ou l’histoire de l’activité littéraire au Brésil – et… … Encyclopédie Universelle
accumuler — [ akymyle ] v. tr. <conjug. : 1> • 1327; lat. accumulare 1 ♦ Mettre ensemble en grand nombre. ⇒ amasser, amonceler, entasser. « Les puissants du moment accumulent les richesses » (Duhamel). Des « rapports administratifs accumulés les uns… … Encyclopédie Universelle
dissoudre — [ disudr ] v. tr. <conjug. : 51> • 1190 fig.; lat. dissolvere; d apr. absoudre 1 ♦ Vx Décomposer (un agrégat, un organisme) par la séparation des parties. ⇒ détruire, dissocier; dissolution. « il était persuadé qu une comète viendrait… … Encyclopédie Universelle
gobbe — (go b ) s. f. 1° Sorte de bol pour empoisonner les bêtes puantes et aussi les chiens errants. 2° Bol pour engraisser la volaille. 3° Terme de vétérinaire. Nom des concrétions qu on trouve dans les voies digestives des bêtes à laine et qu on … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
abomaso — s. m. [Zoologia] Quarta e última cavidade do estômago dos ruminantes. = COAGULADOR, COALHEIRA ‣ Etimologia: ab + omaso … Dicionário da Língua Portuguesa
almiscareiro — s. m. 1. Animal asiático, da ordem dos ruminantes, que tem sob o ventre uma bolsa donde se extrai o almíscar. 2. O mesmo que gato de algália. 3. O mesmo que civeta. • adj. 4. Que produz almíscar. = ALMISCARADO 5. Que tem almíscar ou cheira a… … Dicionário da Língua Portuguesa
artiodáctilo — adj. 1. Relativo aos artiodátilos. • s. m. 2. Espécime dos artiodátilos. • artiodáctilos s. m. pl. 3. Subordem de mamíferos ungulados que têm os dedos em número par, e que compreende os porcinos e os ruminantes. ‣ Etimologia: grego ártios, a,… … Dicionário da Língua Portuguesa
artiodátilo — adj. 1. Relativo aos artiodátilos. • s. m. 2. Espécime dos artiodátilos. • artiodáctilos s. m. pl. 3. Subordem de mamíferos ungulados que têm os dedos em número par, e que compreende os porcinos e os ruminantes. ‣ Etimologia: grego ártios, a,… … Dicionário da Língua Portuguesa