(rozkruszyć)

См. также в других словарях:

• rozkruszyć — dk VIb, rozkruszyćszę, rozkruszyćszysz, rozkruszyćkrusz, rozkruszyćszył, rozkruszyćszony rozkruszać ndk I, rozkruszyćam, rozkruszyćasz, rozkruszyćają, rozkruszyćaj, rozkruszyćał, rozkruszyćany «krusząc połamać na drobne kawałki, rozbić na drobne… …   Słownik języka polskiego

• rozkruszać się – rozkruszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} samoistnie ulegać rozkruszeniu na wiele kawałków, na pył : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skała rozkruszyła się wskutek wietrzenia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozkruszać — → rozkruszyć …   Słownik języka polskiego

• rozkruszać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozkruszaćam, rozkruszaća, rozkruszaćają, rozkruszaćany {{/stl 8}}– rozkruszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, rozkruszaćszę, rozkruszaćszy, rozkruszaćszony {{/stl 8}}{{stl 7}} krusząc, dzielić coś na wiele… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• natłuc — dk XI, natłuctłukę, natłuctłuczesz, natłuctłucz, natłuctłukł, natłuctłuczony, natłuctłukłszy 1. «tłukąc, wiele czegoś zmiażdżyć, rozkruszyć» Natłuc cynamonu, pieprzu. 2. «tłukąc, wiele czegoś rozbić» Natłuc szyb, szklanek. 3. pot. «zabić wiele… …   Słownik języka polskiego

• roz- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników (często od wyrazów nie będących czasownikami) oznaczający» a) «różnokierunkowość w ruchu przestrzennym, np. rozbiec się, rozjechać się» b) «rozdrobnienie, podzielenie czegoś na… …   Słownik języka polskiego

• rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …   Słownik języka polskiego

• rozsypać — dk IX, rozsypaćpię, rozsypaćpiesz, rozsypaćsyp, rozsypaćał, rozsypaćany rozsypywać ndk VIIIa, rozsypaćpuję, rozsypaćpujesz, rozsypaćpuj, rozsypaćywał, rozsypaćywany 1. «sypiąc rozrzucić coś; rozproszyć coś na jakiejś przestrzeni; rozrzucić coś… …   Słownik języka polskiego

• utłuc — dk XI, utłukę, utłuczesz, utłucz, utłukł, utłuczony, utłukłszy rzad. utłukiwać ndk VIIIb, utłuckuję, utłuckujesz, utłuckuj, utłuciwał, utłuciwany 1. «tłukąc, gniotąc rozdrobnić coś na miazgę, na proszek; rozkruszyć» Utłuc ziemniaki. Utłuc w… …   Słownik języka polskiego

• zwietrzeć — dk III, zwietrzećeje, zwietrzećtrzał, zwietrzećtrzały 1. «o różnego rodzaju substancjach: stracić pewne części lotne, zapach; wywietrzeć» Perfumy zwietrzały. Zwietrzały alkohol, proch, zapach. Zwietrzała kawa, herbata. przen. Zwietrzałe dowcipy.… …   Słownik języka polskiego

• nagryźć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}nagryzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}nagryźć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Vc {{/stl 8}}{{stl 7}} gryząc, wiele czegoś rozdrobnić, rozkruszyć, dużo czegoś zgryźć :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień