(rozbawienie)

См. также в других словарях:

• rozbawienie — ↨ rozbawienie się n I rzecz. od rozbawić (się) …   Słownik języka polskiego

• wesoły — a. wesół (tylko w funkcji orzecznika) wesołyseli, wesołyselszy 1. «mający dobry humor, okazujący rozbawienie, zadowolenie; pełen radości, życia; o usposobieniu: charakteryzujący się dobrym humorem, radosny» Wesoła dziewczyna. Wesołe dziecko.… …   Słownik języka polskiego

• śmiać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIb, śmieję się, śmieje się, śmiał się, śmiali się || reg. śmieli się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} reagować na coś śmiechem; objawiać śmiechem wesołość, rozbawienie, dobry nastrój… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wesoły — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}wesół {{/stl 13}}{{stl 8}}(tylko w funkcji orzecznika) przym. Ia, wesołyseli, wesołyselny {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} będący w dobrym nastroju, humorze, okazujący rozbawienie; …   Langenscheidt Polski wyjaśnień