-
1 récrimination
récrimination [ʀekʀiminasjɔ̃]feminine noun* * *ʀekʀiminasjɔ̃nom féminin recrimination* * *récrimination nf bitter remonstration, recrimination.[rekriminasjɔ̃] nom féminin -
2 recrimination
tr[rɪkrɪmɪ'neɪʃən]1 recriminación nombre femeninorecrimination [ri.krɪmə'neɪʃən] n: recriminación fn.• recriminación s.f.rɪ'krɪmə'neɪʃəncount & mass noun (often pl) recriminación f, reproche m[rɪˌkrɪmɪ'neɪʃǝn]N recriminación f* * *[rɪ'krɪmə'neɪʃən]count & mass noun (often pl) recriminación f, reproche m -
3 recrimination
-
4 récrimination
-
5 récrimination
[ʀekʀiminasjɔ̃]Nom féminin recriminação feminino* * *récrimination ʀekʀiminɑsjɔ̃]nome femininorecriminação -
6 recrimination
-
7 recrimination
recrimination [rɪˏkrɪmɪˊneɪʃn] nвзаи́мное или встре́чное обвине́ние -
8 recrimination
recrimination Gegenbeschuldigung f -
9 recrimination
-
10 recrimination
Un panorama unique de l'anglais et du français > recrimination
-
11 récrimination
récriminationtrpká výčitka frekriminace fhlasitý protest f -
12 recrimination
-
13 recrimination
nounGegenbeschuldigung, die; (counter accusation)[mutual] recriminations — [gegenseitige] Beschuldigungen
* * *re·crimi·na·tion[rəˌkrɪmɪˈneɪʃən, AM -ˌkrɪmə-]mutual \recriminations gegenseitige Beschuldigungen* * *[rI"krImI'neISən]nGegenbeschuldigung f; (JUR) Gegenklage f(mutual) recriminations — gegenseitige Beschuldigungen pl
there's no point in all these recriminations — es hat keinen Sinn, sich gegenseitig zu beschuldigen
* * *their recrimination(s) ihre gegenseitigen Beschuldigungen* * *nounGegenbeschuldigung, die; (counter accusation)[mutual] recriminations — [gegenseitige] Beschuldigungen
* * *n.Gegenbeschuldigung f. -
14 Recrimination
subs.Words of recrimination hurtled to and fro: V. λόγοι... ἐρρόθουν κακοί (Soph., Ant. 259).The envoys of each returned home without recrimination: P. οἱ πρέσβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον ἐπʼ οἴκου ἀνεπικλήτως (Thuc. 1, 92).Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Recrimination
-
15 recrimination
rɪˌkrɪmɪˈneɪʃən сущ.
1) взаимное/встречное обвинение, контробвинение
2) юр. обвинение обвинителя взаимные обвинения;
взаимные упреки - to engage in * бросать друг другу обвинения, упрекать друг друга (юридическое) встречное обвинение recrimination взаюмное или встречное обвинениеБольшой англо-русский и русско-английский словарь > recrimination
-
16 recrimination
[rı͵krımıʹneıʃ(ə)n] n1) взаимные обвинения; взаимные упрёкиto engage in recrimination - бросать друг другу обвинения, упрекать друг друга
2) юр. встречное обвинение -
17 recrimination
N1. उल्टा\recriminationदोषWe should not indulge in mutual recrimination. -
18 recrimination
{ri,krimi'neiʃn}
n рекриминация, контраобвинение
рl взаимни обвинения* * *{ri,krimi'neishn} n рекриминация, контраобвинение; рl вз* * *контраобвинение;* * *1. n рекриминация, контраобвинение 2. рl взаимни обвинения* * *recrimination[ri¸krimi´neiʃən] n рекриминация, контраобвинение. -
19 recrimination
n1) взаємні обвинувачення; взаємні докори2) зустрічне обвинувачення* * *nвзаємні обвинувачення; взаємні докори; юp. зустрічне обвинувачення -
20 recrimination
n. tegenbeschuldiging[ rikrimminneesjn]1 tegenbeschuldiging ⇒ recriminatie, tegeneis♦voorbeelden:
См. также в других словарях:
récrimination — [ rekriminasjɔ̃ ] n. f. • 1550; lat. médiév. recriminatio 1 ♦ Vx Accusation qu on oppose à celle de son adversaire. 2 ♦ Mod., Au plur. Fait de récriminer, plainte amère. ⇒ protestation, réclamation. Cessez vos récriminations ! « excédé par les… … Encyclopédie Universelle
recrimination — index answer (judicial response), charge (accusation), condemnation (blame), contention (opposition), denunciation … Law dictionary
recrimination — (n.) 1610s, from Fr. récrimination, from M.L. recriminationem, from recriminari (see RECRIMINATE (Cf. recriminate)) … Etymology dictionary
Recrimination — Re*crim i*na tion ( n? sh?n), n. [F. r[ e]crimination, LL. recriminatio.] The act of recriminating; an accusation brought by the accused against the accuser; a counter accusation. [1913 Webster] Accusations and recriminations passed backward and… … The Collaborative International Dictionary of English
Recrimination — Recrimination, recriminiren, lat. deutsch, eine Beleidigung in Worten in gleicher Weise erwidern … Herders Conversations-Lexikon
recrimination — Recrimination. s. f. v. Accusation, reproche, injure, pour respondre à une autre accusation, un autre reproche, une autre injure … Dictionnaire de l'Académie française
recrimination — ► NOUN (usu. recriminations) ▪ an accusation in response to one from someone else. ORIGIN Latin, from recriminari accuse in return … English terms dictionary
Recrimination — In law, recrimination is a defense in an action for divorce in which the accused party makes a similar accusation against the plaintiff. In plain English, it is a lawyer s way of saying you too. Recrimination was generally considered by family… … Wikipedia
recrimination — UK [rɪˌkrɪmɪˈneɪʃ(ə)n] / US noun Word forms recrimination : singular recrimination plural recriminations a) [uncountable] a situation in which people are accusing or criticizing each other attempts to end years of bitter recrimination b)… … English dictionary
recrimination — noun Etymology: Medieval Latin recrimination , recriminatio, from recriminare to make a retaliatory charge, from Latin re + criminari to accuse more at criminate Date: circa 1611 a retaliatory accusation; also the making of such accusations … New Collegiate Dictionary
RÉCRIMINATION — s. f. Accusation, reproche, injure tendante à repousser une autre accusation, un autre reproche, une autre injure. Tout ce qu il dit contre moi n est qu une récrimination. Vous ne dites cela que par récrimination. Ce ne sont là que des… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)