(pozostałość)

См. также в других словарях:

• pozostałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. pozostałośćści; lm M. pozostałośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} część z całości, która została; reszta : {{/stl 7}}{{stl 10}}Romantyczne pozostałości. Pozostałość po budowie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pozostałość — ż V, DCMs. pozostałośćści; lm MD. pozostałośćści «to, co pozostało; reszta» Pozostałości dawnego grodu …   Słownik języka polskiego

• reszta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. resztaszcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ostatek, pozostałość z jakiejś całości; też o ludziach: pozostałe osoby, pozostali ludzie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pójść, wrócić się po… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ОСТАТОК НА СИТЕ — материал, не прошедший через ячейки сита при проведении лабораторного анализа сыпучих материалов (Болгарский язык; Български) остатък върху сито (Чешский язык; Čeština) zbytek na sítě (Немецкий язык; Deutsch) Siebrückstand; Überkorn (Венгерский… …   Строительный словарь

• kalafonia — ż I, DCMs. kalafonianii, blm «masa żółtawoczerwona lub ciemnobrązowa, przezroczysta i łamliwa, otrzymywana jako pozostałość po destylacji żywicy z drzew iglastych; używana w przemyśle lakierniczym, tekstylnym, mydlarskim oraz do nacierania włosia …   Słownik języka polskiego

• koks — m IV, D. u, Ms. kokssie, blm 1. «produkt suchej destylacji węgla kamiennego; także: pozostałość po destylacji ropy naftowej, paku lub innych substancji organicznych; substancja stała, porowata, lżejsza od węgla, o dużej wartości opałowej,… …   Słownik języka polskiego

• końcówka — ż III, CMs. końcówkawce; lm D. końcówkawek 1. «koniec, zakończenie czegoś; resztka, pozostałość» Końcówka materiału. Końcówka pensji. 2. elektr. «element przewodzący umocowany na końcu przewodu, służący do jego przyłączania» 3. jęz. «końcowy… …   Słownik języka polskiego

• mydliny — blp, D. mydlinylin «woda z rozpuszczonym mydłem, zwykle jako pozostałość po praniu; piana z mydła, piana mydlana» Pieniste mydliny. Prać w mydlinach …   Słownik języka polskiego

• ostatek — m III, D. ostatektka, N. ostatektkiem; lm M. ostatektki 1. «to, co zostało; pozostałość, reszta» Zwożono z pola ostatki jęczmienia. Oddać komuś ostatek chleba, pieniędzy. ◊ Gonić ostatkiem (ostatkami) sił «być bardzo zmęczonym, bliskim krańcowego …   Słownik języka polskiego

• pak — I m III, D. u, N. pakkiem, blm chem. «stała pozostałość po oddestylowaniu ciekłych frakcji smoły węglowej; twarda, krucha, czarna masa używana do wyrobu brykietów, papy, izolacji wodoodpornej itp.» ‹z niem.› II m III, D. u, N. pakkiem; lm M. i… …   Słownik języka polskiego

• popiół — m IV, D. popiółpiołu, Ms. popiółpiele; lm M. popiółpioły 1. «pozostałość (w postaci szarego proszku) po spaleniu substancji pochodzenia organicznego, zwykle drzewa, węgla» Miałki, gruby, szary popiół. Wybierać popiół z pieca. Wygrzebywać z… …   Słownik języka polskiego