-
1 poobija|ć
pf Ⅰ vt 1. (poniszczyć) to bruise [kolana, owoce]; to damage [meble, ściany]; (wyszczerbić) to chip [talerze, szklanki, tynk]- poobijał sobie kostki palców he bruised his knuckles- poobijane ściany/meble/garnki battered walls/furniture/pans a. cooking pots- poobijane jabłka bruised apples2. (tapicerką) to upholster [krzesła, fotele]; (blachą) to clad [drzwi, dachy]- poobijać krzesła skórą to upholster the chairs with leather- poobijać coś blachą to clad sth with sheet metalⅡ poobijać się [owoce] to become bruised; [osoba, twarz] to be battered; [talerze, szklanki, tynk] to chip- ściany się poobijały the walls were battered- poobijałem się cały I was all batteredThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poobija|ć
-
2 popal|ić
pf Ⅰ vt 1. (spalić) to burn [dokumenty, meble]; to burn down, to burn [sth] down [zabudowania, domy]; [słońce] to scorch [trawę]- wróg popalił wsie i miasta the enemy burnt down villages and towns- popalone szczątki budynków the burnt(-out) remains of the buildings- ziemia popalona przez słońce the sun-scorched earth2. (poniszczyć, poparzyć) [osoba, substancja] to burn [ubrania, palce]- popaliła sobie sweter papierosem she burnt holes in her sweater with a cigarette3. (o używkach) to smoke [papierosa, fajkę]- popalił przez rok i przestał he smoked for a year and then quit- chcesz sobie popalić? do you want a smoke?Ⅱ popalić się [dokumenty, meble, zasłony] to burn- wszystko się popaliło everything was burnt■ dać komuś popalić to give sb a rough rideThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > popal|ić
См. также в других словарях:
poniszczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, poniszczyćczę, poniszczyćczy, poniszczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} zniszczyć wiele czegoś, kolejno, przez dłuższy czas : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poniszczyć notatki. Poniszczyć ubranie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poniszczyć — dk VIb, poniszczyćczę, poniszczyćczysz, poniszczyćniszcz, poniszczyćczył, poniszczyćczony «zniszczyć wiele czegoś, kolejno, jedno po drugim» Poniszczyć meble. Poniszczone drogi. poniszczyć się «o wielu rzeczach: zniszczyć się, zostać… … Słownik języka polskiego
pogruchotać — dk IX, pogruchotaćoczę (pogruchotaćocę), pogruchotaćoczesz (pogruchotaćocesz), pogruchotaćocz, pogruchotaćał, pogruchotaćany «potłuc, zmiażdżyć, rozbić wiele rzeczy lub rozbić coś w wielu miejscach, połamać, poniszczyć» Kry pogruchotały filary… … Słownik języka polskiego
poharatać — dk I, poharataćam, poharataćasz, poharataćają, poharataćaj, poharataćał, poharataćany 1. posp. «poranić, dotkliwie skaleczyć w wielu miejscach» Poharatać rywala nożem. Poharatać sobie szkłem nogę. 2. posp. «pociąć, podziurawić, połamać,… … Słownik języka polskiego
powarzyć — dk VIb, powarzyćrzę, powarzyćrzysz, powarzyćwarz, powarzyćrzył, powarzyćrzony «o mrozie, szronie, zimnie: pozbawić (rośliny) świeżości; zmrozić, pomarszczyć, poniszczyć chłodem» Mróz powarzył kwiaty. przen. Wszyscy mieli miny powarzone. Chodzili… … Słownik języka polskiego
