-
1 pobłażliwie
adv. grad. [uśmiechać się] indulgently- traktować kogoś a. odnosić się do kogoś pobłażliwie to be indulgent towards sb- patrzeć pobłażliwie na czyjeś błędy/wybryki to tolerate sb’s mistakes/excesses- potraktował sprawę zbyt pobłażliwie he treated the matter a. issue too lightly* * *( ze zrozumieniem) tolerantly; ( z wyższością) condescendingly* * *adv.(= łagodnie) leniently, indulgently; (= ze zrozumieniem) tolerantly; (= z wyższością) condescendingly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pobłażliwie
-
2 ulgowo
adv. 1. (nie angażując się) [pracować, grać] half-heartedly 2. (ze zniżką) [kupić, wynajmować, sprzedać] at a discount- zapłacić za coś ulgowo to pay a discount(ed) price for sth* * *adv.preferentially, specially; potraktować kogoś ulgowo give sb a special treatment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ulgowo
-
3 przymruż|yć
pf — przymruż|ać impf vt przymrużyć oczy a. powieki to screw up one’s eyes, to squint- przymrużyła oczy z powodu silnego blasku she screwed up her eyes against the harsh glare- przymrużył porozumiewawczo jedno oko he winked conspiratorially- przymrużając oko, wycelował he squinted and took aim- przymrużyła oko i spojrzała przez dziurkę od klucza she squinted through the keyhole- zerkać na kogoś/coś spod przymrużonych powiek to squint at sb/sth■ z przymrużeniem oka (pobłażliwie) good-naturedly, indulgently a. with indulgence; (żartobliwie) (with) tongue in cheek; (z powątpiewaniem) with a pinch of saltThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przymruż|yć
См. также в других словарях:
pobłażliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., pobłażliwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób pobłażliwy, wyrozumiale, z pobłażaniem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Swoje dzieci traktował pobłażliwie, dla innych był surowy. Uśmiechać się pobłażliwie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pobłażliwie — pobłażliwieej «w sposób pobłażliwy, wyrozumiale» Traktować kogoś, odnosić się do kogoś pobłażliwie. Uśmiechnąć się pobłażliwie. Potraktował sprawę zbyt pobłażliwie. Patrzeć pobłażliwie na czyjeś błędy, dziwactwa, sprawki, wybryki, wyskoki … Słownik języka polskiego
przymrużenie — Z przymrużeniem oka «pobłażliwie, wyrozumiale, niezbyt poważnie, lekko»: Wielce oryginalnym i traktowanym z przymrużeniem oka sąsiadem był pan Zakrzewski z odległego o czternaście kilometrów Wilkowa. Z. Morawski, Gdzie … Słownik frazeologiczny
względy — Nie mieć dla kogoś, dla czegoś żadnych względów «być dla kogoś, wobec czegoś surowym, wymagającym, bez skrupułów, postępować bezwzględnie»: Ten sam Kryca, który na kolanach dziękował kiedyś mamie za uratowanie żony i syna, stał się nagle wrogiem … Słownik frazeologiczny
głupiutki — głupiutkitcy «pobłażliwie (zwykle o dziecku): naiwny, niedoświadczony; świadczący o naiwności, niedoświadczeniu; pozbawiony sensu» Głupiutkie dziecko. Głupiutki wiersz … Słownik języka polskiego
księżyna — m odm. jak ż IV, CMs. księżynanie; lm M. księżynany, DB. księżynanów «pobłażliwie lub lekceważąco o księdzu» … Słownik języka polskiego
ludziska — blp, D. ludziskaków 1. «poufale, życzliwie, pobłażliwie, ze współczuciem lub protekcjonalnie o ludziach» Biedni, poczciwi ludziska. Ludziska zaśmiewali się do łez. 2. rzad. «źli ludzie» □ Są ludzie i ludziska … Słownik języka polskiego
malunek — m III, D. maluneknku, N. maluneknkiem; lm M. maluneknki pot. «z lekceważeniem, pobłażliwie o obrazach nieudolnych, o obrazkach malowanych przez dzieci» Malunki dziecięce … Słownik języka polskiego
ocenić — dk VIa, ocenićnię, ocenićnisz, oceń, ocenićnił, ocenićniony oceniać ndk I, ocenićam, ocenićasz, ocenićają, ocenićaj, ocenićał, ocenićany 1. «wydać opinię o kimś lub o czymś, wypowiedzieć sąd o wartości czegoś lub kogoś; osądzić» Ocenić kogoś… … Słownik języka polskiego
patrzeć — ndk VIIb, patrzećrzę, patrzećrzysz, patrz, patrzećrzał, patrzećrzeli 1. «kierować na coś, na kogoś wzrok; rozglądać się, szukać czegoś, kogoś wzrokiem» Patrzeć badawczo, bezmyślnie, ciekawie, czujnie, śmiało, trwożnie, ukradkiem, uważnie. Patrzeć … Słownik języka polskiego
poczciwina — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. poczciwinanie; lm D. poczciwinain, MB. y (także DB. poczciwinanów tylko o mężczyznach) «pobłażliwie lub z lekceważeniem o człowieku dobrodusznym, uczynnym; także o człowieku przeciętnym, niezbyt mądrym, takim, którego… … Słownik języka polskiego
