(pościeli)

См. также в других словарях:

• pościel — ż V, DCMs. pościelli, blm 1. «poduszki, kołdra, materac itp., zwykle razem z bielizną pościelową» Zmięta pościel na łóżku. 2. «to, czym się powleka poduszki, kołdrę, pierzyny itp.; prześcieradła, poszewki, podpinki; bielizna pościelowa»… …   Słownik języka polskiego

• piskorz — Wić się, wykręcać się, wywijać się jak piskorz a) «kręcić się, wić się bardzo zwinnie»: Pamiętam: w przedszkolu, gdy jakiś chłopiec próbował mi przycisnąć główkę do pościeli, wiłem się jak piskorz. S. Esden Tempski, Kundel. b) «sprytnie, zręcznie …   Słownik frazeologiczny

• proca — pot. Wylecieć, wyskoczyć (skądś) jak z procy «opuścić jakieś miejsce nagle, bardzo szybko»: Nagle, gdzieś w samym środku nocy poderwał mnie z koi przenikliwy sygnał dzwonków alarmowych. Długi, potwornie głośny. Zawtórowało im wycie syreny… …   Słownik frazeologiczny

• kołdra — ż IV, CMs. kołdradrze; lm D. kołdrader «część pościeli, przykrycie z wełny, waty lub puchu obszytych tkaniną» Puchowa, wełniana kołdra. Pracownia kołder. Przykryć się kołdrą. Wsunąć się pod kołdrę. ◊ pot. Problem, kwestia, zasada itp. (zbyt)… …   Słownik języka polskiego

• pierzyna — ż IV, CMs. pierzynanie; lm D. pierzynayn «część pościeli, wsypa wypełniona pierzem, służąca do przykrywania się» Ciepła, ciężka, wielka pierzyna. Okryć się, otulić się pierzyną. Spać pod pierzyną. przen. Pierzyna świeżego śniegu …   Słownik języka polskiego

• poduszka — ż III, CMs. poduszkaszce; lm D. poduszkaszek 1. «rodzaj worka wypchanego czymś miękkim, uginającym się (najczęściej pierzem, sianem lub włosiem), stanowiący część pościeli lub mebla» Poduszka puchowa. Poduszka z pierza. Poduszka haftowana,… …   Słownik języka polskiego

• przysłać — I dk IX, przyślę, przyślesz, przyślij, przysłaćał, przysłaćany przysyłać ndk I, przysłaćam, przysłaćasz, przysłaćają, przysłaćaj, przysłaćał, przysłaćany «dostarczyć coś komuś nieosobiście (przez pocztę, posłańca); skierować, spowodować przybycie …   Słownik języka polskiego

• wietrzenie — n I rzecz. od wietrzeć, wietrzyć Wietrzenie skał. Wietrzenie pościeli …   Słownik języka polskiego

• wygrzebać — dk IX, wygrzebaćbię, wygrzebaćbiesz, wygrzebaćgrzeb, wygrzebaćał, wygrzebaćany wygrzebywać ndk VIIIa, wygrzebaćbuję, wygrzebaćbujesz, wygrzebaćbuj, wygrzebaćywał, wygrzebaćywany 1. «grzebiąc wydobyć, wyjąć coś na wierzch, na zewnątrz» Wygrzebał z …   Słownik języka polskiego

• zmiana — ż IV, CMs. zmiananie; lm D. zmian 1. «fakt, że ktoś staje się innym, coś staje się inne niż dotychczas» Decydująca, chwilowa, doniosła zmiana. Zmiana pogody. Zmiana poglądów. Zmiana trybu życia. Zmiana na lepsze, na gorsze, na korzyść. W kimś… …   Słownik języka polskiego

• zwlec — dk XI, zwlokę (zwlekę), zwleczesz, zwlecz, zwlókł (zwlekł), zwlokła (zwlekła), zwlekli, zwleczony zwlókłszy (zwlekłszy) zwlekać ndk I, zwlecam, zwlecasz, zwlecają, zwlecaj, zwlecał, zwlecany 1. «zdjąć z trudnością; ściągnąć, zedrzeć» Zwlec z… …   Słownik języka polskiego