(pełnym)

См. также в других словарях:

• pełnym głosem — {{/stl 13}}{{stl 7}} o sposobie wydawania głosu, dźwięku: donośnie, bez ściszania głosu, z dużą intensywnością : {{/stl 7}}{{stl 10}}Śpiewać, mówić pełnym głosem. Pełnym głosem odezwały się organy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• pełny — 1. Czerpać pełną garścią, pełnymi garściami «brać, czerpać dużo, korzystać z czegoś bez ograniczeń»: Cieszyliśmy się, że przeżyliśmy i że dane nam jest czerpać pełną garścią z uroków wolności. T. Kwiatkowski, Panopticum. Tęgim pisarzem okazał się …   Słownik frazeologiczny

• pełnomorski — pełnomorskiscy «położony nad pełnym morzem; przystosowany do obsługi statków pływających na pełnym morzu; odbywający się na pełnym morzu; dostosowany do żeglugi na pełnym morzu» Jacht, kuter, statek pełnomorski. Port pełnomorski. Barka, jednostka …   Słownik języka polskiego

• gaz — 1. Dać, dodać gazu «zwiększyć szybkość pojazdu»: Cywilny radiowóz na sygnale ruszył w pościg. Bandyci dodali gazu. ŻW 09/01/2002. 2. pot. żart. Dać (sobie) w gaz; uderzyć w gaz «napić się alkoholu, upić się»: A potem uderzyliśmy w gaz, wypiliśmy… …   Słownik frazeologiczny

• światło — 1. Coś rzuca (nowe) światło na coś, coś przedstawia się w nowym, innym świetle «coś przyczynia się do wyjaśnienia czegoś»: Znalezisko rzuca nowe światło na historię osadnictwa na terenie północnej Polski. Metr 01/03/2001. 2. Przedstawić się,… …   Słownik frazeologiczny

• dalekomorski — 1. «odbywający się na pełnym morzu» Dalekomorskie połowy, podróże, wyprawy. Rybołówstwo dalekomorskie. 2. «przystosowany do podróży, do rejsów na pełnym morzu» Dalekomorskie jednostki, statki …   Słownik języka polskiego

• gaz — m IV, D. u, Ms. gazzie 1. lm M. y chem. fiz. «ciało lotne, substancja nie mająca własnego kształtu ani objętości, wykazująca zdolność do samorzutnego rozprężania się, poniżej pewnej temperatury, zwanej krytyczną, przechodząca w stan ciekły; jeden …   Słownik języka polskiego

• jeżyć — ndk VIb, jeży, jeżyćżył «stroszyć, nastawiać, podnosić (włosy, sierść) podobnie jak jeż kolce» Strach jeżył im włosy na głowie. Koń jeży grzywę. jeżyć się «być nastroszonym, wzniesionym, pełnym kolców; wznosić się, podnosić się, sterczeć jak… …   Słownik języka polskiego

• napełnić — dk VIa, napełnićnię, napełnićnisz, napełnićnij a. napełnićpełń, napełnićnił, napełnićniony napełniać ndk I, napełnićam, napełnićasz, napełnićają, napełnićaj, napełnićał, napełnićany 1. «włożyć, wlać, umieścić gdzieś jakąś ilość, liczbę czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• światło — n III, Ms. świetle; lm D. światłoteł 1. «promieniowanie elektromagnetyczne działające na oko ludzkie, wywołujące wrażenia wzrokowe, ułatwiające dostrzeganie i rozróżnianie przedmiotów, ich wielkości, kształtu, barwy i ruchu» Jaskrawe, oślepiające …   Słownik języka polskiego