(okrywająca)

См. также в других словарях:

• palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

• skorupa — ż IV, CMs. skorupapie; lm D. skorupaup 1. «twarda, stwardniała warstwa okrywająca coś z wierzchu, twarda powłoka, pokrywa» Zakrzepła skorupa. Skorupa orzecha. Skorupa lodowa, śniegowa. ∆ geol. Skorupa ziemska «zewnętrzna powłoka kuli ziemskiej… …   Słownik języka polskiego

• cholewa — ż IV, CMs. cholewawie; lm D. cholewaew «górna część długiego buta okrywająca łydkę» Lakierowane cholewy. Cholewy z palonej skóry. Buty z cholewami. ◊ posp. Robić z gęby cholewę «nie dotrzymywać danego słowa, nie wypełniać zobowiązania» □ Znać,… …   Słownik języka polskiego

• cholewka — ż III, CMs. cholewkawce; lm D. cholewkawek 1. «górna część obuwia, wykonana z miękkiej skóry lub tworzywa sztucznego, okrywająca wierzch stopy, czasem także część łydki; krótka, zwykle sznurowana cholewa buta sięgająca do kostek lub nieco wyżej»… …   Słownik języka polskiego

• egzoderma — ż IV, CMs. egzodermamie, blm bot. «warstwa żywych komórek kory pierwotnej znajdująca się pod skórką korzenia, funkcjonująca jako tkanka okrywająca po obumarciu skórki» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• główka — ż III, CMs. główkawce; lm D. główkawek 1. zdr. od głowa (zwykle w zn. 1, 4) Płowe główki dzieci. Główki małych szpaków. Ondulowana główka. ∆ Trupia główka a) «rysunek lub inne wyobrażenie czaszki ludzkiej» b) zool. «Acherontia atropos, duża ćma… …   Słownik języka polskiego

• humerał — m IV, D. u, Ms. humerałale; lm M. y rel. «w liturgii rzymskokatolickiej: biała lniana chusta (niekiedy z kapturem) okrywająca szyję i ramiona księdza, wkładana pod albę» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• jarmułka — ż III, CMs. jarmułkałce; lm D. jarmułkałek «czapeczka sukienna lub aksamitna, bez daszka, okrywająca czubek głowy, noszona głównie przez Żydów; krymka, mycka» ‹tur.› …   Słownik języka polskiego

• kominiarka — ż III, CMs. kominiarkarce 1. lm D. kominiarkarek «czapka, zwykle wełniana, okrywająca głowę i szyję, mająca niewielkie wycięcie na twarz» 2. blm rzad. «zawód kominiarza; kominiarstwo» …   Słownik języka polskiego

• korek — m III, D. korekrka, N. korekrkiem; lm M. korekrki 1. bot. «tkanka wtórna okrywająca starsze łodygi (pnie), korzenie i bulwy, wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen)» 2. «masa korkowa, surowiec uzyskiwany z kory niektórych roślin… …   Słownik języka polskiego

• korówka — ż III, CMs. korówkawce; lm D. korówkawek ∆ zool. Bawełnica korówka «Eriosoma lanigerum, mszyca z grupy bawełnic, charakteryzująca się białą, woskową wydzieliną okrywającą ciało samic; groźny szkodnik jabłoni, powodujący zrakowacenie gałęzi, pni i …   Słownik języka polskiego