-
1 odwołać się
1. покликатися;2. звернутися, апелювати; odwołać się od wyroku: скласти апеляційну скаргу
См. также в других словарях:
odwołać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. odwoływać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwoływać się – odwołać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwracać się do kogoś lub czegoś jako instancji rozstrzygającej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwołać się do Sądu Najwyższego. Odwołać się do prezydenta. Odwoływać się do narodu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwołać — dk I, odwołaćam, odwołaćasz, odwołaćają, odwołaćaj, odwołaćał, odwołaćany odwoływać ndk VIIIa, odwołaćłuję, odwołaćłujesz, odwołaćłuj, odwołaćywał, odwołaćywany 1. «skłonić kogoś do odejścia skądś, wywołać z towarzystwa, wziąć na bok, przywołać… … Słownik języka polskiego
stawać się — ndk IX, staję się, stajesz się, stawać sięwaj się, stawać sięwał się stać się dk, stanę się, staniesz się, stań się, stał się 1. «przechodzić stopniowo w inny stan, w inną postać, zmieniać się w kogoś, w coś; zostawać czymś albo jakimś» Stać się… … Słownik języka polskiego
zaapelować — dk IV, zaapelowaćluję, zaapelowaćlujesz, zaapelowaćluj, zaapelowaćował, zaapelowaćowany 1. «zwrócić się do kogoś z apelem, wezwaniem, odezwą; odwołać się» Zaapelować do kolegów o pomoc. Zaapelować do społeczeństwa. ◊ Zaapelować do czyjegoś honoru … Słownik języka polskiego
odwołanie — n I 1. blm rzecz. od odwołać Odwołanie posła, wysłannika, przedstawiciela. Zarządzenie obowiązuje aż do odwołania. 2. lm D. odwołanieań praw. «zwrócenie się osoby nie akceptującej decyzji władz (sądowych, administracyjnych, dyscyplinarnych) do… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
założyć — dk VIb, założyćżę, założyćżysz, założyćłóż, założyćżył, założyćżony zakładać ndk I, założyćam, założyćasz, założyćają, założyćaj, założyćał, założyćany 1. «urządzić coś, zorganizować, zapoczątkować; zbudować» Założyć jakieś towarzystwo,… … Słownik języka polskiego
intuicja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intuicjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} niedokładnie umotywowane, lecz prawdopodobne zdanie o czymś; przeczucie, trafne spostrzeżenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufamy pańskiej intuicji. Te intuicje wydają mi się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień