-
1 odwołać się
сов. do kogo-czegoобрати́ться, адресова́ться, апелли́ровать к кому-чемуodwołać się się do ministerstwa — обрати́ться в министе́рство
Syn: -
2 odwołać\ się
сов. do kogo-czego обратиться, адресоваться, апеллировать к кому-чему;\odwołać\ się się do ministerstwa обратиться в министерство;
● \odwołać\ się się do czyichś uczuć воззвать к чьим-л. чувствам+zwrócić się, zaapelować
-
3 odwołać się się do czyichś uczuć
воззва́ть к чьи́м-л. чу́вствам -
4 odwoływać się
-
5 odwoływać\ się
несов. do kogo-czego обращаться, адресоваться, апеллировать к кому-чему; ср. odwołać się+zwracać się, apelować
-
6 powołać się
-
7 powołać\ się
сов. сослаться -
8 zaapelować
глаг.• апеллировать* * *сов. 1. юр. апеллировать, подать апелляцию;2. do kogo-czego апеллировать, обратиться с призывом к кому-чему* * *сов.1) юр. апелли́ровать, пода́ть апелля́цию2) do kogo-czego апелли́ровать, обрати́ться с призы́вом к кому-чемуSyn:
См. также в других словарях:
odwołać (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. odwoływać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwoływać się – odwołać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwracać się do kogoś lub czegoś jako instancji rozstrzygającej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwołać się do Sądu Najwyższego. Odwołać się do prezydenta. Odwoływać się do narodu. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odwołać — dk I, odwołaćam, odwołaćasz, odwołaćają, odwołaćaj, odwołaćał, odwołaćany odwoływać ndk VIIIa, odwołaćłuję, odwołaćłujesz, odwołaćłuj, odwołaćywał, odwołaćywany 1. «skłonić kogoś do odejścia skądś, wywołać z towarzystwa, wziąć na bok, przywołać… … Słownik języka polskiego
stawać się — ndk IX, staję się, stajesz się, stawać sięwaj się, stawać sięwał się stać się dk, stanę się, staniesz się, stań się, stał się 1. «przechodzić stopniowo w inny stan, w inną postać, zmieniać się w kogoś, w coś; zostawać czymś albo jakimś» Stać się… … Słownik języka polskiego
zaapelować — dk IV, zaapelowaćluję, zaapelowaćlujesz, zaapelowaćluj, zaapelowaćował, zaapelowaćowany 1. «zwrócić się do kogoś z apelem, wezwaniem, odezwą; odwołać się» Zaapelować do kolegów o pomoc. Zaapelować do społeczeństwa. ◊ Zaapelować do czyjegoś honoru … Słownik języka polskiego
odwołanie — n I 1. blm rzecz. od odwołać Odwołanie posła, wysłannika, przedstawiciela. Zarządzenie obowiązuje aż do odwołania. 2. lm D. odwołanieań praw. «zwrócenie się osoby nie akceptującej decyzji władz (sądowych, administracyjnych, dyscyplinarnych) do… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
uciec — dk Vc, ucieknę, uciekniesz, ucieknij, uciekł, uciekłszy uciekać ndk I, uciecam, uciecasz, uciecają, uciecaj, uciecał 1. «oddalić się biegiem z jakiegoś miejsca (głównie w obawie przed pogonią), szybko odjechać, ujść» Uciec przed pogonią. Uciekać… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
założyć — dk VIb, założyćżę, założyćżysz, założyćłóż, założyćżył, założyćżony zakładać ndk I, założyćam, założyćasz, założyćają, założyćaj, założyćał, założyćany 1. «urządzić coś, zorganizować, zapoczątkować; zbudować» Założyć jakieś towarzystwo,… … Słownik języka polskiego
intuicja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intuicjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} niedokładnie umotywowane, lecz prawdopodobne zdanie o czymś; przeczucie, trafne spostrzeżenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufamy pańskiej intuicji. Te intuicje wydają mi się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień