(odtwarzający)

См. также в других словарях:

• faksymilowany — «będący dokładną reprodukcją, kopią, faksymile; odtwarzający wiernie wygląd oryginału» Faksymilowane utwory …   Słownik języka polskiego

• hi-fi — [wym. haj fi] «o urządzeniu elektroakustycznym: wiernie, dokładnie odtwarzający dźwięki na skutek zastosowania fal o szerokim zakresie» Sprzęt hi fii. ‹skrót ang. high fidelity› …   Słownik języka polskiego

• koloryt — m IV, D. u, Ms. kolorytycie, blm 1. «zespół barw nadających ogólny ton jakiemuś przedmiotowi, krajobrazowi, a zwłaszcza kompozycji malarskiej; barwy dominujące w obrazie» Koloryt zimowych pejzaży Fałata. Koloryt mórz południowych. Koloryt jesieni …   Słownik języka polskiego

• malowniczy — 1. «efektowny pod względem malarskim, piękny, barwny» Malownicza dolina, droga. Malowniczy krajobraz, widok. 2. «odtwarzający coś barwnie, efektownie, po malarsku; wyrazisty, obrazowy» Malowniczy opis podróży. Malownicze opowiadanie …   Słownik języka polskiego

• megafon — m IV, D. u, Ms. megafonnie; lm M. y «głośnik tubowy lub zespół głośników (we wspólnej obudowie) odtwarzający dźwięki z dużą mocą, stosowany zwykle na ulicach, placach, dworcach itp.» Zainstalować megafony na boisku. Mówić, ogłaszać coś przez… …   Słownik języka polskiego

• odtwórczy — «związany z odtwarzaniem czegoś, odtwarzający coś» Sztuka, wyobraźnia odtwórcza. Zdolności, umiejętności odtwórcze …   Słownik języka polskiego

• polonez — m IV, D. a, Ms. polonezzie; lm M. y 1. B.=D. a. M. «polski taniec narodowy uroczysty, poważny, o takcie trójmiarowym i umiarkowanym tempie, tańczony parami w chodzonym korowodzie, w XVIII w. rozpowszechniony w całej Europie; utwór muzyczny… …   Słownik języka polskiego

• rodło — n III, Ms. rodłodle «znak w stylizowanej formie, odtwarzający bieg Wisły z zaznaczonym Krakowem; godło Związku Polaków w Niemczech przed r. 1939» Znak rodła …   Słownik języka polskiego

• samograj — m I, D. a; lm M. e, D. ów pot. «instrument samogrający albo aparat odtwarzający dźwięki (np. adapter, patefon)» przen. pot. «atrakcyjny temat w dziele literackim lub plastycznym; atrakcyjny film, atrakcyjna sztuka teatralna, zawsze przychylnie… …   Słownik języka polskiego

• szafa — ż IV, CMs. szafafie; lm M. szaf «mebel, zwykle drewniany, o kształcie prostopadłościanu, zawierający wewnątrz półki lub wieszaki, mający drzwi, używany do przechowywania różnych przedmiotów» Jesionowa, mahoniowa szafa. Szafa biblioteczna, biurowa …   Słownik języka polskiego

• wierny — wiernyni, wiernyniejszy 1. «dochowujący komuś, czemuś wiary, nie zdradzający kogoś; służący komuś z oddaniem, przywiązany do kogoś; będący wyrazem, objawem oddania; zaufany, pewny, lojalny» Wierny przyjaciel. Wierna żona. Wierna miłość, przyjaźń …   Słownik języka polskiego