(oddzielający)

См. также в других словарях:

• apostrof — m IV, D. u, Ms. apostroffie; lm M. y «znak graficzny w kształcie przecinka nad linią, oznaczający zanikłą samogłoskę (np. fr. l ami zamiast le ami) lub oddzielający końcówkę polską, którą dodajemy do wyrazu obcego w jego oryginalnej pisowni (np.… …   Słownik języka polskiego

• diafragma — ż IV, CMs. diafragmamie; lm D. diafragmaagm 1. anat. «szeroki, płaski mięsień oddzielający u człowieka i ssaków jamę piersiową od brzusznej; główny mięsień oddechowy; przepona» 2. fot. «urządzenie mechaniczne wbudowane w obiektyw fotograficzny,… …   Słownik języka polskiego

• działowy — I 1. «obejmujący zakresem lub działalnością jakąś gałąź, dział wiedzy, specjalności» Katalog działowy. Redakcja działowa. 2. «dzielący, oddzielający coś» ∆ bud. Ścianka działowa «cienka ścianka niekonstrukcyjna, oddzielająca jedno pomieszczenie… …   Słownik języka polskiego

• grobla — ż I, DCMs. groblali, lm D. groblali a. groblabel 1. «wał ziemny usypany w celu spiętrzenia wody w rzece, rozdzielenia wód stojących (np. stawów) lub zabezpieczenia przed wylaniem» Długa, wąska, wysoka grobla. Usypać wybudować groblę. Rzeka… …   Słownik języka polskiego

• interstadiał — m IV, D. u, Ms. interstadiałale; lm M. y geol. «krótki, cieplejszy okres w glacjale oddzielający okresy zimniejsze (stadiały); powodował ustąpienie lodowców z niektórych obszarów» …   Słownik języka polskiego

• izolator — m IV, D. a, Ms. izolatororze; lm M. y «materiał izolujący, nie przewodzący ciepła, prądu elektrycznego lub nie przepuszczający np. dźwięku; ciało, przedmiot oddzielający coś od otoczenia» …   Słownik języka polskiego

• kosa — ż IV, CMs. kosasie; lm D. kos 1. «ręczne narzędzie rolnicze do ścinania zboża i trawy, składające się z długiego, lekko zakrzywionego ostrza, osadzonego na drzewcu; z ostrzem osadzonym na sztorc używana dawniej jako broń sieczna» Ciąć, ścinać… …   Słownik języka polskiego

• koszyczek — m III, D. koszyczekczka, N. koszyczekczkiem; lm M. koszyczekczki 1. «mały koszyk» Koszyczek poziomek. 2. «jedna z figur w tańcu, w której tańczący tworzą podwójne koło i splatają ręce: tancerze z tancerzami i tancerki z tancerkami» 3. bot. «typ… …   Słownik języka polskiego

• krawężnik — m III, D. a, N. krawężnikkiem; lm M. i 1. «element betonowy lub kamienny o kształcie zbliżonym do graniastosłupa prostego, zabezpieczający boki jezdni lub nawierzchnię drogową przed rozsuwaniem się i oddzielający jezdnię od chodnika lub pobocza… …   Słownik języka polskiego

• kuplet — m IV, D. u, Ms. kupletecie; lm M. y 1. «zwrotka dowcipnej, satyrycznej piosenki o aktualnej treści, zakończona zwykle refrenem» Kuplety z operetki. 2. muz. «odcinek ronda oddzielający dwa sąsiadujące ze sobą wystąpienia tematu» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

• masyw — m IV, D. u, Ms. masywwie; lm M. y 1. «wielka, potężna bryła czegoś, zwarta, duża masa zajmująca znaczny obszar w przestrzeni, na powierzchni ziemi itp.» Masyw budowli, katedry, pałacu. Masyw lodowca, statku. Masyw lasu. 2. geol. «zwarty i… …   Słownik języka polskiego