Перевод: с польского на французский

с французского на польский

(oczyścić)

  • 1 oczyścić

    1. apurer
    2. boësse
    3. der
    4. déblayer
    5. décaper
    6. décrasser
    7. déféquer
    8. dégorger
    9. nettoyer
    10. purger
    11. purifier
    12. rectifiable
    13. rectifier
    14. épinceter
    15. éplucher
    16. épucer
    17. épurer

    Słownik Polsko-Francuski > oczyścić

См. также в других словарях:

  • oczyścić — dk VIa, oczyszczę, oczyścićcisz, oczyść, oczyścićcił, oczyszczony oczyszczać ndk I, oczyścićam, oczyścićasz, oczyścićają, oczyścićaj, oczyścićał, oczyścićany «doprowadzić coś do stanu czystości; usunąć z czegoś brud, zanieczyszczenia, śmieci… …   Słownik języka polskiego

  • oczyścić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. oczyszczać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oczyszczać się – oczyścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczyścić z czegoś siebie, swoje ubranie; ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oczyścić się z błota, z insektów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • oczyszczać — → oczyścić …   Słownik języka polskiego

  • przedpole — Oczyścić, przygotować (komuś) przedpole «wykonać czynności będące wstępem, przygotowaniem do jakichś działań»: Aby zagadnienie to rzetelnie wyjaśnić, należy przede wszystkim „oczyścić przedpole”, oddzielić sprawy oczywiste od wątpliwych. W.… …   Słownik frazeologiczny

  • oczyszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oczyszczaćam, oczyszczaća, oczyszczaćają, oczyszczaćany {{/stl 8}}– oczyścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oczyszczę, oczyszczaćci, oczyść, oczyszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytrzeć — dk XI, wytrzećtrę, wytrzećtrzesz, wytrzećtrzyj, wytrzećtarł, wytrzećtarty, wytrzećtarłszy wycierać ndk I, wytrzećam, wytrzećasz, wytrzećają, wytrzećaj, wytrzećał, wytrzećany 1. «trąc po powierzchni czegoś osuszyć coś, oczyścić coś z czegoś;… …   Słownik języka polskiego

  • opleć — dk XI, opielę, opielesz, opiel, opełł, opełli, opielony, opełłszy opielać ndk I, oplećam, oplećasz, oplećają, oplećaj, oplećał, oplećany «wyrwać chwasty spośród roślin uprawnych, oczyścić z chwastów teren uprawny; pieląc oczyścić» Opleć grządkę,… …   Słownik języka polskiego

  • oprawić — dk VIa, oprawićwię, oprawićwisz, opraw, oprawićwił, oprawićwiony oprawiać ndk I, oprawićam, oprawićasz, oprawićają, oprawićaj, oprawićał, oprawićany 1. «zaopatrzyć (książkę) w okładkę, szczególnie w twardą, sztywną» Oprawić (książkę) w płótno, w… …   Słownik języka polskiego

  • oskrobać — dk IX, oskrobaćbię, oskrobaćbiesz, oskrob, oskrobaćał, oskrobaćany oskrobywać ndk VIIIa, oskrobaćbuję, oskrobaćbujesz, oskrobaćbuj, oskrobaćywał, oskrobaćywany «skrobiąc ostrym narzędziem usunąć z czegoś wierzchnią warstwę, skórę lub… …   Słownik języka polskiego

  • pooprawiać — dk I, pooprawiaćam, pooprawiaćasz, pooprawiaćają, pooprawiaćaj, pooprawiaćał, pooprawiaćany 1. «zaopatrzyć wiele książek w okładki, szczególnie twarde, sztywne» Pooprawiać książki w płótno, w skórę. 2. «poobsadzać, poujmować w ramy; dać oprawę… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»