-
1 obrzydzenie
сущ.• антипатия• брезгливость• гнусность• мерзость• ненависть• неохота• омерзение• отвращение* * *☼ отвращение, омерзение+odraza, wstręt
* * *сотвраще́ние, омерзе́ниеSyn: -
2 awersja
сущ.• антипатия• неохота• неприязнь• отвращение* * *awersj|a♀ отвращение ň;budzić \awersjaę w kimś вызывать отвращение у кого-л.; czuć (mieć) \awersjaę do kogoś, czegoś питать отвращение к кому-л., чему-л.+niechęć, obrzydzenie, wstręt
* * *жотвраще́ние nbudzić awersję w kimś — вызыва́ть отвраще́ние у кого́-л.
Syn: -
3 niesmak
сущ.• антипатия• отвращение* * *♂, Р. \niesmaku 1. неприятный вкус:\niesmak w ustach неприятный вкус во рту;
2. неприятный осадок; отвращение ň;wzbudzić \niesmak оставить неприятный осадок+2. wstręt, obrzydzenie
* * *м, Р niesmaku1) неприя́тный вкусniesmak w ustach — неприя́тный вкус во рту
2) неприя́тный оса́док; отвраще́ние nwzbudzić niesmak — оста́вить неприя́тный оса́док
Syn:wstręt, obrzydzenie 2) -
4 odraza
сущ.• антипатия• брезгливость• нелюбовь• ненависть• неохота• неприязнь• омерзение• отвращение* * *♀ отвращение ň+obrzydzenie, wstręt
* * *жотвраще́ние nSyn: -
5 wstręt
сущ.• антипатия• брезгливость• гнусность• мерзость• нежелание• ненависть• неохота• неприязнь• несовместимость• омерзение• отвращение• отталкивание• тошнота* * *♂, Р. \wstrętu отвращение ň;czuć \wstręt do kogoś, czegoś питать отвращение к кому-л., чему-л.+odraza, obrzydzenie, abominacja
* * *м, P wstrętuотвраще́ние nczuć wstręt do kogoś, czegoś — пита́ть отвраще́ние к кому́-л., чему́-л.
Syn: -
6 Ekel
Ekel erregend wzbudzający wstręt -
7 Widerwille
Widerwille m ( bpl) wstręt, obrzydzenie;mit Widerwillen z obrzydzeniem
См. также в других словарях:
obrzydzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uczucie głębokiego niesmaku, wstrętu, odraza : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ogarnia kogoś obrzydzenie na samo wspomnienie czegoś, kogoś. Odwrócić się z obrzydzeniem. Nie móc słuchać z obrzydzenia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzenie — n I 1. rzecz. od obrzydzić. 2. «uczucie wstrętu, odraza» Nie móc jeść z obrzydzenia. Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie. Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś. Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki. Z obrzydzeniem patrzeć na coś … Słownik języka polskiego
obrzydzenie — (Aż) do obrzydzenia «w stopniu trudnym do zniesienia, wywołującym przesyt»: Znał się na wszystkim i był doskonały do obrzydzenia. J. Kaczmarski, Plaża. Miewał swe lepsze i gorsze dni; potrafił czasem nudzić do obrzydzenia, a czasem… … Słownik frazeologiczny
ohyda — ż IV, CMs. ohydaydzie zwykle blm 1. «to, co jest ohydne, wstrętne, budzące obrzydzenie, odrazę; obrzydliwość» Wyrzuć tego robaka, co za ohyda! Nie chcę słuchać o tej ohydzie. 2. «cecha czegoś ohydnego, budzącego wstręt, obrzydzenie, odrazę;… … Słownik języka polskiego
obrzydliwość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, lm M. obrzydliwośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} coś obrzydliwego, wzbudzającego głęboki niesmak, obrzydzenie, odrazę; ohyda, obrzydlistwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ta zupa to obrzydliwość. Takie postępowanie to obrzydliwość … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rosnąć — 1. Coś komuś rośnie w gardle, w ustach, pot. w gębie «coś nie daje się przełknąć, wywołuje obrzydzenie»: Z trudem przełyka tłusty kawałek mięsa. Widzę, jak rośnie jej w ustach. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rosnąć w oczach a) «rosnąć bardzo szybko» … Słownik frazeologiczny
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
awersja — ż I, DCMs. awersjasji, blm «niechęć, obrzydzenie, odraza, wstręt» Budzić w kimś awersję. Mieć do czegoś, kogoś awersję. Poczuć, żywić do kogoś awersję. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
fe — ndm «wykrzyknik wyrażający niezadowolenie, naganę, obrzydzenie, oznaczający mniej więcej tyle co: wstyd! wstydź się! brzydko» A fe! Fe, nieładnie! … Słownik języka polskiego
gad — m IV, DB. a, Ms. gadzie; lm M. y 1. zool. gady «Reptilia, gromada lądowych kręgowców zmiennocieplnych, oddychających płucami, przeważnie jajorodnych, o skórze pokrytej łuskami, tarczkami lub płytkami; należą tu: hatterie, żółwie, jaszczurki, węże … Słownik języka polskiego
