-
1 oír
• pochopit• slyšet* * *• vyslechnout (prosby, stížnost apod.) -
2 oír (de u.p.)
• Am mít zprávy (o kom)• Am slyšet (o kom) -
3 oír a duras penas
• sotva slyšet• těžko slyšet• špatně slyšet -
4 oír a medias
• poslouchat na půl ucha -
5 oír aplauso
• sklidit pochvalu• sklidit souhlas -
6 oír bien u.c.
• rád co vyslechnout• rád si co poslechnout -
7 oír campanas
• někde cosi (o čem) slyšet• slyšet vyzvánět -
8 oír campanas y no saber dónde
• být celý popletený• být úplně vedle -
9 oír con sus propios oídos
• slyšet na vlastní uši -
10 oír confesión de u.p.
• zpovídat koho -
11 oír crecer la hierba
• slyšet trávu růst -
12 oír de confesión
• vyzpovídat (koho) -
13 oír de confesión ạ u.p.
• zpovídat koho -
14 oír de penitencia
• dělat zpovědníka• vyzpovídat• zpovídat (koho) -
15 oír decir
• slyšet (říkat) -
16 oír en justicia
• vyslechnout před soudem• vyslechnout před soudem (svědky apod.) -
17 oír misa
• být na mši• jít na mši -
18 oír palmas
• sklízet pochvalu• sklízet potlesk -
19 dejó oír un grito
• uklouzl mu výkřik -
20 deleitarse de oír
• s libostí poslouchat• s libostí slyšet• s potěšením poslouchat• s potěšením slyšet
- 1
- 2
См. также в других словарях:
-oir — ⇒ OIR, OIRE, suff. I. oir (suff. de subst. masc.), oire (suff. de subst. fém.). Suffixes issus respectivement du lat. orium et oria (tous deux dér. de la finale masc. or qui désigne un agent); ils servent à constr. des subst. désignant des… … Encyclopédie Universelle
oír — (Del lat. audīre). 1. tr. Percibir con el oído los sonidos. 2. Dicho de una persona: Atender los ruegos, súplicas o avisos de alguien, o a alguien. 3. Hacerse cargo, o darse por enterado, de aquello de que le hablan. 4. Asistir a la explicación… … Diccionario de la lengua española
oír — 1. ‘Percibir por el oído [un sonido] o lo que [alguien] dice’. Verbo irregular: v. conjugación modelo (→ apéndice 1, n.º 43). Debe escribirse con tilde para marcar el hiato (→ tilde2, 2.2.2b); es, por tanto, incorrecta la grafía sin tilde … Diccionario panhispánico de dudas
oír — verbo transitivo,intr. 1. Percibir (una persona o un animal) [sonidos]: Oí el canto del gallo. No sé qué me pasa, pero no oigo nada. verbo transitivo 1. Prestar … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
oír — es el modelo de su conjugación. Infinitivo: Gerundio: Participio: oír oyendo oído Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. oigo oyes oye oímos oís oyen oía oías oía … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
-oir — ou oire OIR, finale masculine, qui répond au latin orium, et OIRE, finale féminine, qui répond au latin oria, toutes deux dérivant de la finale masculine or qui indique un agent, par exemple : victoria, victoire, de victor, vainqueur … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
OIr — abbrev. Old Irish … English World dictionary
oír — (Del lat. audire.) ► verbo transitivo 1 Percibir una persona o un animal los sonidos: ■ oyó un ruido extraño en su casa. 2 Tomar en consideración los ruegos o peticiones de una persona: ■ deberías oír lo que te dice tu familia y tus amigos .… … Enciclopedia Universal
OÍR — (Del lat. audire.) ► verbo transitivo 1 Percibir una persona o un animal los sonidos: ■ oyó un ruido extraño en su casa. 2 Tomar en consideración los ruegos o peticiones de una persona: ■ deberías oír lo que te dice tu familia y tus amigos .… … Enciclopedia Universal
oír — transitivo 1) escuchar auscultar (medicina), sentir, percibir, entreoír. Oír es percibir por medio del oído; escuchar es oír prestando atención. Se puede oír sin escuchar, mas no escuchar sin oír. Entreoír es oír algo sin entenderlo bien.… … Diccionario de sinónimos y antónimos
ÖIR — 48.21222222222216.3755555555567Koordinaten: 48° 12′ 44″ N, 16° 22′ 32″ O Das Ös … Deutsch Wikipedia