-
1 ministro
ministroministro [mi'nistro]sostantivo Maskulin1 politica Minister(in) Maskulin(Feminin); primo ministro Premierminister Maskulin; ministro della difesa Verteidigungsminister(in) Maskulin(Feminin); ministro degli esteri Außenminister(in) Maskulin(Feminin); ministro delle finanze Finanzminister(in) Maskulin(Feminin); ministro degli interni Innenminister(in) Maskulin(Feminin); ministro della giustizia Justizminister(in) Maskulin(Feminin)2 figurato Diener(in) Maskulin(Feminin); (divulgatore) Verbreiter(in) Maskulin(Feminin)Dizionario italiano-tedesco > ministro
2 ministro
ministro, āvi, ātum, āre (minister), I) an die Hand gehen, bedienen, aufwarten, 1) im allg.: Acastum retine, quo tibi commodius ministretur (damit du desto besser bedient wirst), Cic. ep. 16, 14, 2: si quis ex familia coeperit adversā valetudine affici, videndum erit, ut is quam commodissime ministretur (so gut als möglich abgewartet werde), Colum. 12, 1, 6. – 2) insbes., bei Tische die Speisen und Getränke auftragen, einschenken und darreichen, hic ministrabit, Plaut.: servi ministrant, Cic.: m. cibos, Tac.: pocula, Cic.: cenam, Hor.: nectar, Ov.: ministratur poculis maximis, es wird aufgewartet mit usw., Cic.: soli fictilibus (in irdenem Geschirr) ministrari iussit, Tac. – m. Acc. pers., nosmet inter nos ministremus monotropi, Plaut. Stich. 689. – m. Infin., ut (Ganymedes) Iovi bibere ministraret, damit er Jupiters Mundschenk wäre, Cic. Tusc. 1, 65. – II) übtr.: 1) bedienen, besorgen, handhaben, α) m. Dat.: velis, die Segel bedienen, Verg.: telis pariterque habenis, Stat.: sumptibus, bestreiten, Varro. – v. lebl. Subjj., caelo modo sol modo luna ministrat, Prop. – β) m. Acc.: iussa medicorum, Ov. – mit Ang. womit? durch Abl., naves ministrantur velis, werden mit S. bedient, Tac. – 2) darreichen, hergeben, verschaffen, faces furiis Clodianis, Cic.: victum alci, Varro: pecuniam, Tac.: equos, Tac.: viros armaque imperio, Tac.: prolem, schenken, Tibull.: capra pilos ministrat ad usum nauticum, Varro: equus terga ministrat, reicht zum Aufsitzen dar, Val. Flacc.: nova cotidie bello semina (Elemente) ministrat, Tac. hist. 2, 76. – v. lebl. Subjj., sarmentum colibus sucum ministrat, Varro: furor arma ministrat, Verg.: vinum, quod verba ministret, Hor.
3 ministro
ministro, āvi, ātum, āre (minister), I) an die Hand gehen, bedienen, aufwarten, 1) im allg.: Acastum retine, quo tibi commodius ministretur (damit du desto besser bedient wirst), Cic. ep. 16, 14, 2: si quis ex familia coeperit adversā valetudine affici, videndum erit, ut is quam commodissime ministretur (so gut als möglich abgewartet werde), Colum. 12, 1, 6. – 2) insbes., bei Tische die Speisen und Getränke auftragen, einschenken und darreichen, hic ministrabit, Plaut.: servi ministrant, Cic.: m. cibos, Tac.: pocula, Cic.: cenam, Hor.: nectar, Ov.: ministratur poculis maximis, es wird aufgewartet mit usw., Cic.: soli fictilibus (in irdenem Geschirr) ministrari iussit, Tac. – m. Acc. pers., nosmet inter nos ministremus monotropi, Plaut. Stich. 689. – m. Infin., ut (Ganymedes) Iovi bibere ministraret, damit er Jupiters Mundschenk wäre, Cic. Tusc. 1, 65. – II) übtr.: 1) bedienen, besorgen, handhaben, α) m. Dat.: velis, die Segel bedienen, Verg.: telis pariterque habenis, Stat.: sumptibus, bestreiten, Varro. – v. lebl. Subjj., caelo modo sol modo luna ministrat, Prop. – β) m. Acc.: iussa medicorum, Ov. – mit Ang. womit? durch Abl., naves ministrantur velis, werden mit S. bedient, Tac. – 2) darreichen, hergeben, verschaffen, faces furiis Clodianis, Cic.: victum alci, Varro: pecuniam, Tac.: equos, Tac.: viros armaque imperio, Tac.: pro-————lem, schenken, Tibull.: capra pilos ministrat ad usum nauticum, Varro: equus terga ministrat, reicht zum Aufsitzen dar, Val. Flacc.: nova cotidie bello semina (Elemente) ministrat, Tac. hist. 2, 76. – v. lebl. Subjj., sarmentum colibus sucum ministrat, Varro: furor arma ministrat, Verg.: vinum, quod verba ministret, Hor.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ministro
4 ministro
mi'nistrom POLMinister mministroministro , -a [mi'nistro, -a]sustantivo masculino, femeninonum1num (de un gobierno) Minister(in) masculino (femenino); primera ministra Ministerpräsidentin femenino; ministro sin cartera Minister ohne Geschäftsbereich; Ministro (Federal) del Interior/de Hacienda/de Economía (Bundes)innen-/(Bundes)finanz-/(Bundes)wirtschaftsminister; Ministro Federal de Educación y Ciencia Bundesminister für Bildung und Wissenschaft5 Ministro (Federal) del Interior/de Hacienda/de Economía
Ministro (Federal) del Interior/de Hacienda/de Economía(Bundes)innen-/(Bundes)finanz-/(Bundes)wirtschaftsministerDiccionario Español-Alemán > Ministro (Federal) del Interior/de Hacienda/de Economía
6 Ministro Federal de Educación y Ciencia
Ministro Federal de Educación y CienciaBundesminister für Bildung und WissenschaftDiccionario Español-Alemán > Ministro Federal de Educación y Ciencia
7 Ministro de Asuntos Exteriores
Ministro de Asuntos ExterioresAußenminister8 ministro degli esteri
ministro degli esteriAußenministerDizionario italiano-tedesco > ministro degli esteri
9 ministro degli interni
ministro degli interniInnenministerDizionario italiano-tedesco > ministro degli interni
10 ministro degli interni [oder dell'interno]
ministro degli interni [oder dell'interno]Minister Maskulin des InnerenDizionario italiano-tedesco > ministro degli interni [oder dell'interno]
11 ministro della difesa
ministro della difesaVerteidigungsministerDizionario italiano-tedesco > ministro della difesa
12 ministro della giustizia
ministro della giustiziaJustizministerDizionario italiano-tedesco > ministro della giustizia
13 ministro delle finanze
ministro delle finanzeFinanzministerDizionario italiano-tedesco > ministro delle finanze
14 ministro sin cartera
ministro sin carteraMinister ohne Geschäftsbereich————————ministro sin carterapolítica Minister ohne Ressort15 ministro de Dios
16 destinar para Ministro de Defensa
destinar para Ministro de Defensazum Verteidigungsminister ernennenDiccionario Español-Alemán > destinar para Ministro de Defensa
17 el Ministro de Economía y Hacienda
el Ministro de Economía y Haciendader Wirtschafts- und FinanzministerDiccionario Español-Alemán > el Ministro de Economía y Hacienda
18 el Primer Ministro
el Primer Ministroder Premierminister19 el ministro desmintió la noticia sobre su dimisión
el ministro desmintió la noticia sobre su dimisiónder Minister dementierte die Meldung über seinen RücktrittDiccionario Español-Alemán > el ministro desmintió la noticia sobre su dimisión
20 el ministro en funciones
el ministro en funcionesder stellvertretende MinisterСтраницыСм. также в других словарях:
ministro — ministro, tra (Del lat. minister, tri). 1. m. y f. Persona que dirige cada uno de los departamentos ministeriales en que se divide la gobernación del Estado. 2. Persona que ejerce algún oficio, empleo o ministerio. 3. desus. Persona que ministra… … Diccionario de la lengua española
ministro — ministro, tra sustantivo masculino,f. 1. Jefe de uno de los departamentos ministeriales en que se divide el Gobierno de un Estado: ministro de Justicia, ministro de Economía, la cartera de un ministro. ministro sin cartera Ministro que participa… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
ministro — s.m. [dal lat. minister stri servitore, aiutante , der. di minor agg., minus avv. minore, meno , secondo il modello di magister maestro sentito in rapporto con magis più ]. 1. (eccles.) [nella liturgia, chi esercita un alto ufficio, agendo in… … Enciclopedia Italiana
ministro — tra ‘Persona que tiene a su cargo un ministerio’. El femenino es ministra (→ género2, 3a): «La ministra [...] dijo hoy que las condenas son una vergüenza» (DYucatán [Méx.] 21.1.97). No debe emplearse el masculino para referirse a una mujer: ⊕ la… … Diccionario panhispánico de dudas
ministro — s. m. 1. Servidor, servo. 2. Ministrante. 3. Executador. 4. Pastor protestante. 5. Personagem a quem o chefe do Estado confia a administração de um dos ramos da causa pública. 6. Representante de uma nação em corte estrangeira … Dicionário da Língua Portuguesa
Ministro — ► sustantivo 1 POLÍTICA Jefe de cada uno de los departamentos o ministerios en que se divide la gobernación del estado: ■ ministro de economía; ministro de cultura. 2 Persona que ministra o ejerce una función. 3 DERECHO Juez que trabaja en la… … Enciclopedia Universal
ministro — mi·nì·stro s.m. FO 1a. chi, come subalterno al servizio di un potente, di un autorità politica e sim., ricopre cariche ufficiali; chi esercita un alto ufficio agendo in nome e per conto di un autorità superiore: ministro del re 1b. fig., chi… … Dizionario italiano
Ministro — Para otros usos de este término, véase Ministro (desambiguación). Un ministro (latín: minister, servidor )?, es un político que dirige un ministerio o un departamento (e.j. educación, finanzas, salud, Estado, guerra, etc.), pertenece al gabinete… … Wikipedia Español
ministro — s 1 Persona que ejerce un ministerio, en particular el sacerdote o pastor de una iglesia protestante: un ministro de la iglesia 2 Dirigente de cada uno de los ministerios en los que se divide el Poder Ejecutivo de un Estado: Consejo de Ministros … Español en México
ministro — {{#}}{{LM M26000}}{{〓}} {{[}}ministro{{]}}, {{[}}ministra{{]}} ‹mi·nis·tro, tra› {{《}}▍ s.{{》}} {{<}}1{{>}} Persona que está al frente de un Ministerio o departamento de la Administración del Estado: • El ministro del Interior ha dado una rueda… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
ministro — {{hw}}{{ministro}}{{/hw}}s. m. (f. a , raro o scherz. essa ; V. nota d uso FEMMINILE ) 1 Membro del governo: consiglio dei ministri; ministro dell interno | Primo –m, capo del governo. 2 Chi amministra i sacramenti | Ministro di Dio, ministro… … Enciclopedia di italiano