-
1 mando
'manđom1) Kommando n2) MIL Befehlsgewalt f3)mando presidencial — POL Präsidialgewalt f
4) TECH Antrieb msustantivo masculinomandomando ['maDC489F9Dn̩DC489F9Ddo]num1num (poder) Macht femenino; fuerzas armadas Kommando neutro; (del presidente) Präsidialgewalt femenino; don de mando Führungsqualitäten femenino plural; estar al mando de das Kommando haben über; estar bajo el mando de alguien unter jemandes Befehl stehen; tener el mando y el palo (familiar) das (absolute) Sagen habennum2num (quien lo tiene) mandos intermedios de una empresa mittleres Management eines Unternehmens; alto mando fuerzas armadas Oberbefehlshaber masculinonum3num técnica Steuerung femenino; mando a distancia Fernsteuerung femenino; mando manual Handantrieb masculino; botón de mando Bedienungsknopf masculino -
2 mando
1. mando, āvī, ātum, āre (aus manus u. do; vgl. Wölfflin im Archiv 13, 49), I) übergeben, anvertrauen, überlassen, alci magistratum, Cic.: honores (der eig. Ausdruck vom Volke, das zu Ehrenstellen wählt), Cic.: alqam (filiam) viro, zur Frau geben, Plaut.: epistulam, Plaut.: bona fidei alcis, Ter.: alqm aeternis tenebris, Cic.: dah. semen terrae, den S. der E. anvertrauen = säen, Colum.: so auch hordea sulcis, Verg.: corpus humo = beerdigen, Verg.: se fugae, fliehen, Caes.: so auch vitam fugae, Cic.: alqd mentibus, einprägen, Cic.: memoriae, im Gedächtnis behalten, merken, auswendig lernen, Cic., od. der Nachwelt überliefern, Liv.: litteris, schriftlich verfassen, verzeichnen, Cic.: scriptis, historiae, versibus, Cic.: alqd penitus animis mentibusqae, Cic.: fruges vetustati, lange aufheben, alt werden lassen, Cic.: caput clavae, anlehnen, Sen. poët.: alqm malis (den Backen) = verschlingen, Acc. tr. u. Lucr.: pestis mandata hostili manu, das Verderben, das mir von feindlicher Hand anvertraut ist u. das ich gleichs. verwahre, Enn. fr. scen. 162. – II) auftragen = Auftrag (Befehl, die Weisung) geben, aufträglich befehlen, anbefehlen, bestellen, benachrichtigen oder sagen lassen, α) mit Acc.: typos tibi mando (sc. comparandos, emendos), Cic.: excusationem, Suet.: Rhodiaca vasa mandavi (sc. emenda etc.), habe bestellt————usw., Cic.: adoptionem, zur Einsetzung eines Thronerben A. g., Iustin.: alci parricidium, Sen. rhet.: tibi de nostris rebus nihil sum mandaturus per litteras, Cic.: res mandata, Cic. – u. alqd ad alqm, arcanum nefas Stygias ad undas, Lucan.: si quid ad uxores mandarent, Flor. – β) m. folg. ut od. ne u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv, tibi mandavit, ut etc., Cic.: Trebonio mandaverat, ne etc., Caes.: huic mandat, Remos adeat, Caes.: mandavit, ancillam emerem sibi, Plaut. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Suet. Tib. 65, 2 u. Cal. 29, 2. Iustin. 24, 2, 4. Eutr. 5, 5. – δ) m. folg. Infin., Vitr. 6. praef. § 1. Tac. ann. 15, 2. Sil. 13, 481. Mart. 1. 88, 10. – ε) mit folg. Acc. u. Gerund.: cum principes (Alcibiadem) velut aemulum gloriae suae interficiendum insidiis mandassent, Iustin. 5, 2, 5: gladiatores vi rapiendos reservandosque mandabat, Suet. Caes. 26, 3. – ζ) ad alqm mit folg. dir. Rede, Suet. Cal. 25, 1. – η) absol., Claudio mandante ac volente (Ggstz. Claudio invito), Vopisc. Aurel. 16, 2.————————2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.————————3. mando, ōnis, m. (mando, ere), der Esser, Fresser, Lucil. 946. -
3 mando [1]
1. mando, āvī, ātum, āre (aus manus u. do; vgl. Wölfflin im Archiv 13, 49), I) übergeben, anvertrauen, überlassen, alci magistratum, Cic.: honores (der eig. Ausdruck vom Volke, das zu Ehrenstellen wählt), Cic.: alqam (filiam) viro, zur Frau geben, Plaut.: epistulam, Plaut.: bona fidei alcis, Ter.: alqm aeternis tenebris, Cic.: dah. semen terrae, den S. der E. anvertrauen = säen, Colum.: so auch hordea sulcis, Verg.: corpus humo = beerdigen, Verg.: se fugae, fliehen, Caes.: so auch vitam fugae, Cic.: alqd mentibus, einprägen, Cic.: memoriae, im Gedächtnis behalten, merken, auswendig lernen, Cic., od. der Nachwelt überliefern, Liv.: litteris, schriftlich verfassen, verzeichnen, Cic.: scriptis, historiae, versibus, Cic.: alqd penitus animis mentibusqae, Cic.: fruges vetustati, lange aufheben, alt werden lassen, Cic.: caput clavae, anlehnen, Sen. poët.: alqm malis (den Backen) = verschlingen, Acc. tr. u. Lucr.: pestis mandata hostili manu, das Verderben, das mir von feindlicher Hand anvertraut ist u. das ich gleichs. verwahre, Enn. fr. scen. 162. – II) auftragen = Auftrag (Befehl, die Weisung) geben, aufträglich befehlen, anbefehlen, bestellen, benachrichtigen oder sagen lassen, α) mit Acc.: typos tibi mando (sc. comparandos, emendos), Cic.: excusationem, Suet.: Rhodiaca vasa mandavi (sc. emenda etc.), habe bestellt usw., Cic.: adoptionem, zur Einsetzung eines Thronerben A. g., Iustin.: alci parricidium, Sen. rhet.: tibi de nostris rebus nihil sum mandaturus per litteras, Cic.: res mandata, Cic. – u. alqd ad alqm, arcanum nefas Stygias ad undas, Lucan.: si quid ad uxores mandarent, Flor. – β) m. folg. ut od. ne u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv, tibi mandavit, ut etc., Cic.: Trebonio mandaverat, ne etc., Caes.: huic mandat, Remos adeat, Caes.: mandavit, ancillam emerem sibi, Plaut. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Suet. Tib. 65, 2 u. Cal. 29, 2. Iustin. 24, 2, 4. Eutr. 5, 5. – δ) m. folg. Infin., Vitr. 6. praef. § 1. Tac. ann. 15, 2. Sil. 13, 481. Mart. 1. 88, 10. – ε) mit folg. Acc. u. Gerund.: cum principes (Alcibiadem) velut aemulum gloriae suae interficiendum insidiis mandassent, Iustin. 5, 2, 5: gladiatores vi rapiendos reservandosque mandabat, Suet. Caes. 26, 3. – ζ) ad alqm mit folg. dir. Rede, Suet. Cal. 25, 1. – η) absol., Claudio mandante ac volente (Ggstz. Claudio invito), Vopisc. Aurel. 16, 2.
-
4 mando [3]
3. mando, ōnis, m. (mando, ere), der Esser, Fresser, Lucil. 946.
-
5 mando [2]
2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.
-
6 mando manual
mando manualHandantrieb -
7 mando bimanual
spa mando (m) bimanual, mando (m) de dos manosdeu Zweihandeinrückung (f), Zweihand-Sicherheitssteuerung (f), Zweihandschaltung (f)Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > mando bimanual
-
8 mando de dos manos
spa mando (m) bimanual, mando (m) de dos manosdeu Zweihandeinrückung (f), Zweihand-Sicherheitssteuerung (f), Zweihandschaltung (f)Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > mando de dos manos
-
9 mando a distancia
-
10 mando automático
-
11 gesto de mando
spa gesto (m) de mando, señales (f pl) de mandodeu Handzeichen (n)Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > gesto de mando
-
12 gestos de mando
spa gestos (m pl) de mando, señales (f pl) de mando convencionalesdeu Handzeichen (n pl) für AnschlägerSeguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > gestos de mando
-
13 señales de mando
spa gesto (m) de mando, señales (f pl) de mandodeu Handzeichen (n)Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > señales de mando
-
14 señales de mando convencionales
spa gestos (m pl) de mando, señales (f pl) de mando convencionalesdeu Handzeichen (n pl) für AnschlägerSeguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > señales de mando convencionales
-
15 alto mando
-
16 botón de mando
botón de mandoBedienungsknopf -
17 don de mando
don de mandoFührungsqualitäten -
18 dote de mando
dote de mandoFührungsgeschick -
19 el médico mandó las pruebas al analista
el médico mandó las pruebas al analistader Arzt schickte die Proben ins LaborDiccionario Español-Alemán > el médico mandó las pruebas al analista
-
20 en espera de tu carta, te mando el paquete
en espera de tu carta, te mando el paqueteich schicke dir schon einmal das Paket und erwarte demnächst deinen BriefDiccionario Español-Alemán > en espera de tu carta, te mando el paquete
См. также в других словарях:
Mando II — Studio album by Mando Released May 30, 2008 … Wikipedia
Mandø — mit Koresand im Südwesten, Fanø im Norden, Rømø im Süden und die Festlandsküste J … Deutsch Wikipedia
mando — sustantivo masculino 1. (no contable) Autoridad de un superior sobre sus subordinados: escala de mandos. La compañía estaba bajo el mando del capitán. voz* de mando. 2. (no contable) Desempeño de la autoridad de un superior sobre sus subordinados … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
mando — (De mandar). 1. m. Autoridad y poder que tiene el superior sobre sus súbditos. 2. Persona o colectivo que tiene tal autoridad. 3. mandato (ǁ contrato de representación). 4. Mec. Dispositivo que permite actuar sobre un mecanismo o aparato para… … Diccionario de la lengua española
Mando — refers to: Mando (singer), a Greek singer Mando (music), a Goan (Indian) musical form Mando Diao, Swedish garage rock band. Mando Corporation, a Korean automotive parts manufacturer Mando Fresko, American Radio Personality (Power 106 FM), TV Host … Wikipedia
Mando — Mandø Mandø (ou Manø) est une île danoise de la mer des Wadden. (coordonnées 55.28°N, 8.56°E). L île a une superficie de 7,63 km² et 62 habitants. Mandø peut être rejointe par bus à marée basse. Mandø appartient techniquement à l archipel Hallig … Wikipédia en Français
Mandø — es una de las islas Frisias septentrionales, situada entre Fanø y Rømø. Con 8 km cuadrados, es la más pequeña de las islas frisias danesas que está habitada (solamente por una docena de personas). La isla es accessible mediante dos carreteras que … Wikipedia Español
Mando — Mando, Stadt in der Landschaft Kanem im Innern Nordafrikas, liegt nordöstlich vom Tsadsee … Pierer's Universal-Lexikon
mando — s. m. 1. Direito, autoridade, poder de mandar. 2. Ordem, mandado, decreto. 3. Arbítrio. 4. Comando … Dicionário da Língua Portuguesa
Mandø — Location Tidal marsh at periphery of Mandø Mandø … Wikipedia
mando — ► sustantivo masculino 1 Autoridad y poder que tiene el superior sobre sus subordinados: ■ tenía el mando del ejército. SINÓNIMO dirección 2 Persona o colectivo que tiene dicha autoridad. SINÓNIMO jefe 3 Período de tiempo durante el que se ejerce … Enciclopedia Universal