-
1 kłopotać
-
2 kłopo|tać
impf (kłopoczę a. kłopocę) Ⅰ vt książk. (sprawiać kłopot) to bother, to trouble; to put [sb] out- kłopotać kogoś swymi sprawami to bother sb with one’s problemsⅡ kłopotać się (martwić się) to worry- kłopotać się o dzieci/pracę to worry about one’s children/job ⇒ zakłopotać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kłopo|tać
См. также в других словарях:
boleć — I ndk VIIa, boli, bolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawiać ból, zmysłowe wrażenie cierpienia» Bolące kolano. Boląca noga. Boli kogoś gardło, głowa. Bolą kogoś nogi, oczy. 2. «sprawiać ból w znaczeniu psychicznym, martwić, smucić» Bolały ją… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
