-
1 jednoczyć
глаг.• консолидировать• объединить• объединиться• объединять• связать• соединить• соединять• сочетать• спаять• укрепить• укреплять• унифицировать• упрочивать• упрочить* * *jednocz|yć\jednoczyćony несов. объединять;\jednoczyć siły объединять силы
+ łączyć* * *jednoczony несов.объединя́тьjednoczyć siły — объединя́ть си́лы
Syn: -
2 jednoczyć się
-
3 jednoczyć\ się
несов. объединяться -
4 spajać
глаг.• вязать• объединять• паять• присоединить• сваривать• связать• связывать• скреплять• соединить• соединять• состыковать• спаивать• срастить• сращивать• цементировать* * *spaja|ć%1, \spajaćny несов. 1. скреплять, соединять;2. (spawać) сваривать; 3. перен. спаивать, сплачивать+3. zespalać, jednoczyć
* * *I spajany несов.1) скрепля́ть, соединя́ть2) ( spawać) сва́ривать3) перен. спа́ивать, спла́чиватьSyn:II spajany несов.спа́ивать; ср. spoić IISyn: -
5 zespalać
глаг.• объединять• стыковать* * *zespala|ć\zespalaćny несов. объединять; сплачивать+jednoczyć, wiązać
* * *zespalany несов.объединя́ть; спла́чиватьSyn: -
6 konsolidować
глаг.• консолидировать• объединять• укрепить• укреплять• упрочивать• упрочить* * *konsolidowany несов.консолиди́роватьSyn: -
7 konsolidować się
-
8 zespalać się
-
9 konsolidować\ się
несов. консолидироваться+jednoczyć się, zespalać się
-
10 konsolidowało
\konsolidowałony несов. консолидировать+umacniać, łączyć, jednoczyć, zespalać
-
11 zespalać\ się
несов. объединяться; сплачиваться+jednoczyć się, wiązać się
См. также в других словарях:
jednoczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, jednoczyćczę, jednoczyćczy, jednoczyćczony {{/stl 8}}– zjednoczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} dążyć do powstania wspólnoty w działaniu; łączyć, konsolidować, scalać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jednoczyć — ndk VIb, jednoczyćczę, jednoczyćczysz, jednocz, jednoczyćczył, jednoczyćczony «łączyć do wspólnego działania w myśl wspólnych interesów, idei; zbierać w jedno, spajać coś z czymś» Jednoczyć kraje, narody. Jednoczyć swoje wysiłki. Wspólny cel… … Słownik języka polskiego
jednoczyć się – zjednoczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} łączyć się we wspólnym działaniu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dwie opozycyjne partie zjednoczyły się przed wyborami. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cementować — ndk IV, cementowaćtuję, cementowaćtujesz, cementowaćtuj, cementowaćował, cementowaćowany 1. «spajać, wiązać, zaprawiać, zalewać cementem» Cementować szpary w ścianach. przen. «łączyć, zespalać, jednoczyć; wzmacniać, umacniać» Cementować stosunki… … Słownik języka polskiego
integrować — ndk IV, integrowaćruję, integrowaćrujesz, integrowaćruj, integrowaćował, integrowaćowany «dokonywać integracji, łączyć w całość; składać, dopełniać, jednoczyć, scalać» Integrować ludzi, grupy społeczne. Integrować wysiłki poszczególnych osób. Cel … Słownik języka polskiego
zewrzeć — Zwierać szeregi, szyki «jednoczyć się, mobilizować się do jakiegoś działania w przewidywaniu jakiegoś zagrożenia»: Wrogowie kobiecego usamodzielnienia się zwarli szeregi jak nigdy. Społeczeństwo jak nigdy zorientowane jest na mężczyzn. A ci… … Słownik frazeologiczny
zwierać — szeregi, szyki «jednoczyć się, mobilizować się do jakiegoś działania w przewidywaniu jakiegoś zagrożenia»: Wrogowie kobiecego usamodzielnienia się zwarli szeregi jak nigdy. Społeczeństwo jak nigdy zorientowane jest na mężczyzn. A ci… … Słownik frazeologiczny
bratać — ndk I, brataćam, brataćasz, brataćają, brataćaj, brataćał «czynić braćmi, łączyć, jednoczyć, zespalać» Nieszczęście brata ludzi. bratać się «nawiązywać zażyłe, przyjazne, poufałe stosunki, być w bliskich stosunkach, przyjaźnić się» Bratać się z… … Słownik języka polskiego
jednoczenie — ↨ jednoczenie się n I rzecz. od jednoczyć (się) … Słownik języka polskiego
kojarzyć — ndk VIb, kojarzyćrzę, kojarzyćrzysz, kojarzyćarz, kojarzyćył, kojarzyćrzony 1. «powodować połączenie, związek kogoś, czegoś; łączyć, zespalać, wiązać, jednoczyć» Kojarzyć pary. Kojarzyć kogoś w pary. ∆ zootechn. Kojarzyć zwierzęta «łączyć samca z … Słownik języka polskiego
koncentrować — ndk IV, koncentrowaćruję, koncentrowaćrujesz, koncentrowaćruj, koncentrowaćował «dokonywać koncentracji, skupiać w jednym miejscu; gromadzić» Koncentrować wojsko wokół miasta. Artyleria koncentruje ogień na oddziałach nieprzyjaciela. przen.… … Słownik języka polskiego