-
1 czas
сущ.• время• период• сезон• точка• цикл• эпоха• эра* * *времяgodzina час* * *♂, Р. \czasu 1. время ň;\czas miejscowy (lokalny) местное время; wolny \czas свободное время; dzisiejsze \czasу наше время; spędzać \czas проводить время; marnować (tracić) \czas терять время; nadrabiać \czas навёрстывать упущенное время; \czas nagli время не ждёт; w \czasie rzeczywistym в реальном времени, в режиме реального времени; wyjechać o \czasie выехать вовремя; \czas teraźniejszy, przeszły, przyszły грам. настоящее, прошедшее, будущее время;
2. пора ž;od \czasu jak... с тех пор как...;\czas (iść) do domu, do pracy пора (идти) домой, на работу; już \czas уже нора; nie \czas не пора, не время; do \czasu до поры до времени; najwyższy \czas пора, самое время;
3. в знач, нареч. \czasет а) иногда;б) случайно;czy ty \czasem nie jesteś chory? ты, случайно, не болен?;
4. в знач, нареч. \czasami иногда;● z \czasem с течением времени; póki (jest) \czas пока ещё есть время, пока не поздно; za dawnych \czasów в давние времена; w swoim \czasie в своё время; od tego \czasu с того времени; с тех пор; со jakiś (pewien) \czas, od \czasu do \czasu время от времени; иногда; zabijać \czas коротать (убивать) время; zdążyć na \czas успеть вовремя, успеть к назначенному времени; па \czas своевременно; przed \czasem раньше времени; rychło w \czas! ирон. как раз вовремя!;
komu w drogę, temu \czas погов. пора идти (ехать)+2. рога 3 а), 4. niekiedy
* * *м, P czasu1) вре́мя nczas miejscowy (lokalny) — ме́стное вре́мя
wolny czas — свобо́дное вре́мя
dzisiejsze czasy — на́ше вре́мя
spędzać czas — проводи́ть вре́мя
nadrabiać czas — навёрстывать упу́щенное вре́мя
czas nagli — вре́мя не ждёт
w czasie rzeczywistym — в реа́льном вре́мени, в режи́ме реа́льного вре́мени
wyjechać o czasie — вы́ехать во́время
czas teraźniejszy, przeszły, przyszły — грам. настоя́щее, проше́дшее, бу́дущее вре́мя
2) пора́ żod czasu jak... — с тех по́р как...
już czas — уже́ пора́
nie czas — не пора́, не вре́мя
do czasu — до поры́ до вре́мени
najwyższy czas — пора́, са́мое вре́мя
3) в знач. нареч. czasemа) иногда́б) случа́йноczy ty czasem nie jesteś chory? — ты, случа́йно, не бо́лен?
4) в знач. нареч. czasami иногда́•- z czasem- jest czas
- za dawnych czasów
- w swoim czasie
- od tego czasu
- co jakiś czas
- co pewien czas
- od czasu do czasu
- zabijać czas
- zdążyć na czas
- na czas
- przed czasem
- rychło w czas!
- komu w drogę
- temu czasSyn: -
2 Zeit
Zeit f1. czas (a GR); ( Zeitraum) czas, okres; ( bes Tages-, Jahreszeit) pora; ( Frist) termin; ( Uhrzeit) godzina;einige Zeit lang przez pewien czas;kurze Zeit krótki czas; ( Moment) (krótka) chwila;die ganze Zeit (hindurch) przez cały czas;die Zeit vergeht, verrinnt czas upływa, ucieka;die Zeit ist um czas minął;die Zeit für etwas ist gekommen nadszedł czas, nadeszła pora (G, na A);die Zeit totschlagen zabijać czas;Zeit für etwas haben mieć czas na (A);ich habe keine Zeit nie mam czasu;Zeit gewinnen, Zeit sparen zyskać na czasie;(die) Zeit nehmen (für jemanden, etwas) mieć oder znajdować < znaleźć> czas (dla k-o, na co); ( Zeit stoppen) SPORT usw mierzyć czas;keine Zeit verlieren (mit etwas, jemandem) nie tracić czasu (na A);jemandem Zeit lassen nie przynaglać k-o do pośpiechu; da(wa)ć k-u czas do namysłu;schwere Zeiten ciężkie czasy;es ist Zeit für uns zu gehen chodźmy, na nas już pora;es kostet viel Zeit to zabiera dużo czasu;2. mit Präpositionen es ist an der Zeit … pora …;auf Zeit spielen SPORT grać na czas;für alle Zeiten po wsze czasy;in alten Zeiten dawnymi czasy, w dawnych czasach;in dieser Zeit w tym czasie;in der heutigen Zeit w dzisiejszych czasach;in jüngster Zeit ostatnio;mit der Zeit gehen iść z duchem czasu;nach einiger Zeit po jakimś czasie;seit dieser Zeit od tego czasu, od tej pory;seit langer Zeit od dawna;über die Zeit (verspätet) po czasie; po terminie;von Zeit zu Zeit od czasu do czasu, co jakiś czas;vor der Zeit (zu früh) przed czasem;vor einiger Zeit jakiś czas temu;vor langer Zeit dawno temu; za dawnych czasów;zu gegebener Zeit we właściwym czasie;zu jeder Zeit o każdej porze;zu keiner Zeit nigdy;zu meiner Zeit za moich czasów;alles zu seiner Zeit wszystko w swoim czasie;zur rechten Zeit w sam czas, w porę;zur gewohnten Zeit o zwykłej porze;3. Zeit ist Geld czas to pieniądz;andere Zeiten, andere Sitten inne czasy, inne obyczaje;kommt Zeit, kommt Rat przyjdzie pora, znajdzie się rada;fam. du liebe Zeit! Boże drogi! -
3 einige
einige hundert kilkaset, persf kilkuset;einige Mal(e) kilka razy;einiges coś niecoś;einige Zeit pewien czas; nieco oder sporo czasu;in einiger Zeit za jakiś czas;in einiger Entfernung w pewnej odległości;vor einiger Zeit jakiś czas temu
См. также в других словарях:
jakiś — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, jaki odm, ś ndm, jacyś {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na nieokreśloną cechę, której mówiący nie jest w stanie lub nie ma zamiaru bliżej określić; niejaki, pewien, nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
wytrzymać — dk I, wytrzymaćam, wytrzymaćasz, wytrzymaćają, wytrzymaćaj, wytrzymaćał, wytrzymaćany wytrzymywać ndk VIIIa, wytrzymaćmuję, wytrzymaćmujesz, wytrzymaćmuj, wytrzymaćywał, wytrzymaćywany 1. «zostać w pewnym położeniu, wytrwać w pewnym stanie… … Słownik języka polskiego
odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… … Słownik języka polskiego
szczęście — 1. pot. Garbate, zezowate szczęście «brak szczęścia, pech»: Ot garbate szczęście! Musiał dostrzec wypchane kieszenie. – Ja go znam – włącza się Beda. Struczak pies na forsę. B. Ejbich, Niebo. 2. Mieć szczęście «uniknąć czegoś, co stanowiło… … Słownik frazeologiczny
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia