-
1 inquinare
inquinare v.tr. ( inquìno) 1. polluer: inquinare l'acqua polluer l'eau. 2. ( fig) ( corrompere moralmente) corrompre, dépraver, pervertir. -
2 inquino
inquĭno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] salir, souiller, gâter, tacher. [st2]2 [-] altérer, souiller, corrompre. [st2]3 [-] flétrir, déshonorer, noircir (la réputation).* * *inquĭno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] salir, souiller, gâter, tacher. [st2]2 [-] altérer, souiller, corrompre. [st2]3 [-] flétrir, déshonorer, noircir (la réputation).* * *Inquino, inquinas, penul. corr. inquinare. Cic. Souiller, Gaster, Ordir.\Famam alicuius inquinare. Liu. Diffamer aucun.\Inquinare vellus murice. Martial. Teindre. -
3 flagitium
flăgĭtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] réclamation bruyante, esclandre, vacarme, tapage. - neque quidquam eveniet foribus flagiti, Plaut.: et il n'y aura pas de vacarme à la porte. - flagitium sit, Plaut.: ce serait un scandale. - fores fecerunt magnum flagitium, Plaut.: la porte a fait un grand bruit. [st1]2 [-] acte de débauche, débauche, dissolution, libertinage, prostitution. - flagitiis se inquinare, Cic. Tusc. 1, 30, 72: se déshonorer par des turpitudes. - noctis longitudo flagitiis conterebatur, Cic.: toute la nuit se passait en débauches. - numquam te in tot flagitia ingurgitavisses, Cic. Pis. 18, 42: jamais tu ne te serais plongé dans cet abîme de désordres. - inter tot flagitia, Cic.: au milieu de toutes ces hontes. [st1]3 [-] action déshonorante, faute honteuse, crime. - ut quisque flagitium navaverat, Tac.: chacun en proportion de son crime. - quantum flagitii commiserat ! Cic.: quelle grossière erreur il avait commise! [st1]4 [-] honte, flétrissure, opprobre, turpitude, scandale, ignominie, abomination. - ista flagitia Leucippi, Cic.: ces énormités de Leucippe. - homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. 14: l'homme le plus souillé qu'il soit de crimes et d'infamies. - flagitium demere, Liv.: laver une souillure. - non flagitio moveri, Sall.: être insensible à la honte. - pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, Tac. An. 3, 17: il parla pour Plancine en homme honteux de son rôle. - praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am.: toi qui te croirais déshonoré pour diriger une culture. - cum magno flagitio domum redire, Nep.: revenir chez soi couvert d'ignominie. - stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. CM 40: les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre. - flagitium est + prop. inf., Ter.: il est honteux que. - flagitium illud hominis ! Plaut. Asin. 473: le misérable ! - omnia flagitia atque facinora, Sall.: tous les hommes déshonorés et criminels. - omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1: toutes les infamies et tous les crimes en troupes, comme des satellites, lui faisaient cortège. [st1]5 [-] opinion scandaleuse [qu'on devrait avoir honte de soutenir]. - Cic. Nat. 1, 66 ; 3, 91. - non sensit, quantum flagiti commisisset, Cic. Br. 219: il ne s'est pas aperçu de la bévue scandaleuse qu'il avait commise.* * *flăgĭtĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] réclamation bruyante, esclandre, vacarme, tapage. - neque quidquam eveniet foribus flagiti, Plaut.: et il n'y aura pas de vacarme à la porte. - flagitium sit, Plaut.: ce serait un scandale. - fores fecerunt magnum flagitium, Plaut.: la porte a fait un grand bruit. [st1]2 [-] acte de débauche, débauche, dissolution, libertinage, prostitution. - flagitiis se inquinare, Cic. Tusc. 1, 30, 72: se déshonorer par des turpitudes. - noctis longitudo flagitiis conterebatur, Cic.: toute la nuit se passait en débauches. - numquam te in tot flagitia ingurgitavisses, Cic. Pis. 18, 42: jamais tu ne te serais plongé dans cet abîme de désordres. - inter tot flagitia, Cic.: au milieu de toutes ces hontes. [st1]3 [-] action déshonorante, faute honteuse, crime. - ut quisque flagitium navaverat, Tac.: chacun en proportion de son crime. - quantum flagitii commiserat ! Cic.: quelle grossière erreur il avait commise! [st1]4 [-] honte, flétrissure, opprobre, turpitude, scandale, ignominie, abomination. - ista flagitia Leucippi, Cic.: ces énormités de Leucippe. - homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus, Cic. Prov. 14: l'homme le plus souillé qu'il soit de crimes et d'infamies. - flagitium demere, Liv.: laver une souillure. - non flagitio moveri, Sall.: être insensible à la honte. - pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, Tac. An. 3, 17: il parla pour Plancine en homme honteux de son rôle. - praeesse agro colendo flagitium putes, Cic. Rosc. Am.: toi qui te croirais déshonoré pour diriger une culture. - cum magno flagitio domum redire, Nep.: revenir chez soi couvert d'ignominie. - stupra et adulteria et omne tale flagitium, Cic. CM 40: les viols, les adultères et tous les autres scandales de ce genre. - flagitium est + prop. inf., Ter.: il est honteux que. - flagitium illud hominis ! Plaut. Asin. 473: le misérable ! - omnia flagitia atque facinora, Sall.: tous les hommes déshonorés et criminels. - omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat, Sall. C. 14, 1: toutes les infamies et tous les crimes en troupes, comme des satellites, lui faisaient cortège. [st1]5 [-] opinion scandaleuse [qu'on devrait avoir honte de soutenir]. - Cic. Nat. 1, 66 ; 3, 91. - non sensit, quantum flagiti commisisset, Cic. Br. 219: il ne s'est pas aperçu de la bévue scandaleuse qu'il avait commise.* * *Flagitium, flagitii. Cic. Paillardise, ou autre meschanceté et lascheté.\Flagitium, pro Dedecore. Liu. Deshonneur.\Promptus flagitio. Tacit. Prest et appareillé à faire meschanceté.\Compertus flagitii. Tacit. Attainct, ou convaincu de, etc.\Flagitium admittere. Cic. Faire, ou Commettre.\Flagitio ardere. Plaut. Estre attainct et convaincu d'un grand forfaict.\Flagitium est, si nil mittetur. Plaut. C'est mal faict, C'est meschamment faict.\Nam id nobis tam flagitium est, quam illa non Facere vobis quae modo dixti. Terent. C'est aussi grande faulte où vitupere à nous de cela, que à vous de ne, etc.\Flagitium tuum est. Plaut. C'est ta faulte, ta meschanceté et vilenie. -
4 coinquino
cŏinquĭno, āre, ātum - tr. - [st2]1 [-] souiller, infecter, gâter, salir. [st2]2 [-] diffamer, déshonorer. - coinquinare se maximo scelere, Val.-Max.: se flétrir par un grand crime.* * *cŏinquĭno, āre, ātum - tr. - [st2]1 [-] souiller, infecter, gâter, salir. [st2]2 [-] diffamer, déshonorer. - coinquinare se maximo scelere, Val.-Max.: se flétrir par un grand crime.* * *Coinquino, coinquinas, penul. corr. coinquinare, Idem quod simplex Inquinare. Columel. Souiller.\Coinquinare, per metaphoram. Cic. Diffamer. -
5 nuptiae
nuptiae, ārum, f.plur. [st2]1 [-] mariage, noces. [st2]2 [-] commerce charnel. [st2]3 [-] accouplement (des animaux).* * *nuptiae, ārum, f.plur. [st2]1 [-] mariage, noces. [st2]2 [-] commerce charnel. [st2]3 [-] accouplement (des animaux).* * *Nuptiae, nuptiarum, tantum pluraliter. Cic. Nopces.\Multarum nuptiarum mulier vetula. Cic. Qui a esté plusieurs fois mariee.\Inquinare nuptias. Horat. Adulterer.\Moliri nuptias. Tacit. Tascher à faire un mariage. -
6 contaminare
contaminare v. ( contàmino) I. tr. 1. ( inquinare) contaminer, polluer: contaminare l'acqua di una cisterna contaminer l'eau d'une citerne; lo smog ha contaminato l'aria la pollution a contaminé l'air. 2. ( Med) ( infettare) contaminer. 3. ( fig) ( rendere impuro) contaminer. 4. ( fig) ( macchiare) salir, ( lett) entacher, ( lett) souiller: contaminare il buon nome di qcu. salir le nom de qqn, entacher la réputation de qqn. 5. ( lett) ( fondere elementi diversi) fondre, fusionner. II. prnl. contaminarsi être contaminé.
См. также в других словарях:
inquinare — v. tr. [dal lat. inquinare ]. 1. [produrre inquinamento: i gas di scarico inquinano l aria ] ▶◀ avvelenare, contaminare, infettare. ↑ ammorbare, appestare. ◀▶ bonificare, decontaminare, depurare, disinfettare, disinquinare, purificare. 2. (fig.)… … Enciclopedia Italiana
inquinare — index stain, sully, tarnish Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
inquinare — in·qui·nà·re v.tr. 1. AD TS ecol. alterare le caratteristiche e l equilibrio dell ambiente naturale con sostanze nocive, rendendolo inadatto o dannoso alla vita umana, animale e vegetale: gli scarichi industriali inquinano l aria Sinonimi:… … Dizionario italiano
inquinare — v. tr. 1. infettare, avvelenare, contaminare, infestare, insozzare, guastare, degradare, alterare, appestare, intorbidare, intossicare, sporcare CONTR. disinquinare, disinfestare, disinfettare, depurare, risanare, bonificare, decontaminare 2.… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
inquinare — {{hw}}{{inquinare}}{{/hw}}v. tr. 1 Infettare con germi o sostanze nocive; SIN. Contaminare. 2 (biol.) Provocare inquinamento. 3 (fig.) Corrompere. ETIMOLOGIA: dal lat. inquinare, di etim. incerta … Enciclopedia di italiano
enconar — (Del lat. inquinare, manchar, contaminar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 MEDICINA Provocar una cosa la inflamación y la supuración de los tejidos de una herida: ■ la herida se le enconó por la falta de higiene. ANTÓNIMO curar sanar 2 Agravar,… … Enciclopedia Universal
inquinar — (Del lat. inquinare, infectar.) ► verbo transitivo/ pronominal 1 Manchar una cosa: ■ se inquinó el vestido. 2 MEDICINA Transmitir a un organismo los gérmenes de una enfermedad. SINÓNIMO contagiar * * * inquinar (del lat. «inquināre») 1 tr. y prnl … Enciclopedia Universal
appestare — ap·pe·stà·re v.tr. e intr. (io appèsto) CO 1. v.tr., contagiare di peste o altra malattia infettiva Sinonimi: contaminare, infettare. Contrari: disinfettare. 2a. v.tr., estens., riempire di cattivo odore: una nube tossica ha appestato l aria… … Dizionario italiano
corrompere — cor·róm·pe·re v.tr. (io corrómpo) AU 1. rovinare moralmente, traviare: corrompere i costumi, gli animi, i cattivi esempi corrompono i giovani Sinonimi: depravare, guastare, pervertire, traviare, viziare. Contrari: edificare. 2. indurre con… … Dizionario italiano
disinquinare — di·sin·qui·nà·re v.tr. CO liberare dall inquinamento: disinquinare le acque di un fiume Sinonimi: depurare. Contrari: contaminare, inquinare. {{line}} {{/line}} DATA: 1983. ETIMO: der. di inquinare con 2dis … Dizionario italiano
bonificare — v. tr. [dal lat. mediev. bonificare, comp. di bonus buono e tema di facĕre fare ] (io bonìfico, tu bonìfichi, ecc.). 1. [compiere opere di prosciugamento di terreni malsani e paludosi] ▶◀ ⇑ prosciugare, risanare. 2. a. (milit.) [compiere… … Enciclopedia Italiana