Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

(handle)

  • 21 beita

    * * *
    I)
    f. bait, esp. for fish.
    (-tta, -ttr), v.
    1) to ‘cause to bite’, graze, with the animals in dat. (beita nautum), the pasture in acc. (beita haga, land, engi);
    absol. to pasture cattle (beita í skógi);
    beita upp land, to exhaust by grazing;
    beita upp ( to consume) engjum ok heyjum;
    2) to handle, use a weapon (beita sverði);
    3) to hunt or chase (with dogs or hawks);
    beita e-n hundum, to set dogs on one;
    4) fig., beita e-n brögðum, úlögum, illu, to deal cunningly, unlawfully, badly with one;
    recipr., við höfum opt brögðum beizt, schemed against each other;
    5) to harness (a horse, &c.) to a vehicle (beita hest fyrir vagn);
    beittu enn blakka mar, saddle thy black steed;
    fig., beita e-n fyrir e-t, to put one at the head of;
    refl., beitast fyrir e-t or e-u, to lead the cause;
    7) to steer or sail near the wind, to cruise (beita þeir í brot, frá landinu);
    fengu þeir beitt fyrir Skotland, they weathered S.
    * * *
    u, f. bait, Bs. ii. 179, Hým. 17, Edda 38; now esp. for fish, and used in many compds, e. g. beitu-fjara, u, f. the shore where shell-fish for bait are gathered; beitu-lauss, adj.; beitu-leysi, n., etc.

    Íslensk-ensk orðabók > beita

  • 22 EYRA

    * * *
    (pl. eyru), n. ear (eyrum hlýðir gestr, en augum skoðar); setja hnefa við e. e-m, to give one a box on the ear; leiða e-n af eyrum, to get rid of one; koma e-m til eyrna, to come to one’s ears, of news; hafa nef í e. e-m, to put the nose in one’s ear, to whisper to one, of a tell-tale.
    * * *
    n., pl. eyru, gen. eyrna, [Lat. auris; Goth. ausô: A. S. eâre; Engl. ear; O. H. G. ôra; Germ. ohr; Swed. öra, öron; Dan. öre, ören]:—an ear; eyrum hlýðir, en augum skoðar, he listens with his ears, but looks with his eyes, Hm. 7:—proverbs, mörg eru konungs eyru, many are the king’s ears, Orkn. 252; þar eru eyru sæmst sem óxu, the ears fit best where they grow, i. e. a place for everything and everything in its place, Nj. 80; láta inn um eitt eyrat en út um hitt, to let a thing in at one ear and out at the other; láta e-t sem vind um eyrun þjóta, to let a thing blow like the wind about one’s ears, i. e. heed it not; Grími var sem við annat eyrat gengi út þat er Þorsteinn mælti, Brand. 60; svá var sem Kálfi færi um annat eyrat út þótt hann heyrði slíkt talað, Fms. xi. 46; skjóta skolla-eyrum við e-u, to turn a fox’s ear (a deaf ear) to a thing; þar er mér úlfs ván er ek eyru sé’k, I can guess the wolf when I see his ears, Fm. 35, Finnb. 244; við eyra e-m, under one’s nose, Ld. 100; mæla í e. e-m, to speak into one’s ear, Fg. 549; hafa nef í eyra e-m, to put one’s nose in one’s ear, i. e. to be a tell-tale, Lv. 57; leiða e-n af eyrum, to get rid of one, Ísl. ii. 65; setja e-n við eyra e-m, to place a person at one’s ear, of an unpleasant neighbour, Ld. 100; setr (hnefann) við eyra Hými, gave Hymir a box on the ear, Edda 36; e-m loðir e-t í eyrum, it cleaves to one’s ears, i. e. one remembers, Bs. i. 163; reisa, sperra eyrun, to prick up the ears, etc.; koma til eyrna e-m, to come to one’s ears, Nj. 64; roðna út undir bæði eyru, to blush from ear to ear.
    COMPDS: eyrnablað, eyrnablaðkr, eyrnasnepill, eyrnabúnaðr, eyrnagull, eyrnahringr, eyrnalof, eyrnamark, eyraruna, eyrnaskefill.
    II. some part of a ship, Edda (Gl.)
    β. a handle, e. g. on a pot.
    γ. anatom., óhljóðs-eyru, the auricles of the heart.
    δ. hunds-eyru, dogs-ears (in a book).

    Íslensk-ensk orðabók > EYRA

  • 23 FALR

    I)
    (-s, -ir), m. the socket of a spear-head, into which the shaft fits (spjótsfalr).
    a. for sale, to be sold; eiga (hafa, láta) falt, to have a thing for sale; mér eru e-t fait, I am willing to part with; þeir er mér eru falastir til þungs hlutar, whom I would most willingly let suffer.
    * * *
    1.
    m. [fal, Ivar Aasen], the socket of a spear’s head in which the handle is put, often richly ornamented (spjóts-falr), Fas. iii. 388, Stj. 461, Eg. 285, 726, Edda 83, Ld. 98, Nj. 108, K. Þ. K. 96, Fms. iv. 278, 338, Fs. 127; vide Worsaae 344 sqq., 498.
    2.
    adj. [A. S. fæle; O. H. G. fali; Germ. feil; Swed. and Dan. fal]:—venal, to be sold, Fms. i. 185, Sd. 188, Ld. 146; e-m er e-t falt, or eiga (láta) e-t falt, to have a thing for sale, Grág. ii. 243, N. G. L. i. 237, Fms. vii. 20, Nj. 32; gjaf-falr, Fms. vii. 124; metaph., er mér eru falastir til þungs hlutar, i. e. I should not mind if they fared ill, Lv. 105, Mag. 59, Trist. 8, 11 (Fr.)

    Íslensk-ensk orðabók > FALR

  • 24 FIMBUL-

    [cp. Germ. fimmel = an iron wedge; Bohem. fimol; Swed. fimmel-stång = the handle of a sledge-hammer; in Icel. obsolete, and only used in four or five compds in old poetry], mighty, great, viz. fimbul-fambi, a, m. a mighty fool, Hm. 103; fimbul-ljóð, n. pl. mighty songs, Hm. 141; fimbul-týr, m. the mighty god, great helper, Vsp. 59; fimbul-vetr, m. the great and awful winter preceding the end of the world, Vþm. 44; fimbul-þul, f. the roaring of a river, Gm. 27, Edda (Gl.); fimbul-þulr, m. the great wise man, Hm. 143.

    Íslensk-ensk orðabók > FIMBUL-

  • 25 HALD

    n.
    1) hold, fastening;
    2) keeping in repair (fyrir hald kirkju);
    3) support, backing (hann hefir nú hald mikit af konungi);
    hald ok traust, help and support in need;
    koma e-m at haldi, í hald, to be of use or help to one;
    hér kemr illa í hald, it does little good;
    4) custody (Ólafr konungr tók þá við haldi Hræreks konungs);
    5) esteem (vera með e-m í góðu haldi);
    6) keeping, observance (cf. jólahald, drottinsdaga hald).
    * * *
    n. (vide halda), hold:
    1. a hold, fastening; nýtr bóndi afls ok kippir vaðnum, þvíat hann hugði haldit annan veg eigi bila, Fms. xi. 442.
    2. a law phrase, withholding; gagna-hald, Grág. ii. 273; þá á hann kost hvárt er hann vill at hætta til haldsins eðr eigi, … en ef hón er login, þá verðr eigi rétt haldit, i. 312; stefna um tíundar hald, ok telja hinn sekjan um, K. Þ. K. 46.
    II. upholding, maintenance:
    1. reparation; fyrir hald á kirkju, Vm. 12; segja til halds kirkjunni ( to defray the repairs of the kirk) þann jarðar-teig, Dipl. iii. 12.
    2. a law term, possession; sögðum vér með fullum laga-órskurði Guðmundi til halds sagða jörð, Dipl. iii. 5; hafa vald eðr hald e-s hlutar, Bs. i. 720; hón á tveggja króka hald í vatnið, she (the church) has the hold ( right) of two hooks in the lake, Pm. 41.
    β. þessum fénaði beit ok hald ( bite and occupation) fyrir sunnan á, Dipl. v. 10.
    3. support, backing; við tókum okkr hald þar er Guð var, Hom. 154; hann hefir nú hald mikit af konungi, he has much support from the king, Eg. 336: so in the phrase, hald ok traust, help and support in need; hón hafði þenna mann sent honum til halds ok trausts, Ld. 46: and in the phrases, koma e-m at haldi or í hald, to prove true to one, be of use, help to one; ok má hann enn vel koma þér at haldi, Ísl. ii. 329; ílla koma honum góðir frændr í hald, Fms. x. 413, Greg. 22; eigi veit ek mér verr í hald koma úknáleik minn en þér afl þitt, Fms. vi. 203, Fs. 182; kemr oss þat lið ekki at haldi, Fms. viii. 214, xi. 31; þvíat vér höfum ærit mart (lið) ef oss kæmi þat vel at haldi, Nj. 192; hér kemr ílla í hald, this comes ill to help, is a great shame, Lv. 95.
    4. custody; Ólafr konungr tók þá við haldi Hæreks konungs, Ó. H. 73; hafa e-n í haldi, to keep one in custody, freq.: hence varð-hald, custody.
    5. entertainment; fór hann til hirðar jarls ok var með honum í góðu haldi, Bjarn. 5; hann var þar um vetrinn ok í því hærra haldi af húsfreyju sem hann var lengr, Fms. vii. 112.
    6. a course, a naut. term; ef stýrimenn vilja báðir fara, ok skilr þá um hald, Grág. ii. 398: hence áfram-hald, going on; aptr-hald, return.
    7. holding, meaning, suggestion; það er hald manna, freq. in mod. usage, but no reference to old writers has been found.
    8. keeping, tending, of cattle; góð höld á skepnum, goð skepnu-höld, freq.
    III. a holding, keeping, observance, of a feast, holiday; allra heilagra manna hald, Ver. 53; þótt et meira hald sé á dægrinu, although it be a holiday of first degree, Grág. ii. 360; var þá þegar tekinn í mikit hald hans lífláts-dagr, Fms. xi. 309; í borg þessi var Þórs-hof í miklu haldi, in high worship, Al. 19: hence hátíða-hald, keeping high holidays; Jóla-hald, Fms. i. 32; Drottins-daga-hald, Nj. 165; af-hald, upp-á-hald, esteem, ‘uphold;’ ártíða hald, B. K. 25; níu lestra-höld, reading the nine legends, Vm. 51, 64.
    IV. in plur., höld, handles; klukka lítil af höldin, Vm. 42; handar-hald, a handle; cp. also haf-ald: á-höld, utensils. halds-maðr, m. a keeper, guardian, Gþl. 258, 501, Js. 121.

    Íslensk-ensk orðabók > HALD

  • 26 hamar-skapt

    n. the shaft or handle of a hammer, Edda 28.

    Íslensk-ensk orðabók > hamar-skapt

  • 27 hjálm-völr

    m. a ‘helm-wand,’ ‘helm-handle,’ the tiller of a helm, Orkn. 152, Korm. 230, Fms. i. 212.

    Íslensk-ensk orðabók > hjálm-völr

  • 28 HLUMR

    (-s, -ir), m.
    1) = hlummr;
    2) roller = hlunnr.
    * * *
    m., pl. ir, proncd. hlummr, the handle of an oar, Fas. i. 215 (hlumir), ii. 355 (where hlummar pl.), Edda (Ht., where hlumr and sumri are rhymed), Sturl. iii. 68, Glúm. 395.

    Íslensk-ensk orðabók > HLUMR

  • 29 horn-spónn

    m. a horn spoon, Fms. vi. 364 (in a verse), Hungrv. (pref.); mod. Icel., like the ancients, use horn spoons, and the handle is often ornamented with carved work.

    Íslensk-ensk orðabók > horn-spónn

  • 30 hrífu-skapt

    -höfuð, n. a rake-handle, head of a rake, freq. in mod. usage.

    Íslensk-ensk orðabók > hrífu-skapt

  • 31 HÚNN

    * * *
    I)
    (-s, -ar), m. the knob at the top of the mast-head; draga segl við hún (í hún upp), vinda upp segl við húna, to hoist a sail to the top.
    (-s, -ar), m.
    1) bear’s cub;
    2) urchin, boy (poet.).
    * * *
    1.
    m. [Gr. κωνος], a knob: naut. the knob at the top of the mast-head; draga segl við hún, or í hún upp, or vinda upp segl við húna, to hoist a sail to the top, Ó. H. 17, Tríst. 8, Fas. iii. 410.
    COMPDS: húnbora, húndreginn, húnkastali, húnspænir.
    2. the knob at a staff’s end; stafs-húnn, the knob on a door handle etc.: a slice, skera svá breiðan hún til beins er bast er langt, of a whale’s blubber, N. G. L. i. 59.
    3. a piece in a game, prob. from its cone-like shape: from the phrase, verpa húnum, to cast ( throw) the piece ‘hún,’ it seems to follow that this game was either similar to the Gr. δίσκος or rather to the mod. nine pins; þeirs í Haralds túni húnum verpa, Hornklofi, Fagrsk. 5 (in a verse); in Rm. 32 the ‘hundum verpa’ is no doubt a false reading for ‘húnum verpa;’ the riddle in Hervar. S., (where the answer is, þat er húninn í hnettafli,) is obscure and corrupt in the text, for the hnettafl or hneftafl (q. v.) was quite a different game.
    2.
    m. a young bear, Kormak, Fas. i. 367, Fb. i. 253, Nj. 35, Landn. 176, Fs. 26, Stj. 530, passim; bjarnar-húnn, a bear’s young: in local names, Húna-flói, Húna-vatn, Húnavatns-þing, -sýsla, Landn.; Húnavatns-leið, Fms. iii. 21.
    II. metaph. an urchin, boy, Vkv. 22, 30, 32, Gh. 12.

    Íslensk-ensk orðabók > HÚNN

  • 32 HÖNDLA

    (að), v.
    1) to seize, capture (höndla glœpamann);
    höndla e-n illa, to treat one ill.
    * * *
    að, (handla, Stj. 22, 47), to handle; h. heiðarliga, Karl. 51; h. úvarliga, Stj. 22: to manage, Gkv. 1. 8; h. e-n ílla, to treat one ill, Stj. 47; h. um e-t, Mar.; h. kaup, to strike a bargain, to handsel (North. E.), Gþl. 493.
    II. as a law term, to seize, catch, Hrafn. 7, Ld. 148: to arrest, 623. 62, Nj. 267, Symb. 59, Pass. 8. 1; h. glæpamann, Fms. ii. 85.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖNDLA

  • 33 ketil-hadda

    u, f. a kettle-handle, Fms. i. 36.

    Íslensk-ensk orðabók > ketil-hadda

  • 34 knífs-hepti

    n. a knife’s handle, Landn. 248, Sks. 127.

    Íslensk-ensk orðabók > knífs-hepti

  • 35 LANGR

    a.
    1) long, of space and time (langt sverð, löng stund);
    2) neut., langt, long, far, distant; þeir áttu eigi langt til eyjarinnar, they had no long distance to the island;
    3) e-m er langt at e-m, one is interested in a person; hvat er yðr langt at þessum mönnum, what interest do you take in these men?;
    4) long, wearisome (þér mun langt þykkja hér á heiðinni).
    * * *
    löng, langt, adj., compar. lengri, superl. lengstr, [common to all Teut. languages]:—long, of space and time; löng sverð, Fas. i. 379; af löngu skeggi, Skálda 181; lengri hina eptri fætr, Stj.; þóat sú sé lengri, N. G. L. i. 44; þeir lifa opt langan aldr er með orðum eru vegnir, a saying = Engl. words break no bones, Nj. 252; hann fékk eigi mælt tveim orðum lengra samfast, Hkr. ii. 138; Föstudagr inn langi, Long Friday, Good Friday, passim; langt líf, Hom. 12; mjök langa hríð, Nj. 94; þá er dagr er sem lengstr, þá er nótt er sem lengst, Landn. (pref.); vili þér þiggja lengra líf, Fms. vi. 166; sigr þinn mun eigi langr vera, xi. 23; höfum vér eigi heyrt þessa sögu lengri, we have not heard this story any farther, i. e. here ends the tale, Njarð. (fine); þat er löng saga at segja, ‘tis a long story to tell, Fms. xi. 99; seint er um langan veg at spyrja tíðenda, a saying, Edda 31; endi-langr, liggja endi-langr, to lie at full length; hón lagðisk sem hón var löng hjá honum, Karl. 47: long in prosody, Skálda 175, 179.
    II. neut. long, far, distant; langt á milli fjalls ok fjöru, Landn. 57; ok áttu eigi langt til eyjarinnar, Fms. i. 41; langt í brott, a long way off, far away, Stj. 195; langt mun yðr flestum til at ér veiðit svá, Ó. H. 78; fljótið var svá mikit, at langt var um úreitt, that it was impassable far beyond that, Nj. 63; hann seildisk upp svá hátt sem hann mátti lengst, Edda 33; svá langt vestr, at engi hefir síðan lengra eignask, Landn. 41; lið kom vel til hans ór héruðum, en fátt kom um lengra, Fms. iv. 385; þvíat þeir ætluðu ekki lengra í kveld en til Höfðabrekku, Nj. 252; ok þurfti þar eigi lengra at grafa til vatns en í djúpum dölum, Edda (pref.); langt mun í milli vera lítilmennsku minnar ok þess hins mikla áhuga er þér býr í brjósti, Fms. iv. 80: in the saying, leita langt um skammt, cp. Lat. quod petis hic est, Nj. 207.
    III. adverbial phrases; of langt, far off, þá sá hann of langt krossinn, 656 B. 5; langt frá, far from it! langt-um, by far; langtum betra, better by far.
    2. löngu or laungu, long since; sá ek þetta löngu á hans yfirbragði, Fms. i. 141; svá sem ek sagða yðr löngu, 139; sem mér sagði löngu hugr um, Nj. 191; mjök löngu, very long ago, Sks. 117; seg oss ný tíðendi, löngu fundumsk vit næst, we have not seen one another for an age, Bjarn. 15: fyrir löngu, long ago; þat vissa ek fyrir löngu at ek var vel kvæntr, Gísl. 69; hann hafði tekinn verit ór jörðu fyrir löngu áðr, Fms. i. 51: löngum, long, mostly, continuously; Eirekr var löngum með föður sínum, 6; hón var löngum um nætr á kirkju at bænum sínum, Ld. 328; en þó löngum ( mostly) vel stiltr, Nj. 38; þeir vóru samflota, svá at hvárir vissu löngum til annarra, Eg. 126: compar. lengrum, longer; lengrum en lög stóðu til, Fms. xi. 99; þeir skolu skipta vikum eða smærum, ok eigu þeir at ráða er lengrum vilja skipta, Grág. ii. 350: superl. lengstum, mostly, most of the time; höfuðborg sú er Geira sat í lengstum, Fms. i. 101; hann var þó lengstum at Grjótá, Nj. 135; gamanmál er þit munut lengstum um tala, Ld. 306.
    IV. metaph. longing, taking interest in; hvat er yðr langt at þessum mönnum, hvárt mægð eðr frændsemi, what interest take you in these men? Fms. ii. 211; hann lét eigi ráða, hvárt menn vóru tignir eða útignir, eðr honum mikit at langt eða lítið, Rb. 364.
    2. neut. long, weary; langt þykki mér, ligg ek einn saman, Eg. (in a verse); þat vil ek, at þú komir til heimkynna minna, þvíat þér mun langt þykkja hér á heiðinni, Grett. 130 new Ed.
    V. in many local names, Lang-ey, Langa-nes, Langa-hlíð, Langa-land (the Danish island), etc., Landn.; see below.
    B. COMPDS: langabein, langabúr, langidjákn, Langafasta, Langifrjádagr, Langaspjót, langatöng.
    II. lang-afi, a, m. a great grandfather. lang-amma, u, f. a great grandmother; langömmu-bróðir, -systir, a great granduncle, aunt. lang-áss, m. a purlin, opp. to þvertré, Fms. ix. 512. lang-bakki, a, m. (see bakki 2); in the phrase, skjóta í langbakka, to stave off for a long time, Fms. x. 132. lang-band, n. the purlin along the roof in a house. lang-barðr, m. a halberd, Hkm. 7; Edda (Gl.) reckons it amongst swords: name of a serpent, Edda (Gl.) Lang-barðar, m. pl. the Lombards, either from their beard (barð) or battle axe (barða), Skv. 3, Greg. 63. Langbarða-land, n. Lombardy, Mart. lang-bein, n. = langabein, a nickname, Ann. lang-bekkr, m. a long bench, bench lengthways, opp. to þverbekkr, Fms. vi. 193, Sturl. i. 142, iii. 182. Lang-brók, f. ‘Long-breek,’ nickname of a lady on account of her tall stature, Nj. lang-eldar, m. pl. long fires (see eldr II), Eb. 276, Nj. 15, Korm. 144. lang-ermar, f. pl. long sleeves, Fms. vii. 321. lang-feðgar, m. pl. agnate-forefathers, ancestors by the father’s side, counted upwards, Hkr. i. 1, Eg. 2, Nj. 158. langfeðga-kyn, n. the lineage of langfeðgar, Hkr. i. 14. langfeðga-nöfn, n. pl. the name of one’s langfeðgar, Edda 153 (pref.) langfeðga-tal, n. a tale or roll of langfeðgar, agnate pedigree, Eg. 536: the name of an old historical work containing ancient pedigrees of kings, Hkr. i. (pref.) langfeðga-tala, u, f. = langfeðgatal, Nj. 25. langfeðga-ætt, f. = langfeðgakyn, Fms. x. 158. lang-feðgin, n. pl. ancestors, agnate and cognate. lang-feðr, m. pl. = langfeðgar, and langfeðra-tal, n. = langfeðgatal, Gþl. 284, Stj. 331, Fagrsk. 151, Hom. 46. lang-feðri, n. = langfeðgar, Landn. 167. lang-ferð, f. a long journey, Sturl. ii. 185, Fs. 51, Bs. ii. 162. langferða-maðr, m. one who ‘fares’ far, a far traveller, Fs. lang-frami, a, m. lasting fame, Orkn. 466, Fb. ii. 513, Mar.; á langframann, mod. til langframa, adverb. for good, Rétt, 4. 25. lang-fættr, adj. long-legged, Stj. 276. lang-för, f. = langferð, Eb. 298. lang-gæði, n. long-lasting, corrupt from langæð. lang-gæðr and langæðligr, adj. a later and inferior form for langær, langæligr, Bs. i. 62, Fas. iii. 57. lang-háls, m. long-neck, a nickname, Landn. lang-hálsaðr, adj. long-necked, Njarð. 364. lang-hendr, adj. with long hands, Ld. 298. Lang-hlíðingar, m. pl. the men from Langahlíð, Sturl. lang-húfr, m. long-hulk, name of a ship, Bs. lang-húsa, að, to run, in a pun (langhús = rann), Krók. 63, 64. lang-hyggja, u, f. long-suffering, Barl. 42. lang-höfðaðr, adj. long-beaked, of a ship, Hkv. 1. 24. lang-höfði, a, m. a nickname, Sturl. lang-knakkr, m. a kind of bench, Finnb. 310. lang-lega, u, f. a long stay, of a weatherbound ship, Fms. ix. 296; as also of long sickness in bed. lang-leggr, m. the long leg, bone of a leg of mutton, Bárð. 176, Háv. 40. langleggjar-stykki, n. a leg of mutton, Háv. 40. lang-leiði, n. lengthwise; langleiði sín á milli, at a long distance, Stj. 73, Eg. 579. lang-leikr, m. length, Stj. 346. lang-leitr, adj. long-faced, Fms. i. 155, ii. 20, vii. 175, 321, Þiðr. 174, Bs. i. 72. lang-liðit, n. part. after a long time, Bs. ii. 133. lang-liga, adv. for a long time past, = mod. langalengi, Js. 24, Sturl. iii. 297, Fas. ii. 268. lang-lífi, n. long life, Fms. vii. 73, K. Þ. K. 60. lang-lífr, adj. long-lived, Fs., Fms. iii. 173. lang-loka, u, f. ‘long-lock,’ a kind of eight-lined verse in which the first and the last line make a sentence, whilst the six between them are intercalary, of which Edda (Ht.) 14 furnishes a specimen: in mod. usage langloka is a poem not divided into strophes, for specimens of which see Snót 72, 215. lang-lund, f. long-suffering, langlundar-geð, n. id. lang-minni, n. a long memory. lang-minnigr, adj. having a long memory, Nj. 30, v. l.: long to be remembered, Pr. 158. lang-mælgi, f. long-winded talk, Fms. v. 225. lang-mæli, n. long talk, Hom. 125, Bs. ii. 117. lang-mæltr, part. long-spoken, long-winded, Sks. 316, Hom. (St.) lang-nefjaðr, adj. long-nosed, Sturl. ii. 133, iii. 105. lang-nefjur, f. pl. rowlocks, Edda (Gl.) lang-nefr, m. long-nose, a nickname, Sturl. lang-niðjar, m. pl. a descending lineage by the father’s side, pedigree of agnates, counted downwards, Vsp. 16; opp. to landfeðgar when counted upwards in time. lang-nætti, n. the long night, Fr. lang-orf, n. a long handle of a scythe, Korm. 38, Sturl. i. 180, Sks. 358. lang-pallr, m. a dais along (not across) the hall, Fms. vi. 439. lang-reið, f. a long ride, Vígl. 61. lang-ræða, u, f. a long talk, Fms. ix. 252. lang-ræðr, part. long-spoken, long-winded, Sks. 316. lang-ræki, n. rancour, an unforgiving temper, N. G. L. ii. 417, Hom. 33, 143. lang-rækr, adj. having a long memory, brooding long over past wrongs, Anal. 171, Eb. 42, Bret. 92, Þiðr. 181, Fas. iii. 520. lang-samlega, adv. incessantly. lang-seta, u, f. a long stay, Vm. 113. lang-setis, adv. lengthways, lang-skepta, u, f. a long-shafted spear, Karl. 405. lang-skeptr, part. long-shafted, Sks. 388, Fs. 64. lang-skip, n. a long ship, a kind of large ancient ship of war, distinguished from the lesser skeið, both being distinguished from the merchant’s knörr (cp. Gr. ναυς μακρα, Lat. longa navis), Hkv. 2. 11, Ó. H., Fms. passim, Eg. 37, 42; langskips mastr, rá, segl, a mast, yard, sail of a long ship, Sturl. i. 194, Eg. 198, 515, Fms. vii. 30, passim. langskipa-görð, f. building of a langskip, Gþl. 121. langskips-búza, u, f. = langskip, Hkr. ii. 143. langskips-menn, m. pl. the crew of a long ship, Fms. ii. 16, Fs. 92. lang-skör, f. the lower hem of a tent, Fas. i. 372. lang-staðinn, part. of old date, long-standing, Lv. 77. lang-stóll, m. a long seat, Vm. 7, Fas. i. 84. lang-stræti, n. a long street, Fms. viii. 319. lang-sýnn, adj. far-sighted, Fas. i. 157. lang-sæi, f. a far sight, Edda i. 544. lang-sær, adj. long-sighted, prophetic, Lv. 81. lang-talaðr, part. long-spoken, Fms. i. 288. lang-úðigr, adj. = langrækinn, Hkr. iii. 252. lang-vari, a, m.; til langvara, to last long, Njarð. 376. lang-vaxinn, part. longish, Fms. ii. 59. lang-vé, mod. lang-vía, u, f. a bird, columbus troile, Edda (Gl.) lang-viðir, m. pl. the long timbers in a house or ship, N. G. L. i. 65, 100, Hom. 95. lang-viðri, n. pl. long-continued weather, heat, cold, or the like; langviðrum skal eyða grund, Mkv. 24; cp. Ísland eyðist af langviðrum ok lagaleysi, Ísl. Þjóðs. i. 438. lang-vinnr, adj. long-lasting, of sickness, bad weather, or the like. lang-vinr, m. a friend of long standing, Hm. 157, Fas. ii. 64, Bárð. 173; langvinirnir rjúfask sízt, a saying, Grett. 184 new Ed. lang-vist, f. a long abode, Hom. 9, Fr.: adv. langvistum, staying long, Fbr. 33, Fms. vii. 112, Eg. 227, Fs. 149. lang-vængr, m. long wing (?), Vm. 27. lang-þili, n. the wainscot lengthwise, opp. to þverþili, Gþl. 346. lang-æð, f. long-lasting; til langæðar eða fullnaðar, Bs. i. 740, Ant. 112. lang-æliga, adv. for a long time, Sturl. ii. 186, MS. 625. 77. lang-æligr, adj. long-lasting, Stj. 47, Fas. i. 171, Bs. i. 311. lang-ær, adj. [langr and æ = ever, or akin to Germ. ew, ewig], long-lasting; langætt musteri, MS. 677. 6: vegsama föður þinn ok móður, svá at þú sért langær yfir jörðinni, Stj. 301 (Fifth Commandment); hverr eldrinn mun vera heitari ok langærri, Fms. vii. 37; má vera at sigrinn verði ekki langær, ii. 10; at langær friðr standi í þessu landi, Bs. i. 572.

    Íslensk-ensk orðabók > LANGR

  • 36 lág-skeptr

    adj. with a short handle, of an axe, Fms. ii. 71, 100.

    Íslensk-ensk orðabók > lág-skeptr

  • 37 ljá-orf

    n. a scythe-handle, Ísl. ii. 329.

    Íslensk-ensk orðabók > ljá-orf

  • 38 mund-riði

    a, m. the handle of a shield, Gr. ὄχανον (Herod, i. 171), Nj. 66, Ld. 220, Bjarn. 65, Finnb. 286, Karl. 440, Gþl. 105, Sks. 373; þrír mundriðar, N. G. L. ii. 42.

    Íslensk-ensk orðabók > mund-riði

  • 39 NEF

    * * *
    (gen. pl. nefja), n.
    1) the bone of the nose, nasal bone, opp. to ‘nasir’ (hann rak hnefana á nasir mér ok braut í mér nefit);
    2) the nose (náit er nef augum);
    3) beak, bill (of a bird);
    4) head, person; um alla Sváþjóð guldu menn Óðni skatt, penning fyrir nef hvert, a penny per head.
    * * *
    n., gen. pl. nefja, dat. nefjum; [A. S. nebbe; Engl. neb]:—the nose, prop. the beak, bone of the nose, opp. to nasar (nös, q. v.), Grág. ii. 11; liðr á nefi, Ld. 272; þeir hafa hvárki nef né nasar, ‘neb nor nose,’ i. e. neither lower part nor cartilage, Stj. 79; hann rak hnefann á nasir mér ok braut í mér nefit, Fas. iii. 392; kom á nasir þeim ok brotnaði í honum nefit, Fms. iii. 186; gnúa nefit, Orkn. 394, passim: also in the phrases, stinga nefi í feld, to hide the nose (face) in one’s cloak, from dismay, Fms. x. 401; cp. stinga nösum í felda, Sighvat; stinga saman nefjum, to put noses together = lay heads together, i. e. discuss closely, ironic., Grett. (in a verse); kveða, tala í nef, to talk through the nose, Skálda 162; taka í nefið, to snuff up; sjúga upp í nefit, to suck up through the nose; of nær nefi kvað karl …, too near the nose, quoth the carle, when he was hit in the eye, Fms. vii. 288; náit er nef augum, the neb is near akin to the eye, Nj., cp. Fms. iii. 188; draga bust ór nefi einum, see burst.
    2. as a law term in regard to tax, dues, poll (cp. the English phrase ‘to count noses’); um alla Svíþjóð guldu menn Óðni skatt, penning fyrir nef hvert, Yngl. S. ch. 8; hefir þú nú gört fyrir þitt nef þangat út, i. e. thou hast done thy share, Fbr. 33; gjalda eyri fyrir net hvert, to pay a ‘nose-tax’ of an ounce, poll-tax, Lv. 89; penning fyrir nef hvert, Hkr. ii. 231; skal göra mann út at sjaunda nefi, N. G. L. i. 97; ertug fyrir sex tigu nefja innan laga várra, 7; skutilsveinar til þriggja nefja ok hverr húskarl til tveggja nefja, H. E. i. 420; yrkja níðvísu fyrir nef hvert er á var landinu, Hkr. i. 227; skal búandi hverr augljós nef hafa af bryggju-sporði á skoru-kefli fyrir ármann, i. e. every franklin has to shew up the poll on a score-roll before the king’s officer, N. G. L. i. 200.
    3. the neb, beak, bill, of birds, Fms. viii. 10; nefin ok klærnar, Nj. 272, Stj. 90; fugls-nef, uglu-nef, arnar-nef, hrafns-nef, Sdm. passim; also hrúts-nef, a ram’s nose, 1812. 66: the saying, lítið er nef várt en breiðar fjaðrir, Bs. i. 676, of high aspirations and weak efforts, see fjöðr: of things, klappar-nef, a jutting rock; skogar-nef, q. v.; steðja nef, the nose (small end) of a stithy; keips-nef, a thole, a rowlock pin: cp. the riddle or pun, liggr á grúfu og horfir upp nef—á ausu ! of the hook on a ladle’s handle.
    II. as a nickname, Gísl.; = Nosey, cp. Lat. Naso.
    COMPDS: nefbjörg, nefdreyri, neffölr, nefgildi, nefglita, neflangr, neflauss, neflítill, nefljótr, nefmikill, nefmæltr.

    Íslensk-ensk orðabók > NEF

  • 40 reikuð

    f.(?); only in the phrase, færa e-n í reikuð, to handle roughly, of a mob or crowd, Fms. vi. 203, Rd. 306, Fs. 150, Bárð. 43 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > reikuð

См. также в других словарях:

  • handle — vb 1 Handle, manipulate, wield, swing, ply are comparable when they mean to deal with or manage with or as if with the hands typically in an easy, skillful, or dexterous manner. Handle implies the acquirement of skill sufficient to accomplish one …   New Dictionary of Synonyms

  • handle — [han′dəl] n. [ME handil < OE handle (akin to Du handel) < hand, HAND] 1. that part of a utensil, tool, etc. which is to be held, turned, lifted, pulled, etc. with the hand 2. a thing like a handle in appearance or use 3. the total amount of …   English World dictionary

  • Handle — Han dle (h[a^]n d l), v. t. [imp. & p. p. {Handled} ( d ld); p. pr. & vb. n. {Handling} ( dl[i^]ng).] [OE. handlen, AS. handlian; akin to D. handelen to trade, G. handeln. See {Hand}.] 1. To touch; to feel with the hand; to use or hold with the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Handle — may be:* Handle (grip), a grip attached to an object for using or moving the object * Handle (mathematics), a topological ball * Handle (computing), a particular kind of smart pointer Handle may also be:* Handle System, a system for uniquely… …   Wikipedia

  • handle — [n1] something to grip arm, bail, crank, ear, grasp, haft, handgrip, helve, hilt, hold, holder, knob, shaft, stem, stock, tiller; concepts 445,502,831 handle [n2] nickname appellation, byname, byword, cognomen, denomination, designation, moniker …   New thesaurus

  • Handle — Han dle, n. [AS. handle. See {Hand}.] 1. That part of vessels, instruments, etc., which is held in the hand when used or moved, as the haft of a sword, the knob of a door, the bail of a kettle, etc. [1913 Webster] 2. That of which use is made;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • handle — ► VERB 1) feel or manipulate with the hands. 2) manage or cope with. 3) deal with. 4) control or manage commercially. 5) (handle oneself) conduct oneself. 6) (of a vehicle) respond in a specified way when being driven: the new model does not… …   English terms dictionary

  • Handle — Han dle (h[a^]n d l), v. i. To use the hands. [1913 Webster] They have hands, but they handle not. Ps. cxv. 7. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • handle — I (manage) verb administer, be master of, command, conduct, control, deal with, direct, dominate, execute, exercise authority, exercise direction over, exeicise power over, exert authority, govern, guide, have authority, have charge of, have the… …   Law dictionary

  • Handle Me — Infobox Single Name = Handle Me Artist = Robyn from Album = Robyn Released = flagicon|Sweden 2005 (Promo only) flagicon|Ireland 26 October, 2007 flagicon|United Kingdom 29 October, 2007 flagicon|Germany March 7, 2008… …   Wikipedia

  • handle — An informal name for the portion of a security s price that is comprised of the numbers to the left of the decimal point, colon, or dash. For example, if a bond s price is 103.25, its handle is 103. Sometimes brokers and dealers only quote the… …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»