-
1 pogo|ń
f 1. (gonienie) pursuit U- pogoń za jeleniem/złodziejem the pursuit of a deer/thief- puścić się a. rzucić się a. ruszyć w pogoń za kimś/czymś to set off in pursuit of sb/sth- pogoń za zyskiem/sławą przen. the pursuit of wealth/fame- w pogoni za zbiegiem, przekroczyli granicę they crossed the border in pursuit of the fugitive- w pogoni za pieniądzem zapominamy o najważniejszym in pursuit of wealth we (tend to) overlook what’s really important2. (goniący ludzie) pursuit U- ujść a. umknąć pogoni to elude pursuitThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogo|ń
См. также в других словарях:
gonienie — ↨ gonienie się n I rzecz. od gonić (się) … Słownik języka polskiego
gonitwa — ż IV, CMs. gonitwawie; lm D. gonitwaitw 1. «gonienie, bieganie, ściganie się, pościg» Zmęczyć się gonitwą. ∆ med. Gonitwa myśli «chorobliwe przyśpieszenie toku myślenia połączone zwykle z bezładnymi wypowiedziami, będące objawem pewnych chorób… … Słownik języka polskiego
groszoróbstwo — n III, Ms. groszoróbstwowie, blm pogard. «gonienie za zyskiem pieniężnym, gromadzenie pieniędzy, majątku, stanowiące główny cel czyjegoś życia» … Słownik języka polskiego
pogoń — ż V, DCMs. pogońoni; lm M. pogońonie, D. pogońoni 1. «bieg w ślad za kimś, za czymś w celu schwytania, gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pościg» Pogoń za złodziejem, za zbiegiem. Pogoń za tramwajem. Pogoń psów za zwierzem. Puścić się, ruszyć,… … Słownik języka polskiego
pościg — m III, D. u, N. pościggiem 1. blm «gonienie, ściganie kogoś, czegoś; pogoń» Natychmiastowy pościg. Pościg za zbiegłym więźniem. Ruszyć w pościg za złodziejem. przen. Pościg za nowościami. 2. lm M. i «ludzie ścigający, goniący kogoś; pogoń» Roze … Słownik języka polskiego
