-
121 आरोहनीय
ආරොහනීය aarohaniiya ārohanīya adjsuitable for riding. -
122 ओपवय्ह
ඔපවය්හ opavayha adjfit for riding. -
123 reið-góðr
adj. good for riding, Fbr. 25 new Ed. -
124 RÍÐA
I)(að), v. to tremble, move unsteadily (riðuðu augu).f. shivering fever, ague.* * *1.ríð, pret. reið, reitt (mod. reiðst), reið, pl. riðu; subj. riði; imperat. ríð, ríttu, Lv. 39, mod. ríddu; part. riðinn: [A. S. ridan; Engl. ride; Germ. reiten, etc.]:— to ride; in Icel., where all land-travelling is on horseback, ríða has become almost synonymous with to journey, travel, adding the road or way in acc. (cp. Old Engl. use of to ride); ríða leið sína, veg sinn, etc.; þeir bræðr riðu til alþingis, Nj. 2; nú skalt þú riða vestr, … þá reið í móti þeim Þjóstólfr, reið Höskuldr heim til hús síns, 4; síðan reið hann vestr í Hjarðarholt, Ísl. ii. 199; ok þegar reið hann at leita líkanna, Eg. 601; þá lét Ásgerðr skjóta hesti undir mann, reið sá sem ákafligast vestr í Hjarðarholt … Þorgerðr lét þegar söðla sér hest … riðu þau um kveldit ok nóttina til þess er þau kómu til Borgar, 602, 603; flestir menn riðu Týrsdaginn í brott, Sturl. iii. 183; tóku þeir nú á reið mikilli ok var allgott at ríða ofan eptir héraðinu, 185; þeir riðu Þriðja-daginn, … þeir riðu til Hörgárdals um kveldit, reið Eyjólfr á Möðru-völlu, … riðu þeir upp um Hörgárdal, … Rafn ok Eyjólfr riðu með flokk sinn upp eptir ísinum, 216, 217; géf ek þat ráð at þú ríðir í mót honum, en ek mun ríða til meðan, Fms. i. 70, xi. 364, Gísl. 19, Nj. 85, 86: metaph., at margir Íslendingar mundi kenna á hlut sínum, nema þeir riði sjálfir á vit sín, unless they rode towards themselves, i. e. took counsel with themselves, took care, Ld. 180:—absol. to start, part, ok hvergi í kveldi ríða, Skíða R. 108; jarl bað hann búask ok sagði mál at riðu, Orkn. 48.2. adding the horse (vehicle) in dat.; ríða hesti, ríða svörtum, hvítum, … skjóttum, góðum, vökrum … hesti, Nj. 54, 81, etc.; ríða húsum, to ‘ride’ the ridge of a house (as a ghost), Grett. 83 new Ed.3. trans. with acc.; ríða hest, to break a colt for riding; and hann er vel riðinn, well broken in; ó-riðinn, unbroken: also to cover, of horses, cattle.4. reflex., recipr. ríðask at, to attack one another, Al.; ríðask hjá, to pass by one another, Sturl. ii. 171.B. To swing, sway, with the notion of a heavy, rotary motion, as of a thing in balance, a weapon brandished, a windlass, or the like; [cp. Engl. sea-phrase to ride at anchor]; í því er hann heyrði sverðit ríða, Karl. 161; nú reið sverð at svíra, Bs. ii. 74; maðr nokkurr er sá at öxin reið, Fms. vii. 325; er öxin reið at honum, ii. 82; ef konungr léti ofan ríða sverðit, vii. 172; en er upp reið gáiga-tréit, 13; konungr stóð undir er tréit reið, ix. 386; þá reið at honum brúnássinn, ok hrataði hann inn aptr, Nj. 202; þá er sól riðr upp ok þar til er hón sezk, N. G. L. i. 218; þat tré er riða skal öllum at upp loki, of a door, Hm. 137:—to balance; önnur galeiðrinn sprakk er hón reið á járninu, Fagrsk.: metaph. the phrase, e-t ríðr miklu (or á miklu), to be of great importance, momentous; honum þótti í þér mest vinkaup ok stærstu ríða um þína hollostu, Fb. ii. 289; hve mjök þat er kallat at á hirti (sic) ríði, hversu til fátækra manna var gört í þessu lífi, Bs. i. 104; á-ríðandi, momentous; e-t ríðr e-m at fullu, proves fatal to one.2. to reel, stagger; í því er fíllinn tók at ríða, Al. 76; tók þá kastalinn at ríða mjök, Fms. viii. 429; hann reið á ymsar hliðar, Konr.: impers., reið bátinum svá at honum hvelfir, the boat rolled so that it capsized, Mar.; in mod. usage better, alda ríðr undir skipið, aldan reið að, of the rolling waves, freq. in mod. usage.2.ríð, reið, riðu, declined like the preceding word, but altogether different in etymology, being originally vríða; [A. S. wriðan; Engl. writhe; Dan.-Swed. vride, vrida; cp. Engl. wreath, wreathe; reiðr = angry, distorted, is derived from this verb]:—to writhe, twist, knit, wind; hár riðit í hring, the hair twisted into a ring, Akv. 8; ríða knút, to knit a knot; dúk ok ríða á þrjá knúta, Fb. i. 212; þar var hrískjörr nokkur ok riðu þar á knúta stóra, Orkn. 372; þar á kjörrinu reið ek þér knút, … ekki mun ek leysa þann knút er þú reitt mér þar, en riða mátta ek þér þann kaút, er …, Fms. vii. 123; með hverri list þeir eru saman riðnir, Al. 19; ríða knapp á e-t, to finish, wind a thing up, Ísl. ii. 102; ríða net, ríða ræxna, to net a net; tók hann lín ok garn, ok reið á ræxna svá sem net er síðan, Edda i. 182; ekki ríðanda ræxn, Sd. 188.2. metaph., vera við e-t riðinn, to be wound up with a thing; ok verðr hann lítt við söguna riðinn, Glúm. 334; ef þeir vitu at þú ert nokkuð við hennar mál riðinn, Fbr. 57; and ó-við-riðinn, unconnected with.B. [Prob. the same word], to rub, smear, with dat.; floti var riðit á öl spjótskeptin, Sd. 163; ríða smyrslum á, Hom. (St.); taka hráka sinn, ríða í kross í krismu stað á brjóst ok millum herða, N. G. L. i. 339; hann ríðr því (the lime) heitu á limar ok kvistu viðarins, Fms. vi. 153; hann reið á blóðinu. Eg. 211; hann ríðr á hann vatni sínu, Bs. i. 460; hann lét ríða leiri ok kolum í andlit sér, Fms. ii. 59; taka snjó ok bræða með höndum sér ok ríða á, svá at þat verði alvátt, K. Þ. K. 12; er dreifð síðan askan ok riðit sem víðast um þau kjöt, Stj. 71; hón vill jafnan ríða hann blóði ok róðru, Gísl. 45; hann tekr þá Sköfnungs stein, ok ríðr, ok bindr við hönd Gríms, Ld. 252; tók ek hein ór pússi mínum ok reið ek í eggina, Sturl. ii. 62.II. metaph., with dat. to thrash, flog; ef maðr bregðr manni at hann væri stafkarl, eða riðr honum kinn, bæti hálfa mörk, or smears his cheeks, i. e. buffets him, cp. vulgar Dan. smöre een = to give a sound thrashing, and Swed. han wredh hans bak, i. e. flogged him; ef þat er kennt konu at hón ríði ( that she beats) manni, eða þjónum hans, … þá er hón sek þrem mörkum, 390; hann var blóðrisa um herðarnar, en hlaupit hold af beinum … flutti þat Oddr, at Geirríð mun hafa riðit honum, Eb. 46 (thus, and not from ríða, to ride?).III. to wring, press; mjólk sú er riðin er ór selju börk, Pr. 473. -
125 skeið-reitt
n. part. a broad way for riding; þá var allt s., Sturl. iii. 23. -
126 reiðgóðr
a. good for riding (of a horse). -
127 skeiðreitt
a. n. good course for riding (höfðu þeir Kolbeinn skeiðreitt eptir stígnum). -
128 equitābilis
equitābilis e, adj. [equito], fit for riding, smooth: planities, Cu.
См. также в других словарях:
Riding boot — Riding boots are boots made to be used for horseback riding. The classic boot comes high enough up the leg to prevent the leathers of the saddle from pinching the leg of the rider, has a sturdy toe to protect the rider s foot when on the ground,… … Wikipedia
Riding figures — are figures performed in a riding arena, usually for training purposes. Figures may also be performed out in a field or other open area, but a riding arena provides markers that can help indicate the correctness in the size or shape of a figure.… … Wikipedia
Riding — Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding whip; a… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding clerk — Riding Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding hood — Riding Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding master — Riding Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding rhyme — Riding Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding school — Riding Rid ing, a. 1. Employed to travel; traveling; as, a riding clerk. One riding apparitor. Ayliffe. [1913 Webster] 2. Used for riding on; as, a riding horse. [1913 Webster] 3. Used for riding, or when riding; devoted to riding; as, a riding… … The Collaborative International Dictionary of English
Riding — is a homonym of two distinct English words:From Old English *þriðing: * Riding (country subdivision), an administrative division of a county, or similar district * Riding association, Canadian political party organization at the riding levelFrom… … Wikipedia
riding — riding1 [rīd′iŋ] adj. 1. that rides 2. used in or for riding or traveling [a riding costume, riding horses ] ☆ 3. designed to be operated by a rider [a riding mower] n. the act of a person or thing that rides riding2 [rīd′iŋ] n … English World dictionary
Riding Alone for Thousands of Miles — Infobox Film name = Riding Alone for Thousands of Miles image size = caption = Promotional poster for Riding Alone for Thousands of Miles director = Zhang Yimou Yasuo Furuhata (Japan section) producer = Xiu Jian Zhang Weiping Bill Kong writer =… … Wikipedia
