(fellow)

    nīl n indecl.    [ne+hilum], nothing: nihil est agri culturā melius: nihil ad celeritatem sibi reliqui fecerunt, i. e. exerted themselves to the utmost, Cs.: sui nihil deperdere, of what they had, Cs.: nil sanguinis, no drop of blood, O.: nil sui, nothing proper, O.: tecum nil rei nobis est, we have nothing to do with you, T.: nihil exspectatione vestrā dignum dico: victor, quo nihil erat moderatius: sin mecum in hac prolusione nihil fueris, of no account: nihil hominis esse, a worthless fellow.—Prov.: Nil nimis, i. e. don't be extravagant, T.— Acc adverb., not at all, in no respect, not a whit: nihil se eā re commoveri, Cs.: coniecturā nihil opus est: nihil ad plebis causam inclinati, L.: Nil nostri miserere? V.: nihil sane, nisi, etc., for no reason, but, etc.: nil ad me attinet, T.: nihil ad Persium, in comparison with.—In phrases: nihil agis dolor! you effect nothing: misere cupis abire; sed nil agis, no, you don't! H.: nihil non ad rationem dirigebat, everything: nihil non adroget armis, H.: non nihil est profectum, somewhat: haud nihil, T.: nihil quidquam egregium adsequi, nothing at all: nihil unum insigne, L.: Tu, quantus quantu's, nil nisi sapientia es, are nothing but wisdom, T.: amare nihil aliud est, nisi diligere, etc.: nihil aliud nisi de hoste cogitare, only: nihil tibi deest praeter voluntatem, nothing except: nihil praeterquam, only, exclusively, L.: nihil aliud quam prendere prohibito, L.: nihil aliud quam in populationibus res fuit, L.: nihil praetermisi... quin Pompeium a Caesaris coniunctione avocarem, I have omitted nothing that might separate: nihil moror, quo minus decemviratu abeam, L.: nihil est, quod adventum nostrum extimescas, you have no cause to fear: nihil est, cur adventibus te offerre gestias: nihil excogitem, quam ob rem necesse sit? etc.: nihil fuit in Catulis, ut putares, etc.: Dic aliquid dignum promissis; incipe—nil est, to no purpose, H.: nihil est, quod pocula laudes, in vain, V.: cadit in virum bonum mentiri? nihil profecto minus, by no means.

    pār paris, abl. parī (rarely as subst. pare, C., O.), adj.    [1 PAR-], equal: vita beata... par et similis deorum: est finitimus oratori poëta ac paene par: pares in amore et aequales: pares eiusdem generis munitiones, of equal size, Cs.: similia magis quam paria, L.: peccata, equally criminal, H.: ingenia iura: hi (equites), dum pari certamine res geri potuit, etc., i. e. horsemen against horsemen, Cs.: cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus, i. e. not equal to the task: pari proelio, indecisive, N.: pares validaeque miscentur, Ta.: cantare pares, peers in song, V.: quem ego parem summis Peripateticis iudico: isti par in bello gerendo: anseribus, as large as, Iu.: prodigio par, i. e. extremely rare, Iu.: Responsura par fama labori, meet, H.: effugit imago, Par levibus ventis, like, V.: cuius paucos pares haec civitas tulit, equals: vestrae fortitudinis, Ph.: In quā par facies nobilitate suā, O.: par cum ceteris fortunae condicio: quem tu parem cum liberis tuis fecisti, S.: artīs constituere inter se parīs: cum par habetur honos summis et infimis: haudquaquam par gloria sequatur scriptorem et auctorem rerum, S.: quos in parem iuris condicionem atque ipsi erant, receperunt, Cs.: neque mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit: in quo offensae minimum, gratia par, ac si prope adessemus, S.— Equal, a match: quibus ne di quidem immortales pares esse possint, Cs.: quod neque se parem armis existimabat, S.: Non sumus pares, not on an equality, Iu.: habebo parem, quem das, Hannibalem, an adversary, L.: sequitur parem, i. e. with equal speed, O.— Equal, well-matched, suitable: rebus ipsis par et aequalis oratio, adequate: ut coëat par Iungaturque pari, kindred spirits, H.: S<*>ua voles apte nubere, nube pari, O.—Prov.: <*>ares cum paribus facillime congregantur, i. e. birds of a feather flock together.—In phrases with esse, fit, meet, suitable, proper, right: ita, ut constantibus hominibus par erat: par est ipsum esse virum bonum: sic par est agere cum civibus: dubitans, quid me facere par sit.—Repeated with respondeo or refero, like for like, tit for tat: par pari ut respondeas, T.: paria paribus respondimus: Par pro pari referto, give as good as you get, T.—In the phrase, Ludere par impar, to play “ even and odd,” H.—As subst m. and f a companion, fellow, comrade, mate, spouse: adcumbit cum pare quisque suo, O.: edicere est ausus cum illo suo pari, ut, etc.: paribus conludere, H.—As subst n., a pair, couple: par illud simile, Piso et Gabinius: par nobile fratrum, H.: columbarum, O.: tria paria amicorum.

    particeps cipis, adj.    [pars+CAP-], sharing, partaking, participant: Quoius (nuntii), T.: regni, S.: calamitatis tuae: praedae ac praemiorum, Cs.: Te Participem studii habere, O.—As subst m., a partner, comrade, fellow-soldier: meus, T.: fortes viri, quasi participes eiusdem laudis. I II

    percontātor (percūnct-) ōris, m    [percontor], a persistent asker, inquisitive fellow, H.

    socius adj.    [SEC-], sharing, joining in, partaking, united, associated, kindred, allied, fellow, common: socium cum Iove nomen habere, O.: Aurea possedit socio Capitolia templo Mater, i. e. in common with Jupiter, O.: sepulcrum, O.: spes, O.— Leagued, allied, confederate: cura sociae retinendae urbis, L.: agmina, V.: manūs, i. e. of the allies, O.

    socius ī, m    ( gen plur. sociūm, L., V.), a fellow, sharer, partner, comrade, companion, associate: belli particeps et socius: regni: neminem habeo culpae socium: gloriosi laboris: Hunc cape consiliis socium, V.: socium esse in negotiis, T.: Cum sociis operum, H.: amissā sociorum parte, O.: generis socii, i. e. relatives, O.: tori, i. e. consort, O.—In business, an associate, copartner, partner: socii putandi sunt, quos inter res communicata est: utilitas sociorum per te defensa, of the members of the company: furti et pro socio damnatus, for defrauding a partner.—In public life, an ally, confederate, friend: Boios socios sibi asciscunt, Cs.: socii atque amici populi R.: omnes, socii atque hostes, S.—In phrases with Latini or nomen Latinum, to denote the whole body of Italian confederates of Rome: socii et Latini, i. e. the Italian allies in and beyond Latium: ab sociis et nomine Latino auxilia accersere, S.: socii ac nominis Latini, L.: socii Latini nominis, the Latin allies, L.

    sodālis is, adj.,    of companions, friendly, companionable, sociable: turba, O.: nec desunt Veneris sodali Vina craterae, H.—As subst m. and f an associate, mate, fellow, intimate, comrade, crony, boon-companion: habui semper sodalīs... epulabar cum sodalibus: aequales sodalesque adulescentium Tarquiniorum, L.: Pompei meorum prime sodalium, H.: istius in hoc morbo: veterem tutare sodalem, O.—In an association, a fellowmember, associate: in Lupercis sodales.—A participator, accomplice, conspirator: alquos sodalīs vocare.

    suus (suae, monosyl., T.; gen plur. suūm, T.), pron poss. 3d pers.    [cf. sui, ἕοσ].    I. In gen.    A. With reflex reference, of oneself, belonging to oneself, his own, her own, his, her, its, their.—Referring to a subst. expressed or understood, in any gender or case: Caesar copias suas divisit, his, Cs.: in suā sententiā perseverat, Cs.: anteposuit suam salutem meae: suos parentes reperire, T.: omne animal et se ipsum et omnīs partīs suas diligit, its: (legiones) si consulem suum reliquerunt, their: naves cum suis oneribus, with their several cargoes, L.: suae causae confidere: hunc sui cives e civitate eiecerunt, was exiled by his fellow-citizens: ipsum suo nomine diligere, for his own sake: suis flammis delete Fidenas, i. e. the flames kindled by the Fidenates, L.: (Siculis ereptae sunt) suae leges: Scipio suas res Syracusanis restituit, L.: inimicissimus suus: Clodius, suus atque illius familiaris, Cs.: diffidens rebus suis: Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc., Cs.: doloris sui de me declarandi potestas.—Rarely with a subj clause as antecedent: secutum suā sponte est, ut, etc., of course, L.—Without a grammatical antecedent, one's, one's own: si quidem est atrocius, patriae parentem quam suum occidere: in suā civitate vivere: levius est sua decreta tollere quam aliorum, L.—Referring to an antecedent determined by the context, and conceived as authority for the statement, or as entertaining the thought, his, her, its, their: (Clodius) Caesaris potentiam suam esse dicebat: hostes viderunt... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire, Cs.: ne ea quae rei p. causā egerit (Pompeius) in suam (i. e. Caesaris) contumeliam vertat, Cs.: mulieres viros orantes, ne parricidio macularent partūs suos (i. e. mulierum), L.—    B. Without reflex reference, his, her, its, their.—To avoid ambiguity: petunt rationes illius (Catilinae), ut orbetur auxilio res p., ut minuatur contra suum furorem imperatorum copia (for eius, which might be referred to res p.).—For emphasis, instead of eius, own, peculiar: mira erant in civitatibus ipsorum furta Graecorum quae magistratūs sui fecerant, their own magistrates.—Rarely for eius without emphasis (poet. or late): Cimon incidit in eandem invidiam quam pater suus, N.: Ipse sub Esquiliis, ubi erat sua regia Concidit, O.    II. Esp.    A. Plur m. as subst., of intimates or partisans, one's people, their own friends: Cupio abducere ut reddam suis, to her family, T.: mulier praecepit suis, omnia Caelio pollicerentur, her slaves: vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset, to his posterity: naviculam conscendit cum paucis suis, a few of his followers, Cs.: inprimis inter suos nobilis, his associates: subsidio suorum proelium restituere, comrades, L.: bestias ad opem suis ferendam avertas, their young, L.— Sing f., a sweetheart, mistress: illam suam suas res sibi habere iussit.—Sing. and plur n., one's own things, one's property: ad suum pervenire: sui nihil deperdere, Cs.: meum mihi placebat, illi suum, his own work: expendere quid quisque habeat sui, what peculiarities: tibi omnia sua tradere, all he had: se suaque transvehere, their baggage, L.: Aliena melius diiudicare Quam sua, their own business, T.—    B. Predicative uses, under one's own control, self-possessed, composed: semper esse in disputando suus: Vix sua, vix sanae compos Mentis, O.—In gen., under one's control, his property, his own: causam dicere aurum quā re sit suum, T.: qui suam rem nullam habent, nothing of their own: ut (Caesar) magnam partem Italiae suam fecerit, has made subject, Cs.: exercitum senatūs populique R. esse, non suum: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret, made any one his slave, L.: eduxit mater pro suā, as her own, T.: arbitrantur Suam Thaidem esse, devoted to them, T.: Vota suos habuere deos, had the gods on their side, O.—    C. In phrases, suā sponte, of one's own accord, voluntarily, by oneself, spontaneously, without aid, unprompted: bellum suā sponte suscipere: omne honestum suā sponte expetendum, for its own sake ; see (spons).—Suus locus, one's own ground: restitit suo loco Romana acies, in its own lines, L.: aciem instruxit suis locis, Cs.—    D. Praegn., characteristic, peculiar voluptatem suis se finibus tenere iubeamus, within the limits assigned to it.—Intrinsic, original. (Platoni) duo placet esse motūs, unum suum, alterum externum, etc.— Private: in suis rebus luxuriosus militibus agros ex suis possessionibus pollicetur, i. e. his private property, Cs.— Just, due, appropriate: imperatori exercituique honos suus redditus, due to them, L.: is mensibus suis dimisit legionem, i. e. in which each soldier's term ended, L.: suo iure, by his own right: lacrimae sua verba sequuntur, i. e. appropriate (to tears), O.— Own, peculiar, exclusive, special: mentio inlata est, rem suo proprio magistratu egere, i. e. a special officer, L.: ni suo proprio eum proelio equites exceptum tenuissent, i. e. in which they alone fought, L.: quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua: equitem suo alienoque Marte pugnare, i. e. both as cavalry and as infantry, L.: Miraturque (arbos) novas frondes et non sua poma (of engrafted fruit), V.— Own, devoted, friendly, dear: habere suos consules, after his own heart: conlegit ipse se contra suum Clodium, his dear Clodius.—Own, chosen by himself, favorable, advantageous: suo loco pugnam facere, S.: suis locis bellum in hiemem ducere, Cs.: numquam nostris locis laboravimus, L.: suam occasionem hosti dare, L.: aestuque suo Locros traiecit, a favorable tide, L.: Ventis ire non suis, H.— Proper, right, regular, normal: si suum numerum naves haberent, their regular complement: numerum non habet illa (ratis) suum, its full number, O.: cum suo iusto equitatu, L.: cessit e vitā suo magis quam suorum civium tempore, the right time for himself: sua tempora exspectare, L.— Own, independent: ut suae leges, sui magistratūs Capuae essent, L.: in suā potestate sunt, suo iure utuntur.—    E. In particular connections, strengthened by ipse (agreeing with the antecedent): valet ipsum (ingenium eius) suis viribus, by its own strength: legio Martia non ipsa suis decretis hostem iudicavit Antonium? by its own resolutions: suāmet ipsae fraude omnes interierunt, L.: alios sua ipsos invidia interemit, L. —Distributively, with quisque, each... his own, severally... their own: suum quisque noscat ingenium, let every man understand his own mind: celeriter ad suos quisque ordines rediit, Cs.: ut omnes in suis quisque centuriis primā luce adessent, each in his own centuria, L.: sua cuiusque animantis natura est: ne suus cuique domi hostis esset, L.: trahit sua quemque voluptas, V.: in tribuendo suum cuique: clarissimorum suae cuiusque gentis virorum mors, L.: hospitibus quisque suis scribebant, L.—With quisque in the same case (by attraction): in sensibus sui cuiusque generis iudicium (i. e. suum cuiusque generis iudicium): equites suae cuique parti post principia conlocat (i. e. equites suos cuique parti), L.: pecunia, quae suo quoque anno penderetur (i. e. suo quaeque anno), each instalment in the year when due, L.—With uterque, distributively (of two subjects): suas uterque legiones reducit in castra, Cs.: cum sui utrosque adhortarentur, L.—Strengthened by sibi, own (colloq.): Suo sibi gladio hunc iugulo, his own sword, T.; cf. idem lege sibi suā curationem petet, for himself.—Strengthened by unius: ut sua unius in his gratia esset, that the credit of it should belong to him alone, L.: qui de suā unius sententiā omnia gerat, L.—With a pron, of his, of hers, of theirs: postulat ut ad hanc suam praedam adiutores vos profiteamini, to this booty of his: cum illo suo pari: nullo suo merito, from no fault of theirs, L.—With an adj. (suus usu. emphatic, preceding the adj.): suis amplissimis fortunis: simili ratione Pompeius in suis veteribus castris consedit, Cs.: propter summam suam humanitatem: in illo ardenti tribunatu suo.—For the gen obj. (rare): neque cuiquam mortalium iniuriae suae parvae videntur (i. e. sibi inlatae), S.: te a cognitione suā reppulerunt (i. e. a se cognoscendo).— Abl sing. fem., with refert or interest, for gen. of the pers. pron: neminem esse qui quo modo se habeat nihil suā censeat interesse; see intersum, rēfert.—Strengthened by the suffix - pte (affixed to suā or suo; never with ipse): ferri suopte pondere: locus suāpte naturā infestus, L. —Strengthened by the suffix - met (affixed to sua, sui, suo, suā, suos and suis; usu. followed by ipse): suomet ipsi more, S.: intra suamet ipsum moenia, L.: suosmet ipsi cives, L. I II

    vappa ae, f    [cf. vapor], wine without flavor, vapid wine: potare vappam, H.—Fig., a spoiled fellow, good-for-nothing, H., Ct. I II

    veterātor ōris, m    [vetero, to make old, from vetus], one wedded to routine, a commonplace orator: veterator habitus: in causis privatis satis veterator.—A crafty fellow, old fox, sly-boots: quid hic volt veterator sibi? T.: callidus ac veterator esse volt.

    vetulus adj. dim.    [vetus], elderly, somewhat old, advanced in life, no longer young: gladiator: filia. Cornix, H.: arbor (opp. novella).—As subst m. and f: mi vetule, old fellow: turpis vetula, an old hag, Iu.

I II