-
1 dręczyć
-
2 dręczyć
(-ę, -ysz); vt* * *ipf.torment, plague, nag; dręczy mnie sumienie I have a guilty conscience, I feel pangs of conscience; za młodu był dręczony przez nauczycieli he was tormented by his teachers as a small boy.ipf.1. ( siebie) be tormented, be plagued; worry; nie dręcz się wspomnieniami do not let yourself be plagued by memories.2. ( nawzajem) opress one another, torment one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dręczyć
-
3 dręczyć
dręczyć się sich quälen (I mit D) -
4 dręczyć
глаг.• беспокоить• беспокоиться• докучать• донимать• досаждать• дразнить• заботить• заботиться• злить• изводить• изматывать• изнурять• истязать• мучить• надоедать• надоесть• обижать• огорчать• пытать• раздражать• терзать• тревожить* * *dręcz|yć\dręczyćony несов. мучить, терзать+gnębić, męczyć;
znęcać się* * *dręczony несов.му́чить, терза́тьSyn: -
5 dręczyć
1. agonir2. angoisser3. bourreler4. chiffonner5. harceler6. importuner7. lutiner8. maltraiter9. mécaniser10. obséder11. peiner12. pistonner13. talonner14. tenailler15. torturer16. tourmenter17. tracasser18. tyranniser19. vexer -
6 dręczyć
1 bac 2 ciap 3 creim 4 crá 5 cráigh 6 imní 7 sáinnigh 8 trasnaigh -
7 dręczyć
shqetësoj -
8 dręczyć
[дрĕчичь]v.ndk -
9 dręczyć
мучити, терзати -
10 dręczyć
1 bumakod2 gumambalà3 kumubkob4 kumulong5 magpahirap6 magpasákit7 mang-abala8 mangligalig9 mangyamot10 pahirap11 pahirapan12 pasákitan13 pighatì14 sákit -
11 dręczyć
gaýgy; güjeňlemek; heläklemek; tolgunyşyk -
12 dręczyć
βασανίζω -
13 dręczyć się
-
14 dręczyć\ się
несов. 1. мучиться, терзаться;2. (wzajemnie) мучить (терзать, изводить) друг друга -
15 dręczyć dręcz·yć
-ę, -yszvt(o wyrzutach sumienia, pytaniu) to torment -
16 dręczyć się
[дрĕчичь шіĕ]v.ndk -
17 dręczyć się
мучитися, терзатися -
18 dręcz|yć
impf Ⅰ vt 1. (fizycznie lub psychicznie) to torment, to rack, to wrack; (psychicznie) to bedevil- dręczyć kogoś pytaniami to pester a. plague sb with questions- dręczyć kogoś okrutnymi żartami to plague sb with cruel jokes- dręczył ją swoją zazdrością she was tormented a. plagued by his jealousy- bito go i dręczono na przesłuchaniach he was beaten and tortured during the interrogation- przestań dręczyć psa! stop tormenting a. annoying the dog!2. [obawy, smutek, złe sny] to torment, to afflict; [rozpacz, wspomnienia] to torture, to plague; [wątpliwości, wyrzuty sumienia] to gnaw przen. (kogoś at sb)- dręczy mnie myśl, że…/ciekawość/podejrzenie/niepokój I am plagued by the thought that…/curiosity/suspicion/anxiety- dręczące pytanie tormenting question- dręczący strach gnawing fear- dręczyła ją niepewność/zazdrość she was tormented by anxiety/jealousy- dręczy go poczucie winy he is (w)racked with a. by guilt3. [cierpienia] to afflict; to gnaw (kogoś at sb)- dręczył ich głód/dręczyły ich choroby they were afflicted by hunger/diseasesⅡ dręczyć się 1. (siebie samego) to agonize (czymś over sth) [problemami]; to torture oneself (czymś with sth) [myślą]- dręczyć się (tym), że nie wszystko jest tak, jak powinno to be worried by the fact that not everything is as it should be2. (jeden drugiego) to torment each otherThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dręcz|yć
-
19 truć
1. (-ję, -jesz); vt 2. vi; potto prattle (pot)- truć się* * *ipf.1. (= niszczyć, zabijać trucizną) poison, give poison to.2. pot. (= podawać nieświeże jedzenie) serve unfresh food.3. pot. (= dręczyć, trapić) worry, torment.4. pot. (= ględzić) gab, talk idly, babble, rattle.ipf.1. (= zażywać truciznę) take poison.2. pot. (= dręczyć się, zamartwiać się) worry oneself to death.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > truć
-
20 gnębić
глаг.• беспокоить• беспокоиться• гнести• донимать• мучить• огорчать• притеснять• угнетать* * *gnębi|ć\gnębićony несов. угнетать+uciemiężać, uciskać;
trapić, dręczyć* * *gnębiony несов.угнета́тьSyn:
См. также в других словарях:
dręczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dręczyćczę, dręczyćczy, dręczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać komuś ból, przykrość fizyczną lub psychiczną, zwykle przez dłuższy okres; męczyć, pastwić się, znęcać się, gnębić, dokuczać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dręczyć — ndk VIb, dręczyćczę, dręczyćczysz, dręcz, dręczyćczył, dręczyćczony «zadawać komu cierpienie fizyczne lub moralne; znęcać się, pastwić się; gnębić, dokuczać, męczyć» Dręczyć kogoś podejrzeniami, scenami zazdrości. Dręczy kogoś sumienie,… … Słownik języka polskiego
dręczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dręczył się, czy dobrze postąpił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć wzajemnie jeden drugiego … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś … Słownik języka polskiego
nękać — ndk I, nękaćam, nękaćasz, nękaćają, nękaćaj, nękaćał, nękaćany «ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili spokoju» Nękać kogoś zazdrością, pogróżkami. Kraj nękany napadami, najazdami. Nękają kogoś złe… … Słownik języka polskiego
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
ciosać — ndk I, ciosaćam, ciosaćasz, ciosaćają, ciosaćaj, ciosaćał, ciosaćany, rzad. IX, cioszę a. cieszę, cioszesz a. cieszesz, ciosz a. ciesz «obrabiać drewno lub kamień różnego rodzaju narzędziami ciesielskimi lub kamieniarskimi» Ciosać maszty okrętowe … Słownik języka polskiego
docisnąć — dk Va, docisnąćnę, docisnąćciśniesz, docisnąćciśnij, docisnąćnął, docisnąćnęła, docisnąćnęli, docisnąćciśnięty, docisnąćnąwszy dociskać ndk I, docisnąćam, docisnąćasz, docisnąćają, docisnąćaj, docisnąćał, docisnąćany 1. «wykonać do jakiegoś… … Słownik języka polskiego
dręczenie — ↨ dręczenie się n I rzecz. od dręczyć (się) … Słownik języka polskiego
gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego