Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(deferente)

  • 101 parte

    lugar, sitio. s. K'iti, suyu. marka. || Mi parte: chayaqey. || Una parte: huk p'atma. || Media parte: ch'eqtan. || Mínima parte: sipt'i, k'ita, ch'illpi. || Parte de: chayaqe.
    partes del aparato genital femenino: vulva: raka. || Vagina: raka t'oqo. || Labios mayores: hatun wirp'a. || Labios menores: huch'uy wirp'a. || Clítoris: raka k'akara. || Himen: raka llika. || Horquilla: raka tanka. || Útero: kisma. || Cuello uterino: kismaq kunkan. || Trompa de Falopio: Phalopioq qeqerin. || Glándulas mamarias: ñuñu. || Seno: k'inchu, mullkhu.
    partes del aparato genital masculino: Pene: ullu. || Frenillo: ulluq sirk'an. || Glande: ulluq uman. || Prepucio: ulluq ch'ullun. || Testículo: q'orota, runtu. || Epididimo: q'orotaq qatan. || Conducto deferente: yumaq pincha. || Bolsa escrotal: q'orotaq ch'uspan. || Vesícula seminal: yumaq p'urun. || Conductos eyaculadores: yuma ch'ikwachiq. || Semen: yuma, wawsa.

    Diccionario Quechua-Espanol > parte

  • 102 signora

    sf [siɲ'ɲora]
    1) (donna) lady, (moglie) wife
    2)

    (rivolgendosi a qualcuno) buon giorno signora — good morning, (deferente) good morning Madam, (quando si conosce il nome) good morning Mrs (o Ms) X

    signora maestra!please Mrs (o Ms) X!, please Miss!

    3)

    (parlando di qualcuno) la signora Rossi sta male — Mrs (o Ms) Rossi is ill

    4)

    (in lettere) Gentile Signora — Dear Madam

    Gentile (o Cara) Signora Rossi — Dear Mrs (o Ms) Rossi

    Gentile Signora Anna Rossi (sulle buste) Mrs (o Ms) Anna Rossi

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > signora

  • 103 signore

    sm [siɲ'ɲore]
    1) (uomo) gentleman

    oh Signore! — oh Lord!, oh God!

    2)

    (rivolgendosi a qualcuno) buon giorno signore — good morning, (deferente) good morning Sir, (quando si conosce il nome) good morning Mr X

    signor maestro! — please Mr X!, please Sir!

    3)

    (parlando di qualcuno) il signor Rossi sta male — Mr Rossi is ill

    i signori Bianchi (coniugi) Mr and Mrs Bianchi

    4)

    (in lettere) Gentile Signore — Dear Sir

    Gentile (o Caro) Signor Rossi — Dear Mr Rossi

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > signore

  • 104 signorina

    sf [siɲɲo'rina]
    1) (giovane donna) young woman

    ormai sei una signorina! (complimento) how grown up you are!, (rimprovero) you're not a child any more!

    2)

    (rivolgendosi a qualcuno) buon giorno signorina — good morning, (deferente) good morning Madam, (quando si conosce il nome) good morning Miss (o Ms) X

    3)

    (parlando di qualcuno) la signorina Rossi sta male — Miss (o Ms) Rossi is ill

    4)

    (in lettere) Gentile signorina — Dear Madam

    Gentile (o Cara) Signorina Rossi — Dear Miss (o Ms) Rossi

    Gentile Signorina Anna Rossi (sulle buste) Miss (o Ms) Anna Rossi

    Nuovo dizionario Italiano-Inglese > signorina

  • 105 abaisance

    s.
    1 gesto de deferencia, reverencia, inclinación de respetuoso saludo.
    2 actitud deferente, actitud respetuosa.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > abaisance

  • 106 deferent canal

    s.
    ductus deferens, conducto deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > deferent canal

  • 107 deferent duct

    s.
    conducto deferente, ductus deferens, vas deferens.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > deferent duct

  • 108 deferential

    adj.
    1 deferente.
    2 deferencial.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > deferential

  • 109 deferential attitude

    s.
    actitud deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > deferential attitude

  • 110 docible

    adj.
    dócil, flexible, obediente, deferente; el que aprende con facilidad lo que le enseñan.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > docible

  • 111 duteous

    adj.
    1 obediente, obsequiso, respetuoso.
    2 deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > duteous

  • 112 emissary duct

    s.
    conducto deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > emissary duct

  • 113 obeisance

    s.
    1 cortesía, reverencia, saludo respetuoso.
    2 profundo respeto, actitud deferente, actitud respetuosa.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > obeisance

  • 114 obeisant

    adj.
    deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > obeisant

  • 115 respectful attitude

    s.
    actitud respetuosa, actitud deferente, modosidad.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > respectful attitude

  • 116 spermolith

    s.
    espermolito, cálculo en el conducto deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > spermolith

  • 117 towardly

    adj.
    dócil (meek), complaciente, deferente.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > towardly

  • 118 vas deferens

    s.
    conducto deferente, ductus deferens, vas deferens.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > vas deferens

  • 119 conripio

    cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:

    arcumque manu celeresque sagittas,

    Verg. A. 1, 188; cf.:

    lora manu,

    Ov. M. 2, 145:

    fasces,

    Sall. C. 18, 5:

    arma,

    Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:

    ex somno,

    Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:

    de terrā,

    Lucr. 4, 1000:

    e stratis,

    Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:

    viam,

    Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:

    gradum,

    Hor. C. 1, 3, 33:

    spatia,

    Verg. A. 5, 316:

    campum,

    id. G. 3, 104:

    aequora,

    Val. Fl. 1, 132 al.:

    correptā luce diei,

    collected, Lucr. 4, 81.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:

    pecunias undique quasi in subsidium,

    Tac. A. 13, 18; cf.:

    bona vivorum ac mortuorum usquequaque,

    Suet. Dom. 12:

    pecunias,

    Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:

    sacram effigiem,

    Verg. A. 2, 167:

    praefecturas,

    Tac. A. 11, 8 al. —
    2.
    In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:

    Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,

    Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—
    3.
    Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):

    turbine caelesti subito correptus et igni,

    Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:

    flamma Corripuit tabulas,

    id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;

    and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,

    id. F. 2, 524:

    nec singula morbi Corpora corripiunt,

    Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:

    morbo bis inter res agendas correptus est,

    Suet. Caes. 45:

    pedum dolore,

    Plin. Ep. 1, 12, 4;

    rarely of death: subitā morte,

    Flor. 3, 17, 2:

    (ales) caeco correpta veneno,

    Lucr. 6, 823:

    (segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,

    Ov. M. 5, 483.— Absol.:

    si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,

    Cels. 3, 47, 4.—
    4.
    With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:

    impensas,

    id. Tib. 34;

    of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,

    Quint. 4, 2, 44;

    of words in the number of syllables (trabs from trabes),

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    or in the length of syllables,

    Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;

    and so of syllables (opp. producere),

    id. 1, 5, 18;

    opp. porrigere,

    id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:

    numina corripiant moras,

    shorten, Ov. M. 9, 282:

    ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?

    Arn. 3, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;

    not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:

    impransi correptus voce magistri,

    Hor. S. 2, 3, 257:

    hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,

    Ov. M. 3, 565 al.:

    ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,

    Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:

    corripientibus amicis,

    Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—
    B.
    Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),

    Verg. G. 2, 510:

    correpta cupidine,

    Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:

    duplici ardore (sc. amoris et vini),

    Prop. 1, 3, 13:

    misericordiā,

    Suet. Calig. 12:

    irā,

    Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:

    imagine visae formae,

    seized, fascinated, Ov. M. 4, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > conripio

  • 120 corripio

    cor-rĭpĭo ( conr-), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize or snatch up, to collect, to seize upon, take hold of (very freq., and class. in prose and poetry).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hominem conripi ac suspendi jussit in oleastro,

    Cic. Verr. 2, 3, 23, § 57; Caes. B. C. 3, 109; cf. Ov. M. 9, 217 al.:

    arcumque manu celeresque sagittas,

    Verg. A. 1, 188; cf.:

    lora manu,

    Ov. M. 2, 145:

    fasces,

    Sall. C. 18, 5:

    arma,

    Vell. 2, 110 et saep.: corpus, to rise up quickly, start up:

    ex somno,

    Lucr. 3, 164; Verg. A. 4, 572:

    de terrā,

    Lucr. 4, 1000:

    e stratis,

    Verg. A. 3, 176: se, to get or rise up hastily, to betake one's self somewhere, Plaut. Merc. 3, 4, 76; Ter. Hec. 3, 3, 5; Verg. A. 6, 472.— Poet.: viam, gradum, spatium, etc., to set out quickly, to pursue hastily, to hasten, hasten through or over:

    viam,

    Verg. A. 1, 418; Ov. M. 2, 158; Plin. Ep. 4, 1, 6:

    gradum,

    Hor. C. 1, 3, 33:

    spatia,

    Verg. A. 5, 316:

    campum,

    id. G. 3, 104:

    aequora,

    Val. Fl. 1, 132 al.:

    correptā luce diei,

    collected, Lucr. 4, 81.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of robbery, etc., to carry off, rob, plunder, take possession of, usurp:

    pecunias undique quasi in subsidium,

    Tac. A. 13, 18; cf.:

    bona vivorum ac mortuorum usquequaque,

    Suet. Dom. 12:

    pecunias,

    Cic. Verr. 1, 2, 5; Tac. A. 13, 31 fin.:

    sacram effigiem,

    Verg. A. 2, 167:

    praefecturas,

    Tac. A. 11, 8 al. —
    2.
    In Tac. freq. of accusations, to bring to trial, accuse, inform against:

    Vitellius accusatione corripitur, deferente Junio Lupo senatore,

    Tac. A. 12, 42; 2, 28; 3, 49; 6, 40 al.—
    3.
    Of fire, etc., or of diseases, to attack, seize, sweep, or carry away (freq. after the Aug. per.):

    turbine caelesti subito correptus et igni,

    Lucr. 6, 395; cf. Verg. A. 1, 45:

    flamma Corripuit tabulas,

    id. ib. 9, 537; so Ov. M. 2, 210 al.;

    and transf. to the person: ipsas ignes corripuere casas,

    id. F. 2, 524:

    nec singula morbi Corpora corripiunt,

    Verg. G. 3, 472; Cels. 6, 18, 9; Plin. 7, 51, 52, § 172:

    morbo bis inter res agendas correptus est,

    Suet. Caes. 45:

    pedum dolore,

    Plin. Ep. 1, 12, 4;

    rarely of death: subitā morte,

    Flor. 3, 17, 2:

    (ales) caeco correpta veneno,

    Lucr. 6, 823:

    (segetes) modo sol nimius, nimius modo corripit imber,

    Ov. M. 5, 483.— Absol.:

    si (paralytici) correpti non sunt, diutius quidem vivunt, sed, etc.,

    Cels. 3, 47, 4.—
    4.
    With the access. idea of lessening by compressing, to draw together, draw in, contract, shorten, abridge, diminish (rare; mostly post-Aug.): singulos a septenis spatiis ad quina corripuit. Suet. Dom. 4:

    impensas,

    id. Tib. 34;

    of discourse: quae nimium corripientes omnia sequitur obscuritas,

    Quint. 4, 2, 44;

    of words in the number of syllables (trabs from trabes),

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    or in the length of syllables,

    Quint. 9, 4, 89; 10, 1, 29;

    and so of syllables (opp. producere),

    id. 1, 5, 18;

    opp. porrigere,

    id. 1, 6, 32, and later grammarians.—In time:

    numina corripiant moras,

    shorten, Ov. M. 9, 282:

    ut difficiles puerperiorum tricas Juno mulceat corripiatque Lucina?

    Arn. 3, 21.—
    II.
    Trop.
    A.
    To reproach, reprove, chide, blame (first freq. after the Aug. per.;

    not in Cic.): hi omnes convicio L. Lentuli consulis correpti exagitabantur,

    Caes. B. C. 1, 2: clamoribus maximis judices corripuerunt, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; so with abl., Suet. Aug. 53:

    impransi correptus voce magistri,

    Hor. S. 2, 3, 257:

    hunc cetera turba suorum corripiunt dictis,

    Ov. M. 3, 565 al.:

    ut eum non inimice corripere, sed paene patrie monere videatur,

    Quint. 11, 1, 68; Liv. 2, 28, 5; Suet. Calig. 45; Ov. M. 13, 69 al.:

    corripientibus amicis,

    Suet. Ner. 35.—As a figure of speech, Cels. ap. Quint. 9, 2, 104.—
    B.
    Of the passions, emotions, etc., to seize upon, attack (rare, [p. 474] and mostly poet. or in post-Aug. prose):

    hunc plausus hiantem... plebisque patrumque Corripuit ( = animum commovit),

    Verg. G. 2, 510:

    correpta cupidine,

    Ov. M. 9, 734; so id. ib. 9, 455:

    duplici ardore (sc. amoris et vini),

    Prop. 1, 3, 13:

    misericordiā,

    Suet. Calig. 12:

    irā,

    Gell. 1, 26, 8: militiā ( poet. for militiae studio), Verg. A. 11, 584:

    imagine visae formae,

    seized, fascinated, Ov. M. 4, 676.

    Lewis & Short latin dictionary > corripio

См. также в других словарях:

  • deferente — adjetivo 1. (ser / estar) Que se comporta con deferencia, respeto o cortesía: actitud deferente, comportamiento deferente. Estuviste muy deferente con ellos, te lo agradezco. Locuciones 1. conducto deferente Conducto que comunica cada uno de los… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • deferente — (Del lat. defĕrens, entis, part. act. de deferre, conceder). 1. adj. Que defiere al dictamen ajeno, sin querer sostener el suyo. 2. Respetuoso, cortés. ☛ V. conducto deferente …   Diccionario de la lengua española

  • deferente — /defe rɛnte/ agg. [nel sign. 1, dal lat. defĕrens entis, part. pres. di deferre portar giù ; nel sign. 2, dal fr. déférent, part. pres. di déférer rimettersi, condiscendere ]. 1. (biol.) [che porta giù, che trasporta da un punto a un altro:… …   Enciclopedia Italiana

  • deferente — adj. 2 g. 1. Que manifesta deferência. 2. Que defere. 3.  [Anatomia] Diz se do ducto excretor do esperma …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • déférente — ● déférent, déférente adjectif (latin deferens, entis, qui porte de haut en bas) déférent nom masculin (latin deferens, entis, qui porte de haut en bas) Canal déférent ou déférent (nom masculin), conduit cylindrique de 2 mm de diamètre sur 40 cm… …   Encyclopédie Universelle

  • deferente — ► adjetivo 1 Respetuoso, cortés: ■ con un gesto discreto y deferente nos hizo saber que era cierto lo que contaban. SINÓNIMO considerado atento 2 Que accede al dictamen ajeno, sin querer mantener el suyo. SINÓNIMO complaciente 3 ANATOMÍA Se… …   Enciclopedia Universal

  • deferente — de·fe·rèn·te p.pres., agg., s.m. 1. p.pres. → deferire 2. agg. CO che ha un ossequioso rispetto, spec. per una persona autorevole: essere deferente verso i superiori | che rivela ossequio, rispetto: atteggiamento deferente Sinonimi: ossequente,… …   Dizionario italiano

  • deferente — {{#}}{{LM D11675}}{{〓}} {{SynD11943}} {{[}}deferente{{]}} ‹de·fe·ren·te› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} Que demuestra deferencia o que actúa con cortesía y consideración: • Tuvo un gesto muy deferente al recibirnos en su casa.{{○}} {{#}}{{LM… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • deferente — {{hw}}{{deferente}}{{/hw}}part. pres.  di deferire ; anche agg. 1 Che permette il deflusso di qlco.: canale –d. 2 Che denota rispetto, ossequio, riguardo: mostrarsi deferente verso qlcu.; SIN. Ossequioso, rispettoso …   Enciclopedia di italiano

  • deferente — adjetivo respetuoso, considerado, atento, mirado. Por ejemplo, comportamiento o gesto deferente. * * * Sinónimos: ■ atento, respetuoso, cortés, considerado, mirado …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • deferente, conducto — anat. Conducto del testículo por el que se excreta el esperma al exterior. Se origina en la cola del epidídimo y una vez se le une el conducto espermático de la vesícula seminal, se transforma en el conducto eyaculador. Medical Dictionary. 2011 …   Diccionario médico

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»