-
1 dźwięczeć
impf dźwięknąć* * *(-y); vi* * *ipf.- ę -ysz (= rozbrzmiewać) ring, sound, resound; przen. (= dawać się wyczuć w głosie) sound; w głosie Adama dźwięczało powątpiewanie Adam sounded doubtful.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dźwięczeć
-
2 dźwięczeć
dźwięczeć (3. Pers -y) klingen -
3 dźwięczeć
dźwięczeć [ʥ̑vjɛnʧ̑ɛʨ̑]vi tönen, klingen -
4 dźwięczeć
глаг.• бренчать• бряцать• греметь• дребезжать• зазвенеть• звенеть• звонить• звучать• звякать• прозвонить• прозвучать• раздаваться• раздаться• шуметь* * *несов. звучать* * *несов.звуча́ть -
5 dźwięczeć
1. grelotter2. retentir3. sonner4. tinter -
6 dźwięczeć
1 athfhuaimnigh 2 cling 3 fail 4 folláin 5 fáinne 6 gág -
7 dźwięczeć
tringëllin -
8 dźwięczeć
[джьвіĕчечь]v.ndk -
9 dźwięczeć
skambėti -
10 dźwięczeć
звучати; дзвеніти; брязкати -
11 dźwięczeć
1 alingawngaw2 bilangguan3 bitak4 gumwang5 gwang6 hinugong7 kalansing8 kumalansing9 maghinugong10 pumwang11 tunog12 umalingawngaw -
12 dźwięczeć
düňňürdemek; gylyç; halka; owaz; şagyrdy; şaňlamak; şaňňyrdamak; ses; şyňňyrdama; şyňňyrdamak; şyňňyrdy; tiňňirdemek; tiňňirdetmek; tiňňirdi; üýn; ýüzük -
13 dźwięczeć
anel -
14 dźwięczeć
1) תעבט2) לוק עימשהל -
15 dźwięczeć
حلقه ; صدا ; صداكردن ; صوتواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > dźwięczeć
-
16 halka
dźwięczeć; dzwonić; otoczenie; środowisko; telefonować -
17 şyňňyrdama
dźwięczeć; dzwonić; telefonować -
18 ýüzük
dźwięczeć; dzwonić; telefonować -
19 звучать
глаг.• brzmieć• brzęczeć• dudnić• dzwonić• dźwięczeć• odezwać• pobrzmiewać• rezonować• rozbrzmiewać• wybrzmiewać• zabrzmieć* * *brzmieć, dźwięczeć, rozbrzmiewać, ( время от времени) pobrzmiewać, rozlegać się -
20 dzwonić
глаг.• бренчать• бряцать• вызвать• вызывать• выкликать• дребезжать• зазвенеть• звать• звенеть• звонить• звучать• звякать• именовать• кликать• кликнуть• назвать• называть• наименовать• обзывать• окликнуть• позвать• призвать• призывать• прозвонить• скликать• созывать• телефонировать• шуметь* * *dzwon|ićнесов. 1. звонить;\dzwonić przez telefon звонить по телефону;
\dzwonić do kogoś звонить кому-л.;2. звенеть;● \dzwonić zębami стучать зубами; \dzwonići mi w uszach y меня в ушах звенит;
\dzwonić na alarm (na trwogę) бить тревогу+2. dźwięczeć
* * *несов.1) звони́тьdzwonić przez telefon — звони́ть по телефо́ну
dzwonić do kogoś — звони́ть кому́-л.
2) звене́ть•- dzwoni mi w uszach
- dzwonić na alarm
- dzwonić na trwogęSyn:dźwięczeć 2)
См. также в других словарях:
dźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, dźwięczećczy, dźwięczećczał {{/stl 8}}– dźwięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwięczećnie, dźwięczećnął, rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być źródłem dźwięku, wydawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — ndk VIIb, dźwięczećczy, dźwięczećczał, dźwięczećczeli rzad. dźwięknąć ndk Va, dźwięczećnie, dźwięczećnął, dźwięczećnęli «wywoływać wrażenie akustyczne, słuchowe, być słyszanym jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; brzmieć, rozbrzmiewać, wydawać … Słownik języka polskiego
dźwięknąć — → dźwięczeć … Słownik języka polskiego
jasno — jaśniej 1. «roztaczając lub zawierając dużo światła, blasku; nie ciemno, nie mroczno; widno» Palić się, płonąć, świecić jasno. W pokoju było jasno. Słońce świeci coraz jaśniej. przen. «radośnie, wesoło, beztrosko, pogodnie» Patrzeć jasno w… … Słownik języka polskiego
dudnić — ndk VIa, dudnićnię, dudnićnisz, dudnićnij, dudnićnił 1. «wydawać głuchy odgłos, dźwięczeć głucho; huczeć» Deszcz dudni po dachu. Dudnią koła, kroki po bruku. Pociąg dudni. Ziemia dudni pod stopami. 2. rzad. «grać, mocno uderzając w klawisze;… … Słownik języka polskiego
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
dźwięczenie — n I rzecz. od dźwięczeć … Słownik języka polskiego
jęczeć — ndk VIIb, jęczećczę, jęczećczysz, jęcz, jęczećczał, jęczećczeli jęknąć dk Va, jęczećnę, jęczećniesz, jęczećnij, jęczećnął, jęczećnęła, jęczećnęli, jęczećnąwszy 1. «wydawać przeciągłe żałosne dźwięki pod wpływem bólu, cierpienia; wydawać jęki»… … Słownik języka polskiego
jękliwie — przysłów. od jękliwy Mówić, skarżyć się jękliwie. Dźwięczeć, wyć jękliwie … Słownik języka polskiego
podzwaniać — ndk I, podzwaniaćam, podzwaniaćasz, podzwaniaćają, podzwaniaćaj, podzwaniaćał «dzwonić z lekka, cicho, od czasu do czasu, dzwonić z przerwami; wydawać od czasu do czasu lekki metaliczny dźwięk, dźwięczeć» Podzwaniać ostrogami, wiadrami. Tramwaje… … Słownik języka polskiego
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień