-
21 rozbrzmiewać
глаг.• греметь• звучать• раздавать• раздаваться• резонировать* * *несов. 1. раздаваться, разноситься, звучать;2. (napełniać się dźwiękami) оглашаться+1. brzmieć, dźwięczeć, rozlegać się
* * *несов.1) раздава́ться, разноси́ться, звуча́ть2) ( napełniać się dźwiękami) оглаша́тьсяSyn: -
22 brzdąkać
impf brzdąknąć* * *( na gitarze) to strum, to thrum; ( na pianinie) to thump the keyboard* * *ipf.brzdąknąć pf. -ij1. brzdąkać na gitarze strum on the guitar.3. (= dźwięczeć) clank; ( o metalowych przedmiotach) jangle; ( o szkle) clink; w bagażniku brzdąkały butelki the bottles clinked in the trunk.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brzdąkać
-
23 brzmieć
to sound, to ringlist brzmi jak następuje... — the letter reads as follows...
rozkaz brzmiał: nie strzelać! — the order was not to shoot
* * *ipf.- ię -isz, -ij1. (= dźwięczeć) sound, resound, be heard; (o dzwonach, echu) ring; ( o trąbce) blare; śpiew brzmiał w oddali the song could be heard from a distance; organy brzmiały the organs resounded.2. (= wydawać dźwięk) sound; pianino bardzo ładnie brzmi the piano sounds very nice.3. (= znaczyć) sound; wiem, że to głupio brzmi, ale kocham cię I know it sounds stupid, but I love you; jak brzmi rozkaz? what is the order?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brzmieć
-
24 delikatnie
adv. grad. 1. (taktownie) [postępować, upomnieć] gently- delikatnie mówiąc to put a. putting it mildly- stwierdzenie to, mówiąc delikatnie, wydaje się niepoważne to put it mildly, this statement sounds ridiculous2. (uważnie) delikatnie obchodzić się z czymś to handle sth with care- delikatnie przemyć ranę to wash the wound carefully- delikatnie otworzyć/zamknąć drzwi to open/shut the door gently3. (nieznacznie) w oddali delikatnie rysowały się kontury gór the soft outlines of the hills/mountains could be seen in the distance- chusteczka delikatnie pachniała lawendą the handkerchief had a delicate scent of lavender- delikatnie różowa suknia a dress in a delicate shade of pink4. (lekko) w tej sukience wyglądała krucho i delikatnie she looked delicate and fragile in that dress 5. (o potrawach, napojach) mięso królika smakuje delikatnie rabbit meat has a delicate flavour* * *adv(dotykać, krytykować) gently; (dźwięczeć, pachnieć) softly* * *adv.delicately, gently; ( przekonywać) softly; (= taktownie) tactfully, sensitively; delikatnie mówiąc to put it mildly, to say the least; delikatnie zbudowany dainty, frail, of delicate build.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > delikatnie
-
25 szorstko
adv. 1. (chropawo) roughly, coarsely- szorstko wyprawiona skóra rough (tanned) hide2. (niedelikatnie) [odpowiadać, traktować] brusquely, harshly 3. (przenikliwie) [dźwięczeć, brzmieć] harsh attr.* * *adv.1. (= niegładko) roughly, coarsely.2. (traktować, odpowiedzieć) curtly, brusquely, coarsely.3. ( brzmieć) harshly.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > szorstko
-
26 бренчать
глаг.• brzdąkać• brząkać• brzęczeć• brzękać• dzwonić• dźwięczeć• pobrząkiwać• pobrzękiwać• szczękać* * *brzdąkać, brzęczeć, brzękać, pobrzękiwać -
27 бряцать
-
28 греметь
глаг.• dźwięczeć• grzmieć• hałasować• huczeć• rozbrzmiewać* * *bębnić, dudnić, gruchotać, grzmieć -
29 зазвенеть
-
30 звенеть
глаг.• brzęczeć• dzwonić• dźwięczeć• pobrzękiwać• szczękać• telefonować• zaszczękać* * *brzęczeć, brzękać, dzwonić -
31 звонить
глаг.• dzwonić• dźwięczeć• nazwać• nazywać• przedzwaniać• przyzywać• telefonować• wezwać• wołać• wywołać• wzywać• zadzwonić• zatelefonować• zawołać• zwać* * *dzwonić, wydzwaniać -
32 прозвонить
глаг.• dzwonić• dźwięczeć• przedzwonić• zadzwonić* * *przedzwonić, wydzwonić -
33 раздаваться
глаг.• dźwięczeć• rozbrzmiewać• rozlegać* * *brzmieć, odzywać się, rozbrzmiewać, (o okrzykach, strzałach itp.) padać, pobrzmiewać, rozlegać się -
34 раздаться
глаг.• brzmieć• dźwięczeć• rozbrzmieć• zabrzmieć* * *odezwać się, rozbrzmieć, (o okrzykach, strzałach itp.) paść, rozlec się, zabrzmieć -
35 шуметь
глаг.• brzmieć• buczeć• dudnić• dzwonić• dźwięczeć• furczeć• furkać• furkotać• gardłować• hałasować• mruczeć• szeleścić• szemrać• szeptać• szumieć* * *jazgotać, furczeć, hałasować, huczeć, hukać, hurkotać, rozbijać się, pluskać, szumieć, szurać разг., (o motorze itp.) warczeć, wrzeć -
36 odzywać się
несов.1) говори́ть, произноси́тьnie odzywać się się do kogoś — не разгова́ривать с ке́м-л.
2) раздава́ться, слы́шаться3) перен. отзыва́ться4) отзыва́ться, подава́ть вестьSyn: -
37 odzywać\ się
[od-zywać się] несов. 1. говорить, произносить;nie \odzywać\ się się do kogoś не разговаривать с кем-л.; 2. раздаваться, слышаться; 3. перен. отзываться; 4. отзываться, подавать весть; 5. карт. объявлять (масть); ср. odezwać się+2. dźwięczeć, brzmieć 4. przesyłać wiadomość
-
38 звучати
zwuczatyдієсл. -
39 klingen
-
40 tönen
1. virozbrzmiewać, dźwięczeć2. vttonować (odcienie); farbować (włosy)
См. также в других словарях:
dźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, dźwięczećczy, dźwięczećczał {{/stl 8}}– dźwięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwięczećnie, dźwięczećnął, rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być źródłem dźwięku, wydawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — ndk VIIb, dźwięczećczy, dźwięczećczał, dźwięczećczeli rzad. dźwięknąć ndk Va, dźwięczećnie, dźwięczećnął, dźwięczećnęli «wywoływać wrażenie akustyczne, słuchowe, być słyszanym jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; brzmieć, rozbrzmiewać, wydawać … Słownik języka polskiego
dźwięknąć — → dźwięczeć … Słownik języka polskiego
jasno — jaśniej 1. «roztaczając lub zawierając dużo światła, blasku; nie ciemno, nie mroczno; widno» Palić się, płonąć, świecić jasno. W pokoju było jasno. Słońce świeci coraz jaśniej. przen. «radośnie, wesoło, beztrosko, pogodnie» Patrzeć jasno w… … Słownik języka polskiego
dudnić — ndk VIa, dudnićnię, dudnićnisz, dudnićnij, dudnićnił 1. «wydawać głuchy odgłos, dźwięczeć głucho; huczeć» Deszcz dudni po dachu. Dudnią koła, kroki po bruku. Pociąg dudni. Ziemia dudni pod stopami. 2. rzad. «grać, mocno uderzając w klawisze;… … Słownik języka polskiego
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
dźwięczenie — n I rzecz. od dźwięczeć … Słownik języka polskiego
jęczeć — ndk VIIb, jęczećczę, jęczećczysz, jęcz, jęczećczał, jęczećczeli jęknąć dk Va, jęczećnę, jęczećniesz, jęczećnij, jęczećnął, jęczećnęła, jęczećnęli, jęczećnąwszy 1. «wydawać przeciągłe żałosne dźwięki pod wpływem bólu, cierpienia; wydawać jęki»… … Słownik języka polskiego
jękliwie — przysłów. od jękliwy Mówić, skarżyć się jękliwie. Dźwięczeć, wyć jękliwie … Słownik języka polskiego
podzwaniać — ndk I, podzwaniaćam, podzwaniaćasz, podzwaniaćają, podzwaniaćaj, podzwaniaćał «dzwonić z lekka, cicho, od czasu do czasu, dzwonić z przerwami; wydawać od czasu do czasu lekki metaliczny dźwięk, dźwięczeć» Podzwaniać ostrogami, wiadrami. Tramwaje… … Słownik języka polskiego
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień