-
1 cantor
cantor -
2 cantor
cantor
◊ - tora adjetivosinging ( before n) ■ sustantivo masculino, femenino ( cantante) singer
cantor,-ora
I adjetivo singing
un ave cantora, a songbird
II sustantivo masculino y femenino singer ' cantor' also found in these entries: Spanish: cantora English: songtr['kæntɔːSMALLr/SMALL]1 chantre nombre masculinocantor ['kæntər] n: solista mfn.• chantre s.m. -
3 cantor
cantor, ōris, m. (cano), I) der Tonkünstler, Sänger, Nov. com. 37. Hor. sat. 1, 2, 3. Suet. Cal. 54, 1. Amm. 14, 6, 18. Apul. flor. 17. p. 27, 12 Kr. u. Spät.: cantor Apollo, als Citharöde, Hor. de art. poët. 407. – übtr., verächtl., cantor formularum, Ableierer, Cic. de or. 1, 236. – cantores Euphorionis, die Lobhudler, Cic. Tusc. 3, 45. – dagegen cantores probi, Prediger (= Tadler), Plaut. Pseud. 366. – II) insbes., der Sprecher im Schauspiele, der eig. Schauspieler, der auch am Schlusse jedes Stückes dem Publikum das plaudite zurief, cantor tragicus, Prud. c. Symm. 2, 647: donec cantor ›vos plaudite‹ dicat, Hor. de art. poët. 155: u. mit Anspielung darauf, cantorum convicium, der Schreier (des Klodius), Cic. Sest. 55, 118.
-
4 cantor
cantor, ōris, m. (cano), I) der Tonkünstler, Sänger, Nov. com. 37. Hor. sat. 1, 2, 3. Suet. Cal. 54, 1. Amm. 14, 6, 18. Apul. flor. 17. p. 27, 12 Kr. u. Spät.: cantor Apollo, als Citharöde, Hor. de art. poët. 407. – übtr., verächtl., cantor formularum, Ableierer, Cic. de or. 1, 236. – cantores Euphorionis, die Lobhudler, Cic. Tusc. 3, 45. – dagegen cantores probi, Prediger (= Tadler), Plaut. Pseud. 366. – II) insbes., der Sprecher im Schauspiele, der eig. Schauspieler, der auch am Schlusse jedes Stückes dem Publikum das plaudite zurief, cantor tragicus, Prud. c. Symm. 2, 647: donec cantor ›vos plaudite‹ dicat, Hor. de art. poët. 155: u. mit Anspielung darauf, cantorum convicium, der Schreier (des Klodius), Cic. Sest. 55, 118. -
5 cantor
I.In gen.:II.omnibus hoc vitium est cantoribus,
Hor. S. 1, 3, 1; so id. ib. 1, 3, 129;1, 2, 3 (mutato nomine cantorem pro musico dicit, Acron.): Thamyras,
Prop. 2 (3), 22, 19:cantor Apollo,
Hor. A. P. 407 (cf. Apollo):(Caligula) Threx et auriga idem cantor atque saltator,
Suet. Calig. 54.—In a contemptuous sense:cantor formularum,
Cic. de Or. 1, 55, 236; cf. Plaut. Ps. 1, 3, 132.— And with gen. of the person (conformably to cano, II. B.), an extoller, eulogist:cantores Euphorionis,
Cic. Tusc. 3, 19, 45.— -
6 cantor
cantŏr, ōris, m. [st2]1 [-] chanteur, musicien; poète. [st2]2 [-] chanteur scénique (qui chante une scène mimée par l'acteur principal). [st2]3 [-] qui répète sans cesse. [st2]4 [-] qui chante les louanges.* * *cantŏr, ōris, m. [st2]1 [-] chanteur, musicien; poète. [st2]2 [-] chanteur scénique (qui chante une scène mimée par l'acteur principal). [st2]3 [-] qui répète sans cesse. [st2]4 [-] qui chante les louanges.* * *Cantor, et Cantrix, Verbalia. Plaut. Chantre, ou Chantresse.\Cantrices aues. Varro. Oiseaux naturellement chantants, comme Rossignols et semblables. -
7 cantor
cantor ōris, m [1 CAN-], a singer, poet: Omnibus hoc vitium est cantoribus, H.: formularum, one who harps on: Thamyras, Pr. — A eulogist: Euphorionis: Cantorum convicium, hired applauders, claque. — A reciter (of verses), actor, player: donec cantor ‘vos plaudite!’ dicat, H.* * *singer, poet; actor (of musical parts in play); precentor, cantor; eulogist -
8 cantor
cantor cantor, oris m певец -
9 cantor
cantor | cantora | cantatriz | cantores | cantorass. m. cantor, aquel que canta por profesión, aquel que canta, poeta que celebra un hecho grandioso de un héroe. -
10 cantor
-
11 cantor
cantor, -ras. adj. Takiq. -
12 cantor
-
13 cantor
-
14 cantor
-
15 cantor
adj.singing, warbler.m.singer, songster, chanter.* * *► adjetivo1 singing► nombre masculino,nombre femenino1 singer\pájaro cantor songbird* * *cantor, -a1.ADJ singing, that sings2.SM / F (=persona) singer; (Orn) songbird* * *I- tora adjetivo singing (before n)II* * *= chanter.Ex. The author describes the priests who administer the temple and conduct the rituals and the people who work there (ringers, watchmen, chanters, drummers, carpenters).* * *I- tora adjetivo singing (before n)II* * *= chanter.Ex: The author describes the priests who administer the temple and conduct the rituals and the people who work there (ringers, watchmen, chanters, drummers, carpenters).
* * *singing ( before n)pájaro cantor songbirdmasculine, feminineA1 (cantante) singerde puro cantor ( Chi fam): está hablando de puro cantor he's just talking off the top of his head ( colloq)2 ( Relig) cantorB* * *
cantor◊ - tora adjetivo
singing ( before n)
■ sustantivo masculino, femenino ( cantante) singer
cantor,-ora
I adjetivo singing
un ave cantora, a songbird
II sustantivo masculino y femenino singer
' cantor' also found in these entries:
Spanish:
cantora
English:
song
* * *cantor, -ora♦ adjsinging;ave cantora songbird♦ nm,fsinger* * *I adj singing;niño cantor choirboy;pájaro cantor songbirdII m, cantora f singer* * *1) : singing2)pájaro cantor : songbird1) : singer2) : cantor -
16 cantor
kan'tɔrm (f - cantora)Sänger(in) m/f————————cantorI adjetivonum1num (canoro) Sing-(elevado, literario) Sänger(in) masculino (femenino) -
17 cantor
can.tor[kãt‘or] sm 1 chanteur. 2 chantre.* * *cantor, ra[kãn`to(x), ra]Substantivo masculino(plural masculino: -es plural feminino: -s)* * *cantor, -anome masculino, femininochanteu|r, -se f. -
18 cantor
adj; Арг.скро́мный, просто́й (о сбруе, упряжи)••de puro cantor П. — бескоры́стно; из любви́ к иску́сству
-
19 cantor
-
20 cantor
См. также в других словарях:
CANTOR (G.) — Source de nombreux paradoxes depuis l’Antiquité, l’infini a toujours été un sujet de préoccupation et d’inquiétude pour les mathématiciens qui cherchaient à l’appréhender. La nécessité d’asseoir le calcul infinitésimal sur des bases solides avait … Encyclopédie Universelle
Cantor — may refer to:In general* The Latin word for singer, e.g. the main singer of a cantus * Hazzan , in Judaism, the English name for a professional singer who leads prayer services (Kantor is a frequently noted Jewish patronym) * Cantor (church), an… … Wikipedia
cantor — [ kɑ̃tɔr ] n. m. • v. 1900; all. Kantor « celui qui dirige la chapelle »; lat. médiév. cantor ♦ Hist. Mus. Chantre; maître de chapelle et maître de chœur. J. S. Bach fut cantor à la Thomaskirche de Leipzig. ● cantor nom masculin (allemand Kantor … Encyclopédie Universelle
Cantor — ist der Name von Bernard Gerald Cantor (1916–1996), US amerikanischer Unternehmer und Kunstmäzen, Firmengründer der Cantor Fitzgerald Eddie Cantor (1892–1964), US amerikanischer Entertainer Eric Cantor (* 1963), US amerikanischer Politiker Georg… … Deutsch Wikipedia
Cantor — • The chief singer (and sometimes instructor) of the ecclesiastical choir, called also precentor Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Cantor Cantor … Catholic encyclopedia
cantor — CÁNTOR, cantori, s.m. (reg.) Cântăreţ de biserică; psalt, dascăl (3). – Din lat. cantor, germ. Kantor. Trimis de valeriu, 11.02.2003. Sursa: DEX 98 CÁNTOR s. v. cântăreţ, dascăl, diac, paracliser, psalt, ţârcovnic. Trimis de siveco, 13.09.2007 … Dicționar Român
cantor — cantor, ra adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. [Persona] que canta por oficio o por afición: los niños cantores de la catedral de Sevilla. Jorge es cantor en el coro del Liceo de Barcelona. adjetivo 1. [Ave] … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Cantor — Can tor, n. [L., a singer, fr. caner to sing.] A singer; esp. the leader of a church choir; a precentor. [1913 Webster] The cantor of the church intones the Te Deum. Milman. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
cantor — 1530s, church song leader, from L. cantor singer, poet, actor, agent noun from stem of canere to sing (see CHANT (Cf. chant)). Applied to the Hebrew chazan from 1893 … Etymology dictionary
cantor — cantor, ra (Del lat. cantor, ōris). 1. adj. Que canta, principalmente si lo tiene por oficio. U. t. c. s.) 2. Zool. Se dice de las aves que, por tener la siringe muy desarrollada, son capaces de emitir sonidos melodiosos y variados; p. ej., el… … Diccionario de la lengua española
Cantor — (lat.), 1) Sänger; 2) Vorsänger in einer Kirchengemeine; 3) in den Domcapiteln der 4. Domherr, im Range nach dem Senior (Scholasticus), der mit ihm gewöhnlich den Gottesdienst besorgte u. bei den Domschulen Unterricht ertheilte; dessen Prälatur… … Pierer's Universal-Lexikon