-
1 Ordinarius
-
2 Ordinarius
Ordinarius m full professor -
3 Ordinarius
OrdinariusOrdinc1bb8184a/c1bb8184rius [ɔrdi'na:r6cbf8257i/6cbf825762c8d4f5ʊ/62c8d4f5s] <-, Ordine7297af5a/e7297af5rien>professeur Maskulin [titulaire] -
4 Ordinarius
Ordinarius m =, ..rien1. ордина́рный профе́ссор; заве́дующий ка́федрой;2. кла́ссный наста́вник; кла́ссный руководи́тель;3. епи́скоп (католи́ческий) -
5 Ordinarius
m; -, Ordinarien (full) professor* * *Or|di|na|ri|us [ɔrdi'naːriʊs]m -, Ordinarien[-riən]2) (ECCL) bishop, ordinary* * *Or·di·na·ri·us, Or·di·na·ria<-, Ordinarien>[ɔrdiˈna:ri̯ʊs, ɔrdiˈna:ri̯a, pl -ri̯ən]m, f professor* * *der; Ordinarius, Ordinarien [full] professor ( für of)* * ** * *der; Ordinarius, Ordinarien [full] professor ( für of) -
6 Ordinarius
-
7 Ordinarius
Ordinarius m ordinarie professor; REL ordinarius -
8 Ordinarius
Ordi'narius m ( Ordinarius; Ordinarien) profesor zwyczajny (kierujący katedrą); kirchlich ordynariusz -
9 Ordinarius
Ordi'narius m <Ordinarius; Ordinariusien> ordinář m ( für A G) -
10 Ordinarius
-
11 Ordinarius
сущ.1) общ. заведующий кафедрой, ординарный профессор, епископ (католический)2) устар. классный руководитель, классный наставник3) католич. архиерей (Pl. -en) -
12 ordinarius
Ordinárius m, Ordinarien редовен професор, който е ръководител на катедра.* * *der,... ri/en 1. редовен професор; 2. класен ръководител. -
13 Ordinarius
Or·di·na·ri·us, Or·di·na·ria <-, Ordinarien> [ɔrdiʼna:ri̭ʊs, ɔrdiʼna:ri̭a, pl ɔrdiʼna:ri̭ən] m, fprofessor -
14 Ordinarius
m -, -rien redovit profesor -
15 Ordinarius
m <-,..rien>1) штатный профессор; заведующий кафедрой (в высшем учебном заведении)2) архиерей (в католической церкви) -
16 Ordinarius
ordentlicher Professor ордина́рный профе́ссор -
17 Ordinarius
Ordinárius m =,..ri¦en1. ордина́рный профе́ссор; заве́дующий ка́федрой2. уст. кла́ссный наста́вник; кла́ссный руководи́тель -
18 Ordinarius
mordinarym[ordentlicher Professor, Lehrstuhlinhaber]1. full professor2. tenured professor -
19 der Ordinarius
- {professor} giáo sư, giáo đồ, tín đồ -
20 P. O.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Ordinarius — Sm ordentlicher Professor per. Wortschatz fach. (16. Jh.) Neoklassische Bildung. Verselbständigtes Attribut aus Professor ordinarius ordnungsgemäß berufener Professor , zu l. ōrdo (ordinis) Reihe, Ordnung . Lokalbildung: Ordinariat. Ebenso… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Ordinarius — Ordinarius: Die Bezeichnung für »ordentlicher Professor an einer Hochschule« ist aus »Professor ordinarius« gekürzt. Das lat. Adjektiv ordinarius »ordentlich« gehört zu lat. ordo »Reihe, Ordnung« (vgl. ↑ Orden) … Das Herkunftswörterbuch
Ordinarius — steht für: eine universitäre Position, siehe Lehrstuhl eine kirchliche Position (Papst, Diözesanbischöfe u. a.), siehe Ordinarius (Kirche) Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselb … Deutsch Wikipedia
Ordinarĭus — (lat.), im kirchenrechtlichen Sinn jeder, dem kraft seines Amtes eine ordentliche Jurisdiktion zukommt. Da letztere innerhalb einer Diözese der Bischof besitzt, also jeder Diözesanbischof für seine Diözese; der Papst ist O. für die ganze Kirche;… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Ordinarius — Ordinarĭus (lat.), ordentlicher Professor (Professor ordinarĭus) an einer Universität; Hauptlehrer einer Schulklasse; bei den Katholiken der Inhaber einer selbständigen Leitungs und Regierungsgewalt (Papst und Bischöfe) … Kleines Konversations-Lexikon
Ordinarius — Ordinarius, lat. ordentlich, gewöhnlich, in gehöriger Reihe u. Ordnung stehend; in der Kirchensprache heißt O. der Diöcesanbischof, insofern er allein unmittelbar befugt ist, in der Kirche zu lehren, die Sacramente zu spenden od. einen Act der… … Herders Conversations-Lexikon
Ordinarius — (lat.), 1) (röm. Ant.), der gemeine Legionssoldat; 2) ein Unteranführer; 3) der von der Behörde geordnete Richter; 4) jeder Geistliche, welcher einer Kirche, Gemeinde, Diöcese etc. vorsteht; 5) der Bischof, dem eine geistliche Gerichtsbarkeit u.… … Pierer's Universal-Lexikon
ordinarius — index regular (conventional) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
ORDINARIUS — I. ORDINARIUS apud Sueton. de Rhetorib. c. 2. Ordinarium eum appellat, deridens ut inflatum ac levem et sordidum; ubi perperam vulgo legitur Hordearium, scurra est. Ita enim apud Veteres scurra dicebatur. Festus, Ordinarius homo scurra ac… … Hofmann J. Lexicon universale
Ordinarius — o. Prof.; Lehrstuhlinhaber; C4 Professor (umgangssprachlich); ordentlicher Professor * * * Or|di|na|ri|us 〈m.; , ri|en〉 1. ordentl. Professor (an einer Hochschule) 2. Klassenlehrer (an einer höheren Schule) 3. Bischof od. dessen Stellvertreter in … Universal-Lexikon
Ordinarius — Or|di|na|ri|us der; , ...ien [...i̯ən] <zu lat. ordinarius »ordentlich; regelmäßig mit etwas betraut«; Bed. 1 u. 3 gekürzt aus (Professor) ordinarius, Bed. 2 aus mlat. ordinarius »zuständiger Bischof«>: 1. ordentlicher Professor an einer… … Das große Fremdwörterbuch