-
1 δια-θέω
δια-θέω (s. ϑέω, 1) hin u. her, umherlaufen; ἐν τῷ ἄστει Thuc. 8, 92; διά τινος, durch etwas hin, Plut. Caes. 26; ἀστέρες, Arist. Meteor. 1, 4, 5; ähnl. φόβος διαϑέων ἐν τῇ στρατιᾷ Xen. Cyr. 6, 2, 13. – 2) durchlaufen, von der Rede, Xen. Oec. 20, 3. – 3) um die Wette laufen, Piat. Theaet. 148 c; πρός τινα, Plut. ad. et am. discr. 23; τὴν ἱερὰν λαμπάδα, im Fackellauf, Sol. 1.
-
2 διαθεω
(fut. διαθεύσομαι)1) бегать в разные стороны, носиться(ἐν τῷ ἄστει Thuc.; διὰ τῶν στενωπῶν Plut.)
οἱ διαθέοντες ἀστέρες Arst. — (падающие) звезды2) состязаться в беге(τινι Plat. и πρός τινα Plut.)
οἱ τέν ἱερὰν λαμπάδα διαθέοντες Plut. — состязающиеся в беге со священными факелами3) разноситься, распространятьсяλόγου οὕτω διαθέοντος Xen. — когда ходят такие толки