-
1 τραῦμα
τραῦμα, τό, Wunde, Verletzung; Aesch. Ag. 840; Eur. oft; ἐπώδυνον, Ar. Ach. 1166; Plat. oft, τραύματα ἔλαβον Alc. I, 115 b, τυπτέσϑω ἄνευ τραυμάτων Legg. VIII, 845 d; Folgde; τραύμασι βιαίοις περιπεσεῖν, Pol. 2, 69, 1; auch vom Schiffe, 16, 4, 12; vgl. Her. 6, 16; u. vom ganzen Heere, Niederlage, Her. 1, 18. 4, 160; Schol. Thuc. 3, 18.
-
2 τραῦμα
τραῦμα, τό, Wunde, Verletzung; auch vom Schiffe u. vom ganzen Heere: Niederlage -
3 τρῶμα
τρῶμα, τό, ion. statt τραῦμα, 1) Wunde, ἀπὸ τοῦ τρώματος ἀποϑνήσκειν, ἐκ τῶν τρωμάτων τελευτᾶν, Her. 2, 63. 3, 29. 64. 78 u. öfter. – 2) auch von leblosen Dingen, Beschädigung, Verletzung, z. B. von Schiffen, Her. 6, 16. – 3) übh. Schaden, Verlust, bes. Unglück im Kriege, Niederlage, Her. 4, 160. 5, 121. 6, 132. 7, 236 u. sonst. – Vgl. τραῦμα und τρωῦμα.
-
4 ἐπι-πόλαιος
ἐπι-πόλαιος, obenauf befindlich, auf der Oberfläche, τραῦμα, ἕλκη, Medic.; ὀφϑαλμοί, hervorstehende, Xen. Conv. 5, 5. Gew. übertr., deutlich, sichtbar, ἐπιπόλαια λέγομεν τὰ παντὶ δῆλα καὶ ἃ μηδὲν δεῖ ζητῆσαι Arist. rhet. 3, 10; ἐπιπολαιότερον φαίνεται τοῦ ζητουμένου Eth. 1, 5, 4; ψεῦδος Polit. 3, 12; – oberflächlich, καὶ πᾶσι κοινή, παιδεία, Ggstz ἀπηκριβωμένη, Isocr. 15, 190; τὰς ἐπιπολαίας ἡδονὰς καὶ διατριβὰς ἀγαπᾶν, die gewöhnlichen, gemeinen, Dem. 61, 56; Sp.; ὕπνος, leiser Schlaf, Luc. Gall. 25; τραῦμα, leichte Wunde, nav. 37. – Adv. ἐπιπολαίως, z. B. τιτρώσκειν, auf der Oberfläche, leicht, Ios.; Arist. oft, auch übtr.
-
5 πεπαίνω
πεπαίνω, 1) weich, milde machen; von Früchten, ἐὰν πεπανϑῇ, Pol. 12, 2, 3; Luc. V. H. 1, 22; Plut. Symp. 2, 7, 2; u. aus Ion ib. 3, 10, 2 μέλας γὰρ αὐτοῖς οὐ πεπαίνεται βότρυς; – auch vom Baume selbst gesagt, πεπαίνει τέτταρας καρπούς, er bringt viermal Früchte zur Reise, Ath. III, 77 c; pass. reif werden, Her. 4, 199; übertr., τραῦμα πεπανϑέν, geheilte Wunde, Mel. 55 (XII, 80); u. von Leidenschaften, mildern, mäßigen, ὀργὴν πεπᾶναι, Ar. Vesp. 646; vgl. Xen. Cyr. 4, 5, 21, ἡ ὀργὴ ὑπό τε τῶν ἀγαϑῶν πεπανϑήσεται καὶ σὺν τῷ φόβῳ λήγοντι ἄπεισι; – vgl. Eur. Heracl. 160; Iac. Ach. Tat. 774; auch χρὼς ἐπὶ χρωτὶ πεπαίνετο, warm werden. – 2) intrans. weich werden, reisen, von Trauben, Ar. Pax 1129.
-
6 τρωῦμα
-
7 τρώμη
τρώμη, ἡ, dor. τρώμα, = τρῶμα, τραῦμα, Pind. P. 4, 271 τρώμαν ἕλκεος ἀμφιπολεῖν.
-
8 κατα-φορά
κατα-φορά, ἡ (s. καταφέρω), 1) das Heruntertragen, -werfen, der von oben nach unten geführte Schlag, Hieb; τὰς καταφορὰς τῶν μαχαιρῶν ἀσφαλίζεται ὁ ϑυρεός Pol. 6, 22, 4, vgl. 2, 33, 3; ἐκ καταφορᾶς, hiebweise, 3, 114, 3; τραῦμα ἐξ ἐπιπολῆς μᾶλλον ἢ καταφορᾶς, als tief, Plut. Dion. 34, vgl. Camill. 40. – 2) das Herunterfallen, Niedersinken, -stürzen; ἀνέμους καὶ καταφορὰς ὄμβρων καὶ πρηστήρων Plat. Ax. 370 c; Ios. u. a. Sp.; ποταμοῦ Pol. 10, 48, 5, vgl. 1, 47, 4. – Vom Untergange der Sonne, Theophr.; ἡλίου περὶ καταφορὰν ὄντος ἤδη D. Hal. 2, 43; – κοιλίας, Stuhlgang, Ath. II, 53 d. – 3) das, wohinein man fällt, bes. tiefer Schlaf mit Betäubung, Medic.
-
9 κατα-μανθάνω
κατα-μανθάνω (s. μανϑάνω), verstärktes simpl., erlernen, begreifen, verstehen; Plat. Theaet. 198 d; οὕτω λέγεις ἢ ἐγὼ οὐκ ὀρϑῶς καταμανϑάνω; Parm. 128 a, öfter; Xen. u. Folgde, καταμεμαϑηκὼς τὴν ἀνάβασιν, der da kannte, Xen. Cyr. 7, 2, 3; – c. partic., καταμαϑὼν αὐτὸν οὔτε ϑύοντα τοῖς ϑεοῖς Xen. Mem. 1, 4, 2; bemerken, μετεωριζόμενον καπνόν Cyr., 6, 3, 5; auch τινός τι, εἰ ἄρ' ἐμοῦ καταμανϑάνετε ὃ λέγω Plat. Legg. III, 689 c, wie καταμαϑεῖν δὲ τοῦ Κύρου δοκοῦμεν, ὡς ἐνόμιζε, wir glauben an oder von dem Kyrus bemerkt zu haben, daß er, Xen. Gyr. 8, 1, 40; Λυκοῦργον καταμεμάϑηκας ὅτι ἐποίησε Mem. 4, 4, 15. – Auch auskundschaften, ausforschen, Her. 7, 146; vgl. Xen. Oec. 12, 3; τραῦμα, die Wunde untersuchen, Plut. Dion. 34.
-
10 διαῤ-ῤάπτω
διαῤ-ῤάπτω, durch-, zunähen, τραῦμα, Plut. Cat. min. 70, u. öfter.
-
11 θραῦμα
-
12 ίάσιμος
ίάσιμος, ion. ἰήσιμος, heilbar; σεαυτὸν οὐκ ἔχεις εὑρεῖν ὁποίοις φαρμάκοις ἰάσιμος Aesch. Prom. 473; ϑεός, zu besänftigen, die zürnende Göttinn, Eur. Or. 399; Ggstz ἀνίατος Plat. Gorg. 526 b; τραῦμα Legg. IX, 878 c; ἁμαρτήματα, wieder gut zu machen, Gorg. 525 b. Nach Poll. 5, 132 auch φάρμακα, heilsam.
-
13 ἀπο-βαίνω
ἀπο-βαίνω (s. βαίνω), Hom. oft ἀπέβη; in derselben Bedeutung wiederholt ἀπεβήσατο (v. l. ἀπεβήσετο), Homerisch med. statt des act.; öfters auch ἀποβάντες; ἀποβῆναι Od. 5, 357, ἀπέβησαν aor. 2 Iliad. 11, 619, ἀπεβήτην 21, 298, ἀπέβαινεν 24, 459, ἀποβήσομαι 5, 227 (v. l. ἐπιβήσομαι) u. 17, 480; – 1) weggehen; absol., Iliad. 5, 133; πρός τι, Od. 4, 657; μετά τινας, Iliad. 21, 298; von einem höheren Punkte herunter 3, 265 ἐξ ἵππων ἀποβάντες ἐπὶ χϑόνα, 17, 480 ἵππων, 11, 619 ἀπέβησαν ἐπὶ χϑόνα (ohne gen.), Od. 13, 281 νηός; Her. 1, 24; Xen. Hell. 1, 1, 12; εἰς Ἀττικήν Isocr. 6, 86; Dem. 59, 94; Plut. Sol. 8. Bei Dem. 61, 23 ist ἀποβαίνειν eine Art Uebung in der Palästra, bewaffnet vom Wagen im vollen Lauf zu springen u. wieder hinauf, B. A. 526 ἀποβῆναι, ἀγωνίσασϑαι τὸν ἀποβάτην, vgl. dies. W. – 2) ausgehen in etwas, εἰς ἕν τε τέλεον καὶ νεανικόν Plat. Rep. IV, 425 c; ἀκρόπολις πρὸς τὸν Ἠριδανὸν ἀποβεβηκυῖα, dahin auslaufend, Crit. 112 a; von Personen, werden, ἐὰν ἀποβαίνωσι χείρους τῶν πολλῶν Legg. XII, 952 b; vgl. Xen. Mem. 4, 8, 8; Pol. 7, 13 τύραννος ἐκ βασιλέως; εἰς ἀλαϑινὸν ἄνδρ' ἀποβαίη Theocr. 13, 15; von Sachen, ἂν τὸ τραῦμα ἰάσιμον ἀποβῇ Plat. Legg. IX, 878 c. Bes. – 3) ὁ χρησμὸς ἀπέβη, das Orakel traf ein, Thuc. 8, 75; Xen. An. 7, 8, 22; ἡ ὑπόσχεσις ἀπέβη 4, 39; τὸ πρᾶγμα παρὰ δόξαν ἀπέβη, hatte einen unerwarteten Ausgang, Her. 8, 4 u. oft; τοιόνδ' ἀπέβη τόδε πρᾶγμα, so lief dieses ab, Eur. Alc. 1166; Med. 1419; δεδιὼς τὸ μέλλον, ὅπως ἀποβήσεται Plat. Lys. 206 a; εἰκότως ἀποβέβηκεν Isocr. 4, 150 u. sonst häufig; τὰ ἀποβαίνοντα, die Ereignisse, Folgen, Thuc. 1, 83; τὰ ἐκ τῶν κινδύνων ἀποβησόμενα 8, 75, u. öfter so mit ἐκ, – κατὰ γνώμαν ἀπέβα τοι Theocr. 15, 38. – 4) aor. I., herabsteigen lassen, ans Land setzen, στρατιήν Her. 6, 107.
-
14 ἀ-σύμ-βατος
ἀ-σύμ-βατος, unvereinbar, τὸ ἀσ., Abneigung gegen einen Vergleich, Thuc. 3, 46; κοινολογία, eine Unterhandlung, bei der man sich nicht einigen kann, Pol. 15, 9; τραῦμα, eine Wunde, die nicht zuheilen will, Med. – Adv. ἀσυμβάτως, ἔχειν, nicht einig werden können, Plut. Dio. 21.
-
15 ἀγριαίνω
ἀγριαίνω, wild werden, dem ἡμεροῦσϑαι entgegenstehend, Plat. Rep. VI, 493 b Ion. 540 c; zürnen, neben ἀγανακτέω, Legg. II, 666 e; τινί, Cenv. 173 d; Luc. Ner. 9; Plut. Caes. 38 vom Flusse, wüthen, wie Diod. Sic. 24, 1 vom Meere, Sp. auch transit., wie Dio Cass., ὀργή τις αὐτὸν ἠγρίαινε, u. Ach. lat. 2, 7 μὴ ἀγριάνῃς τὸ τραῦμα; pass. ἠγριαίνοντο Plut. Ant. 58.
-
16 ἀνα-φλέγω
ἀνα-φλέγω, wieder anzünden, wieder aufregen, πυρὸς φῶς Eur. Troad. 320; Plat. Ep. II, 349 a, ἀνεφλέχϑη, er entbrannte in Zorn; Plut. Pelop. 32, oft; ἔρωτα Plut. Alc. 17; πρὸς ἀρετὴν ἀναφλέγεται τὴν ψυχήν, sein Herz wird für Tugend entflammt, Dion. 4; τραῦμα Mel. 55 (XII, 80); ἀναφλεχϑεὶς ὑπὸ λίμου Ael. H. A. 15, 2.
-
17 ἀν-ίᾱτος
ἀν-ίᾱτος, unheilbar, ἕλκος, τραῦμα, Plat. Legg. 877 a 878 c; von Menschen, Gorg. 526 b u. sonst; ἀνιάτως ἔχειν Phaed. 113 e; Dion. Hal. 7, 48.
-
18 ἐπ-αναῤ-ῥήγνῡμι
ἐπ-αναῤ-ῥήγνῡμι (s. ῥήγνυμι), wieder aufreißen; ἕλκεα Hippocr.; τὸ τραῦμα Plut. Cat. min. 70.
-
19 ἐπ-ορύττω
ἐπ-ορύττω, hineingraben, durchwühlen, τραῦμα Achill. Tat. 3, 8.
-
20 ἀσύμβατος
ἀ-σύμ-βατος, unvereinbar, τὸ ἀσ., Abneigung gegen einen Vergleich; κοινολογία, eine Unterhandlung, bei der man sich nicht einigen kann; τραῦμα, eine Wunde, die nicht zuheilen will; Adv. ἀσυμβάτως, ἔχειν, nicht einig werden können
- 1
- 2
См. также в других словарях:
τραῦμα — wound neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύμα — (Ιατρ.) Πρόσφατη κάκωση του δέρματος και των υποκείμενων ιστών εξαιτίας μηχανικής βίας σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Eπιφανειακά είναι τα τ. που αφορούν μόνο το δέρμα και τον υποδόριο ιστό, βαθιά ή σύνθετα αυτά που φτάνουν μέχρι τους… … Dictionary of Greek
τραύμα — το, ατος 1. βλάβη του σώματος από εξωτερική βία, πληγή, λαβωματιά. 2. τραυματισμός … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
τραῦμ' — τραῦμα , τραῦμα wound neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραυμάτων — τραῦμα wound neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύμασι — τραῦμα wound neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύμασιν — τραῦμα wound neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύματα — τραῦμα wound neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύματι — τραῦμα wound neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τραύματος — τραῦμα wound neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τρωμάτων — τραῦμα wound neut gen pl (doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)