Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(τι+κέντρον

  • 21 ἰχθύ-κεντρον

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἰχθύ-κεντρον

  • 22 κέντρω

    κέντρον
    any sharp point: neut nom /voc /acc dual
    κέντρον
    any sharp point: neut gen sg (doric aeolic)
    κεντρόω
    furnish with a sting: pres imperat act 2nd sg (doric aeolic)
    κεντρόω
    furnish with a sting: imperf ind act 3rd sg (doric aeolic)
    ——————
    κέντρον
    any sharp point: neut dat sg

    Morphologia Graeca > κέντρω

  • 23 κέντρα

    κέντρον
    any sharp point: neut nom /voc /acc pl

    Morphologia Graeca > κέντρα

  • 24 κέντροιο

    κέντρον
    any sharp point: neut gen sg (epic)

    Morphologia Graeca > κέντροιο

  • 25 κέντροις

    κέντρον
    any sharp point: neut dat pl

    Morphologia Graeca > κέντροις

  • 26 κέντροισι

    κέντρον
    any sharp point: neut dat pl (epic ionic aeolic)

    Morphologia Graeca > κέντροισι

  • 27 κέντροισιν

    κέντρον
    any sharp point: neut dat pl (epic ionic aeolic)

    Morphologia Graeca > κέντροισιν

  • 28 κέντρου

    κέντρον
    any sharp point: neut gen sg
    κεντρόω
    furnish with a sting: pres imperat act 2nd sg
    κεντρόω
    furnish with a sting: imperf ind act 3rd sg (homeric ionic)

    Morphologia Graeca > κέντρου

  • 29 κέντρων

    κέντρον
    any sharp point: neut gen pl
    κέντρων
    one that bears the marks of the: masc nom /voc sg
    κεντρόω
    furnish with a sting: imperf ind act 3rd pl (doric aeolic)
    κεντρόω
    furnish with a sting: imperf ind act 1st sg (doric aeolic)

    Morphologia Graeca > κέντρων

  • 30 εγκαταλειπω

        (aor. 2 ἐγκατέλιπον, pf. ἐγκαταλέλοιπα)
        1) (в чём-л.) оставлять
        

    (μουνογενῆ παῖδα Hom.; φρουρὰν ἐν τῇ νήσῳ Thuc.; τὸ κέντρον ὥσπερ μέλιττα Plat.)

        ἐ. τὸ κέντρον τοῖς ἀκούουσι Luc. — оставлять жало (своих речей) в слушателях, т.е. производить на них сильное и длительное впечатление;
        ἐ. τινὰ ὅμηρον Xen.оставлять кого-л. в качестве заложника

        2) оставлять, покидать, бросать
        

    (τινά Her., Thuc., Plut. и τι Xen., Arst.)

        ἐγκαταλιπεῖν τέν πίστιν Plut. — не сдержать обещания, нарушить слово

        3) оставлять позади себя, т.е. перегонять, pass. отставать

    Древнегреческо-русский словарь > εγκαταλειπω

  • 31 узел

    узел
    м
    1. прям., перен ὁ κόμπος, ὁ κόμβος:
    \узел противоречий о κόμβος τῶν ἀντιθέσεων завязывать \узел δένω κόμπο· завязывать узлом κομποδένω· развязывать \узел λύνω τόν κόμπο·
    2. (место скрещения, сплетение) ὁ κόμβος:
    железнодорожный \узел ὁ σιδηροδρομικός κόμβος· \узел дорог ὁ ὁδικός κόμβος·
    3. (сверток) ὁ μπόγος:
    \узел с вещами ὁ μπόγος μέ τά πράγματα (μέ τις ἀποσκευές)·
    4. бот. ὁ ρόζος, ὁ δζος·
    5. анат.:
    нервные узлы τά νευρικά γάγγλια· в. (центр) τό κέν-τρον:
    телефонный \узел τό τηλεφωνικόν κέν-τρον \узел связи воен. κέντρον διαβιβάσεων \узел оборо́ны τό κέντρον ἀμύνης·
    7. мор. (мера скорости) ὁ κόμβος:
    8. (прическа) ὁ κότσος:
    волосы собраны в \узел τά μαλλιά μαζεμένα κότσο· ◊ разрубить гордиев \узел κόβω τόν γόρδιο δεσμό.

    Русско-новогреческий словарь > узел

  • 32 ἐγκαταλείπω

    A leave behind,

    παῖδα Hes.Op. 378

    ;

    ἐ. φρουρὰν ἐν τῇ νήσῳ Th.3.51

    ;

    πλεῖον ἐ. ἐξιόντες ἐκ τῆς ὠνῆς PRev.Laws 53.12

    ; ἐ. τὸ κέντρον, of a bee, Pl.Phd. 91c: hence of Pericles,

    τὸ κέντρον ἐγκατέλιπε τοῖς ἀκροωμένοις Eup.94.7

    ;

    ἐ. τὴν μάχαιραν ἐν τῇ σφαγῇ Antipho 5.69

    .
    2 leave in the lurch, Pl.Smp. 179a, Lycurg.2, D.57.58, Ev.Matt.27.46, Lyr.Alex.Adesp.4.22, etc.; abandon,

    νεκροὺς Th.4.44

    ;

    ἀκρόπολιν X.HG5.4.13

    .
    3 leave out, omit, Hdt.3.119.
    4 leave traces behind, Epicur.Nat.Herc. 1420.
    II [voice] Pass., to be left behind in a race, Hdt.8.59.
    2 leave residual symptoms or sequelae, Hp.Epid.6.2.6, 6.7.7.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐγκαταλείπω

  • 33 κεντέω

    Grammatical information: v.
    Meaning: `sting' (Pi.).
    Other forms: aor. κένσαι (Ψ 337), κεντῆσαι (Hp., κέντᾱσα Theoc. 19, 1), pass. κεντηθῆναι (Arist.) with κεντηθήσομαι (Hdt.), κεντήσω (S.), κεκέντημαι (Hp.),
    Compounds: also with prefix, e. g. κατα-, παρα-, ἀπο-, δια-,
    Derivatives: 1. κένσαι for *κέντ-σαι (Schwyzer 287) points to κεντ- (present or aorist?; s. below) of which the dental before dental gave κεσ-. Thus κεσ-τός (\< *κεντ-τός) `stitched' (ep.; Ammann Μνήμης χάριν 1, 17); κέσ-τρον `pointed iron ' (Plin.) with κεστρωτός and κέστρωσις (H.; *κεστρόω), κέσ-τρος `kind of arrow etc.' (Plb., D. H., H.) with dimin. κεστρίον (Attica) and κέστρειον `stock of arrows (?)' (Delos IIIa); κέσ-τρα f. `sharp hammer, arrow' (S., Ph. Bel., Hero), also a fishname = σφύραινα (Ar.; after te form of the body, Strömberg Fischnamen 35); here κεστρεύς `mullet' (IA.; Bosshardt Die Nom. auf - ευς 51) and κεστρῖνος, - ινίσκος `id.' (Com.). - 2. Through reshaping after κεντ-έω (not with ρο-suffix as Fraenkel KZ 42, 118 n. 1) rose κέντρον `sting', as geometrical term. techn. `resting bone of a compass, center of a cirkel' (Il.), with many compounds and derivv., e. g. κεντρ-ηνεκής `driven by the sting' (Il.; cf. with diff. function δουρ-, ποδ-ηνεκής); subst. κέντρων s. v.; adj. like κεντρικός, κεντρώδης, κεντρήεις; fish- and plant names as κεντρίνης, κεντρίσκος, κεντρίτης (Strömberg Fischnamen 47, Redard Les noms grecs en - της 83, 111); denomin. verbs κεντρόω `with a sting, sting' (IA), κεντρίζω `sting' (X.); from κέντρον as backformation κέντωρ m. `goader, driver' (Il., AP; Fraenkel Glotta 2, 32). - 3. From κεντέω ( κεντῆ-σαι, - σω): κέντημα `the sting, the mosaic' (Arist., inscr. Smyrna [Rom. Emp.]), κεντητής `mosaic-worker' ( Edict. Diocl.), κεντητήριον `picker' (Luc.), κεντητικός `stingy' (Thphr.), κεντητός `stitched, with mosaic' (Epikt., pap.). - 4. With old ablaut κοντός m. "the stinger", `pole, crutch, staf to drive on cattle' (ι 487; LW [loanword] Lat. contus with percontor) with κοντά-κιον, - άριον, - ίλος, - ωτός a. o.; here κοντός `short' (Adam.) from κοντο-μάχος, - βόλος, - βολέω, where κοντός was taken as `short'; thus in κοντο-πορεία (Plb.), s. Hatzidakis Festschrift Kretschmer 35ff.
    Origin: IE [Indo-European] [567] *ḱent- `sting'
    Etymology: To the sigmatic aorist κένσαι \< *κέντ-σαι was after unknown example a present κεντ-έω created (cf. Schwyzer 706), to which came κεντῆ-σαι, κεντή-σω etc. - Other languages have only isolated nominal formations: OHG hantag `pointed', deriv. from PGm. * handa- (formally = κοντός), Latv. sīts `hunting spear' (= Lith. *šiñtas \< IE. *ḱentos- n.?), and some Celtic words, e. g. Bret. kentr `spur', Welsh cethr `nail', but these are all prob. loans from Lat. centrum. - See W.-Hofmann 2, 423, Pok. 567.
    Page in Frisk: 1,820-821

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κεντέω

  • 34 Prick

    v. trans.
    Pierce: P. and V. τετραίνειν.
    Stab: P. and V. κεντεῖν.
    Sting: Ar. and P. κεντεῖν, V. χρειν.
    Good (a horse, etc.): P. κεντρίζειν (Xen.).
    met., trouble: P. and V. δάκνειν; see Trouble.
    Prick the ears: V. ὀρθὸν οὖς ἱστναι (Soph., El. 27).
    ——————
    subs.
    Wound: P. and V. τραῦμα, τό; see Wound.
    Sting: P. and V. κέντρον, τό.
    Bite: Ar. and P. δῆγμα, τό (Xen.).
    met., P. and V. κέντρον, τό; see Sting.
    You will not kick against the pricks: V. οὔκουν... πρὸς κέντρα κῶλον ἐκτενεῖς (Æsch., P.V. 322).
    Do not kick against the pricks: V. πρὸς κέντρα μὴ λάκτιζε (Æsch., Ag. 1624).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Prick

  • 35 Sting

    v. trans.
    P. and V. κεντεῖν, V. χρειν. Plat., P. and V. δάκνειν; vex, anger.
    Things that sting the heart: V. καρδίας δηκτήρια (Eur., Hec. 235).
    ——————
    subs.
    lit., that which stings: P. and V. κέντρον, τό, Ar. ἐγκεντρς, ἡ.
    Wound produced by sting: Ar. and P. δῆγμα, V. θάλπος, τό, χραγμα, τό ( of a serpent's sting).
    met., P. and V. οἶστρος, ὁ (Plat.), κέντρον, τό.
    Bitterness: P. and V. πικρότης, ἡ.
    Furnished with a sting: P. κεκεντρωμένος (Plat.).
    Without a sting ( of drones): P. ἄκεντρος (Plat.).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Sting

  • 36 calx [1]

    1. calx, cis, f., die Ferse, I) eig., die Ferse der Menschen u. Tiere, calces deteris, Plaut.: certare pugnis, calcibus, Cic.: v. Tieren, caedere calcibus, Plaut.: calce petere alqm, Hor.: calces remittere, Nep.: calcem terere calce, mit der Ferse die Ferse streifen (= dicht hinterherlaufen), Verg.: alterno morsu digitis calceque retinentibus solum, indem Zehen u. Ferse (des Hirsches) wechselweise in den Boden eingriffen, Plin.: equi calce percussus, Firm. math. 8, 13. p. 221, 13. – Sprichw., advorsum stimulum calces (sc. iactare) = λακτίζειν προς κέντρον, wider den Stachel löcken, d.i. unnützen, törichten Widerstand leisten, Ter. Phorm. 78: calcem impingere alci rei, einer Sache einen Fußtritt geben, = etwas aufgeben, an den Nagel hängen, Petr. 46, 5. – II) übtr.: A) in der Baukunst: a) calces scaporum, die Grundstücke der Treppenwangen, franz. patin de l'échiffre, Vitr. 9. praef. § 8. – b) calx mali, der Fuß des Mastbaums, Vitr. 10, 3, 5. – B) im Gartenbau, ein Fuß od. Ansatz vom ältern Holz, der mit dem Schnittling abgerissen wird, Plin. 17, 156. – / Als masc. bei Cato 18, 7 K. Gratt. cyn. 278. Pers. 3, 105; vgl. Charis. 93, 2.

    lateinisch-deutsches > calx [1]

  • 37 centria

    centria, ae, f. (verderbt aus κέντρον = stimulus), der Stachel als Marterwerkzeug, solus nequam populus centriam erexit ad illum, hat seinen St. gegen ihn gerichtet = hat sich an ihm vergriffen, Commodian. apol. 630.

    lateinisch-deutsches > centria

  • 38 centrum

    centrum, ī, n. (κέντρον), eigentlich der Stachel; dah. I) circini c., der eingehakte feste Schenkel des Zirkels, um den sich der andere herumdreht, Vitr. 3, 1, 3 u.a. – II) meton.: 1) der Mittelpunkt des Kreises, das Zentrum, Vitr. u. Plin.: rein lat. punctus (punctum) circuli, Isid. 3, 12, 1. – Im Plur., solis terraeque centra, Plin. – 2) der Kern, das Harte, Körnige, im Innern des Holzes, der Edelsteine usw., Plin. – Nbf. centron, Mart. Cap. 8. § 814 u. 855 (mundi centron).

    lateinisch-deutsches > centrum

  • 39 instar

    īnstar, n. indecl. (aus instare), eig. das Einstehen, »Sicheinstellen« des Züngleins an der Wage, der »Einstand«, dh. der gleiche Gehalt = Betrag, I) bl. instar, a) übh.: quantum instar in ipso! ein Mann von welchem Gehalte! d.i. welch auffallende Erscheinung! Verg. Aen. 6, 865. – gew. mit Genet. = der Gehalt (Betrag) von etw., so groß, so viel wie etw., im Betrage, in der Größe von etw., ganz nach der Art von etw., ganz wie etw., navis cybaea maxima triremis instar palam aedificata sumptu publico, Cic.: cuius (equ i) instar pro aede Veneris Genetricis dedicavit, ein Seitenstück zu diesem Rosse, Suet.: nemo istorum est quin abs te munus fundi urbani instar exspectet, ein Geschenk im Betrage (Werte) eines usw., Cic.: ut instar muri (ganz wie eine natürliche M.) hae saepes munimenta praebeant, Caes.: instar montis equum divinā Palladis arte aedificant, Verg.: lumen (Auge) Argolici clipei od. ingentis clipei instar, Verg. u. Ov.: agmen agens Clausus magnique ipse agminis instar, Verg.: insulsissimus est homo nec sapit pueri instar bimuli, Catull.: cuius viri magnitudo multorum voluminum instar exigit, erfordert den Umfang v. B., Vell.: L. Scipio parvum instar eorum, quae spe ac magnitudine animi concepisset, receptas Hispanias ducebat, hielt die Wiedereroberung von H. nur für eine kleine Probe der Pläne, die sein hoher Geist für die Zukunft gemacht hatte, Liv.: instar veris (dem Fr. gleich) enim voltus ubi tuus affulsit populo, Hor.: exhorruit aequoris instar, Ov.: duces vestros reorum instar (ganz wie Verbrecher) vinctos habet, Curt.: hic centum homines electos appellatosque patres habuit instar consilii publici, die einen Staatsrat bildeten, Vell. – oft instar alcis od. alcis rei esse, instar habere, instar obtinere, die Größe (den Umfang) von etw. haben, so groß, so viel, so gut sein wie usw., so viel ausmachen od. gelten wie usw., die Stelle von etw. einnehmen od. vertreten, einer Sache gleich sein od. gleich zu achten sein, ea (epistula), quae voluminis instar erat, Cic.: Erana, quae fuit non vici instar, sed urbis, Cic.: Neapolis et Tycha, nomina ea partium urbis et instar urbium sunt, Liv.: unique illi (genti Corneliae) instar atrii Capitolium est, Val. Max.: Plato mihi unus est instar omnium, Cic.: ab his mittitur Gylippus solus, sed qui instar omnium auxiliorum erat, Iustin.: unus is innumeri militis instar erit, Ov.: mihi Pompeius meus instar est Alexandri, Val. Max.: quae navis, si in praedonum pugna versaretur, urbis instar habere inter illos piraticos myoparones videretur, Cic.: quia aedes excelsiore loco positae instar arcis habere viderentur, Val. Max.: ut omnia ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant, Cic.: terram in medio mundo sitam ad universi caeli complexum quasi puncti instar obtinere (die Stelle des Mittelpunkts einnehme), quod κεντρον illi vocant, Cic.: ambitus terrae totius ad magnitudinem universitatis instar brevis obtinet puncti, nimmt die Größe eines Punktes ein, Amm.: haec est ἄλη, in qua nunc sumus, mortis instar, Cic.: latēre (verborgen zu sein) mortis erat instar turpissimae, Cic. – ebenso alcis rei instar putare od. reri, einer Sache gleich achten (halten), idque si accĭdat, mortis instar putemus, Cic.: patrocinio vero se usos aut clientes appellari mortis instar putant, Cic.: instar ego perpetui congiarii reor affluentiam annonae, ganz wie ein fortwährendes Geschenk erscheint mir der Üb. an Getreide, Plin. pan. – b) bei Mengeangaben, ein Betrag von, so viel wie, de Magonis (libris) dempsit instar librorum octo, Varro: mearum epistularum nulla est συναγωγή, sed habet Tiro instar septuaginta, Cic.: cohortes quaedam, quod instar legionis videretur, Caes.: cohortium trium instar in terram exposuerat, Auct. b. Alex.: L. Cincio praetori ad obtinendam Siciliam Cannenses milites dati duarum instar legionum, Liv.: videretis vix duarum male plenarum legiuncularum instar in castris regis, Liv. – II) (spätlat.) ad instar m. Genet., ganz so wie, aquae ad instar montis intumescentes, Vulg.: est namque vallis, quae continuis montibus velut muro quodam ad instar castrorum clauditur, Iustin.: lactucae veteres et insuaves illae, quae seminis enormi senectā ad instar scoparum in amaram caenosi sucus cariem exolescunt, Apul.: ad instar speculi reddit imaginem gratiorem, Apul.: aedificavit in Iuda domos ad instar (so groß wie) turrium, Vulg. – mit Pronom., ad hoc instar (ganz ebenso) mundi salutem tuetur deus, Apul. de mund. 32 extr. – / Über in instar, iuxta instar u. ähnl. s. Neue-Wagener Formenl.3 1, 728. Vgl. überh. den Artikel instar von Wölfflin im Archiv 2, 581 ff..

    lateinisch-deutsches > instar

  • 40 Mittelpunkt

    Mittelpunkt, I) eig., der mittelste Punkt eines Dinges, 1) eines Zirkels (Kreises): centrum (κέντρον). – 2) eines Orts etc.: medius alcis rei locus (der mittlere Ort, z.B. medius mundi universi locus: u. medius terrae locus) – media alcis rei pars (der mittlere Teil). – Außerdem medius partitiv, z.B. der M. der Schlachtreihe, media acies; auch medii (s. Mitteltreffen): der M. der Insel, insula media: im M. eines Landes liegen, in medio alqo loco situm esse. – u. in bezug auf das Wort, das den Mittelpunkt bildet, mit dem Genet. des Orts, dessen Mittelpunkt es bildet; z.B. die andere Burg bildet den M. der Stadt, altera arx urbis media est: diese Gegend gilt für den M. ganz Galliens, quae regio totius Galliae media habetur. – II) uneig., Vereinigungspunkt mehrerer Dinge: nodus ac coitus (Knotenpunkt, an dem mehrere Dinge zusammenlaufen, z.B. venarum in umbilico nodus ac coitus). – domicilium. sedes (Hauptsitz, z.B. imperii). – er ist der M. (der Handlung), is est, per quem res maxime geritur: das Forum ist der M. des Rechts und der Gerechtigkeit, in foro omnis aequitas continetur.

    deutsch-lateinisches > Mittelpunkt

См. также в других словарях:

  • κέντρον — any sharp point neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Λακτιζειν πρός κέντρον. — См. Против рожна прати …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • κέντρω — κέντρον any sharp point neut nom/voc/acc dual κέντρον any sharp point neut gen sg (doric aeolic) κεντρόω furnish with a sting pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) κεντρόω furnish with a sting imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντρα — κέντρον any sharp point neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντροιο — κέντρον any sharp point neut gen sg (epic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντροις — κέντρον any sharp point neut dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντροισι — κέντρον any sharp point neut dat pl (epic ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντροισιν — κέντρον any sharp point neut dat pl (epic ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντρου — κέντρον any sharp point neut gen sg κεντρόω furnish with a sting pres imperat act 2nd sg κεντρόω furnish with a sting imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντρων — κέντρον any sharp point neut gen pl κέντρων one that bears the marks of the masc nom/voc sg κεντρόω furnish with a sting imperf ind act 3rd pl (doric aeolic) κεντρόω furnish with a sting imperf ind act 1st sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κέντρῳ — κέντρον any sharp point neut dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»