-
1 αισσω
атт. ᾄσσω и ᾄττω (ἄττω)(impf. ᾖσσον - эп. ἤϊσσον, fut. ᾄξω - эп. ἀΐξω, aor. ᾖξα - эп. ἤϊξα; aor. pass. ἠΐχθην и ἀΐχθην)
1) реже med.-pass. устремляться, бросатьсяἵπποις ἀ. Hom. — устремиться на колеснице;
ἤϊξεν πεδίοιο πέτεσθαι Hom. — он стремительно полетел по равнине;ἐτώσιον ἀϊχθῆναι Hom. — (о копье) пролететь мимо;ἀντίον ἀΐξασθαι Hom. — ринуться прямо;ἐκ χειρῶν ἡνία ἡΐχθησαν Hom. — поводья выскользнули из рук;κόμη δι΄ αὔρας ᾄσσεται Soph. — волосы развеваются по ветру;ὅ (κύων) ἐπὴ τὸ λαγωὸν ἤϊξεν Plut. — собака бросилась на зайца;2) потрясать, махать; щевелитьἀ. χέρα Soph. — размахивать рукой;
αὔραν κύκλῳ πτερίνῳ ᾄ. Eur. — обвевать опахалом из перьев -
2 επειγω
1) давить (своей тяжестью), жать2) перен. тяготить, угнетать(χαλεπὸν γῆρας ἐπείγει Hom.)
3) перен. подавлять, поражатьθάμνοι ἐπειγόμενοι πυρὸς ὁρμῇ Hom. — кусты, пожираемые бушующим огнем;
ἐπείγετο βελέεσσιν Hom. — (Эант) был осыпаем стрелами4) теснить, преследовать, гнать(λαγωόν Hom.)
οὐδεὴς ἡμᾶς ἐπείγων διώκει Plat. — никто за нами не гонится;τὰ ἐπείγοντα Plut., Sext. — насущные вопросы, неотложные дела5) приводить в движение, двигать(ἐρετμὰ χερσίν Hom.)
ἔπειγε οὖρος ἀπήμων Hom. — дул попутный ветер;κλύδωνι ἐπείγεσθαι Eur. — быть подхваченным волнами (течением);med. — взбалтывать, взбивать (γάλα λευκόν Hom.)6) погонять, торопить, ускорять(ὦνον ὁδαίων, med. γάμον Hom.; τὸν οἴκαδε στόλον Soph.; med. παρασκευήν Thuc.)
τῆς ὥρας ἐπειγούσης Plut. — так как настала пора7) преимущ. med. pass. торопиться, устремляться, спешить(ἐπί τινα и τι Her., Plut., εἴς и πρός τινα и τι Eur., Plut.; οἴκαδε Plat.)
ᾗ νοεῖς ἔπειγε Soph. — поспеши (туда), куда собираешься;ἐπείγεσθαι Ἄρηος Hom. — рваться в бой;ἐπειγόμενος περὴ νίκης Hom. — рвущийся к победе;ψυχέ ἔσσυτ΄ ἐπειγομένη Hom. — душа стремительно вырвалась (из тела)
См. также в других словарях:
λαγωόν — λαγῶς hare masc acc sg λαγωός masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
CUNICULUS — I. CUNICULUS animal olim Hispaniae peculiare, unde ei nomen forte ex Hebr. saphan, quô cuniculum denotari iam a multis annis, notum est. Certe e Graecis illud soli noverant Massilienses, qui fere sunt in Hispaniae confinio, et in Hadriani nummo,… … Hofmann J. Lexicon universale
λασιόπους — λασιόπους, ουν (Α) αυτός που έχει μαλλιαρά πόδια («θάμνου λαγωὸν λασιόπουν ἀναστήσας», Αισώπ. Μύθ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < λάσιος «δασύτριχος» + πους (< πούς), πρβλ. γυμνό πους, καλλί πους] … Dictionary of Greek
μαλός — I Αρχαία πόλη της Κιλικίας. Αναφέρεται και ως Μαλλός. Βρισκόταν σε ύψωμα, κοντά στις εκβολές του Πύραμου, και είχε χτιστεί από τους Αμφίλοχο και Μόψο. Η Μ. χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά από τους Αντίγονο, Πτολεμαίο και Πομπήιο. Ο τελευταίος, κατά τον … Dictionary of Greek
πτώξ — ωκός, ὁ, ἡ, και ποιητ. τ. πτάξ, ακός, Α 1. (ως επίθ. τού λαγού) αυτός που μαζεύεται από τον φόβο («ἁρπάξων ἤ ἄρν΄ ἀμαλὴν ἤ πτῶκα λαγωόν», Ομ. Ιλ.) 2. ως ουσ. ο λαγός («καὶ πτῶκας βάλλει καὶ θηρία πάντα διώκει», Θεοκρ.) 3. δειλός. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ.… … Dictionary of Greek