-
1 κηκίς
κηκίς, ῖδος, ἡ, alles Hervorquellende, Hervorsprudelnde, κηκίω; vom Blute, φόνου δὲ κηκὶς ξὺν χρόνῳ ξυμβάλλεται Aesch. Ch. 1007; der Qualm, ἐν κηκῖδι πισσήρει φλογός 266; πορφύρας, der Purpursaft, Ag. 934; μυδῶσα κηκὶς μηρίων ἐτήκετο κἀνέπτυε, von dem am Feuer verbräteinden Fette, Soph. Ant. 995. – Später = der Gallapfel, der aus dem Safte der von gewissen Insekten angestochenen Eichenblätter entsteht, Dem. 27, 10, zum Schwarzfärben gebraucht; Theophr. u. a. Sp.
-
2 κηκίς
A anything gushing or bubbling forth, ooze, of fat or juices drawn forth by fire,κηκὶς πισσήρης φλογός A.Ch. 268
; κ. φόνου bubbling blood, ib. 1012; μυδῶσα κ. juices drawn by fire from a sacrificial victim, S.Ant. 1008; κ. πορφύρας dye of the murex, A.Ag. 960.II oak-gall, Hp.Nat.Mul.32, al., Thphr.HP1.2.1, 3.8.6, Dsc.1.107; the dye made therefrom, D.27.10, 43; used as ink, Eust. 955.64; esp. invisible ink, Ph.Bel.102.32. -
3 κηκίς
κηκίς, ῖδος, ἡ, alles Hervorquellende, Hervorsprudelnde, κηκίω; vom Blute; der Qualm; πορφύρας, der Purpursaft; μυδῶσα κηκὶς μηρίων ἐτήκετο κἀνέπτυε, von dem am Feuer verbratenden Fette. Später = der Gallapfel, der aus dem Safte der von gewissen Insekten angestochenen Eichenblätter entsteht, zum Schwarzfärben gebraucht -
4 κηκίς
κηκίς, - ῖδοςGrammatical information: f.Meaning: `anything gushing forth, ooze', of blood, purple, pitch, fat (A., S.), `dye from oak-gall, oak-gall' (Hp., D., Thphr.);Dialectal forms: Dor. κακίς,Derivatives: Diminut. κηκίδιον (medic.). - With, as denominative of an ι-stem (Schwyzer 727), κηκίω (Dor. κακίω H.), only present-stem, also with ἀνα-, `gush forth' (Il.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Uncertain. Since Fick 1, 420 compared with Lith. šókti `spring, danc', IE. *ḱāk-. (The (nasalized) form καγκύλας κηκῖδας. Αἰολεῖς is compared with Lith. šankùs `flink', but this cannot be connected as IE.) (Not here Thraco-Phryg. σίκιν(ν)ις `dance of the satyrs in honour of Dionysos' (S., E.). Further, quite uncertain or arbitrary combinations in Solmsen Wortforsch. 145 n. 2. - κηκίς, - ῖδος is from an old ī-stem (Chantraine Formation 347) or a backformation from κηκίω. - I think that the connection with šókti must be abandoned. The word will be Pre-Greek. The prenasalization in καγκύλας proves this; also the suffix -ῑδ- is Pre-Greek.Page in Frisk: 1,838Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κηκίς
-
5 κηκις
1) пламяἐν κηκῖδι φλογός Aesch. — в пламени костра
2) истечение, сок, струя(πορφύρας ἰσάργυρος κ. Aesch.)
φόνου κ. Aesch. — кровавый поток;μυδῶσα κ. μηρίων Soph. — стекающий жир бедер (сжигаемой жертвы)3) собир. чернильный орешек Dem. -
6 κηκίς
κηκί̱ς, κηκίςanything gushing: fem nom sg -
7 cicis
-
8 τύφω
τύφω, fut. ϑύψω, aor. ἔϑυψα, perf. τέϑυμμαι, aor. ἐτύφην, Rauch, Dampf machen, κηκὶς μηρίων ἐτήκετο κἄτυφε κἀνέπτυε, Soph. Ant. 996; rauchern, καπνὸν τύφειν, Rauch machen, Her. 4, 196; καπνῷ τύφειν μελίσσας, die Bienen mit Rauch vertreiben; auch καπνῷ τύφειν τὴν πόλιν, die Stadt mit Rauch und Qualm erfüllen, Ar. Vesp. 457. 1059. – In Rauch aufgehen lassen, bes. in langsamem Feuer verbrennen, versengen, pass. rauchen, schweelen, glimmen, τύφεται Ἴλιον, Eur. Troad. 146; δόμων ἐρείπια τυφόμενα, Bacch. 8; u. übertr., sich in langsamer Gluth verzehren, bes. von der Liebe, πόϑοις τυφόμενον γλυκὺ πῦρ, Mel. 13 (XII, 63); τύφεσϑε ὑποκαιόμενοι, 4 (XII, 92); τύφεται πῦρ ἐγκρύφιον, Philodem. 15 (V, 124), u. öfter in Anth.; τύφεσϑαι καὶ ϑυμιᾶσϑαι, Arist. meteor. 2, 5; τυφόμενος πόλεμος, ein glimmender, noch nicht völlig ausgebrochener Krieg, Plut. Sulla 6, u. a. Sp. – Verwandt mit ϑύω, fumus. – [Υ im aor. pass. ist kurz.]
-
9 τήκω
τήκω, fut. τήξω, trans., machen, daß Etwas zerfließt, schmelzen, bes. Metalle, Her. 3, 96; χιόνα, Aesch. frg. 299; τήκει καὶ λείβει, Plat. Rep. III, 411 b; καὶ διόλλυσι, X, 609 c, wie Tim. 83 a; Ggstz von πήγνυμι, Plut. Symp. 6 a. E. – Uebrtr., ϑυμόν, das Herz in Trauer verzehren, Od. 19, 264; τίν' ἀεὶ τάκεις ὧδ' ἀκόρεστον οἰμωγὰν – Ἀγαμέμνονα, Soph. El. 122; τήξουσιν ἔρωτες κραδίην, Agath. 2 (V, 278). – Pass. τήκομαι, aor. ἐτάκην, seltener ἐτήχϑην, wie Plat. Tim. 61 b, fut. τακήσομαι, intr., zerschmelzen, fließend werden, zerfließen; Hes. Th. 862. 866; κηκὶς μηρίων ἐτήκετο, Soph. Ant. 995; verwesen, εἰ ποσις μοι κατϑανὼν ἐτήκετο, 897; u. übertr., sich verzehren, vergehen, bes. von Krankheit, Gram oder Sehnsucht; bei Hom. in Vrbdg mit Weinen, so daß man an die eigentliche Bdtg erinnert wird, in Thränen zerfließen u. sich abhärmen: Ὀδυσσεὺς τήκετο, δάκρυ δ' ἔδευεν παρειάς, Od. 8, 522, wie 19, 204 ff. τήκετο χρώς, τήκετο καλὰ παρήϊα δακρυχεούσης mit dem Schmelzen des Schnees verglichen wird; Sp., ὄμμα τέτηκται, Agath. 13 (V, 273); vgl. Theocr. 1, 66. 82. 2, 18. 28; τηκόμενος νούσῳ, Her. 3, 99; u. übertr., δόξαι τακόμεναι κατὰ γᾶν μινύϑουσιν ἄτιμοι, Aesch. Eum. 352; Plat. u. Folgde; τὰ μήτε σηπόμενα, μήτε τηκόμενα, Xen. Mem. 3, 1, 7. – Das perf. τέτηκα hat dieselbe intr. Bedeutung, geschmolzen sein; κρέα τετηκότα, Eur. Cycl. 246; auch πῦρ τετακός, Suppl. 1146, erloschen; übertr., κλαίουσα τέτηκα, Il. 3, 126; κλαίω, τέτηκα, Soph. El. 275; Sp., τετηκὸς ἀργύριον, Pol. 11, 24, 11; übertr., τετηκυῖα ἐπὶ σοί, Luc. Meretr. Dial. 12.
-
10 μυδάω
μυδάω, feucht, durchnäßt sein; φόνου μυδώσας σταγόνας, Soph. O. R. 1278 ( φόνῳ μυδόωντες Nic. Th. 308); μυδῶσα κηκὶς μηρίων, Ant. 995; μυδῶν σῶμα, der verwesende Leichnam, 406; so bes. Sp., von zu vieler Feuchtigkeit verderben, verfaulen, Pol. 6, 25, 7; Luc. D. Mort. 14, 5; Alciphr. 3, 33; s. Ruhnk. Tim. p. 184.
-
11 κηκίδιον
-
12 μηρίον
μηρίον, τό, singul. Posidon. bei Ath. IV, 154 h; sonst nur im plur. μηρία, τά, auch μῆρα, die aus den Schenkeln, μηροί, der Opferthiere geschnittenen Schenkelknochen, welche beim Opfer mit Fett umwickelt und verbrannt wurden; vollständig wird dieser Opfergebrauch beschrieben Od. 3, 456, ἄφαρ δ' ἐκ μηρία τάμνον, sie schnitten die Knochen aus den Schenkeln, κατὰ δὲ κνίσσῃ ἐκάλυψαν, δίπτυχα ποιήσαντες, umhüllten sie mit einer doppelten Lage Fett (vgl. 17, 241, ἐπὶ μηρί' ἔκηε, καλύψας πίονι δημῷ), ἐπ' αὐτῶν δ' ὠμοϑέτησαν, legten kleine Stücke Fleisch darauf (vgl. Il. 1, 460), καῖε δ' ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, und der Alte verbrannte sie. So die Alten, obwohl sich z. B. Apoll. L. H. allgem. ausdrückt: μηρία τὰ ἐκ τῶν μηρῶν ἐξαιρούμενα καὶ ἱεροϑυτούμενα (vgl. μηρός). Voß, bes. mythol. Briefe, II p. 303 ff., u. nach ihm andere Neuere, Schneider, dem Nitzsch zur angeführten Stelle beistimmt, erklären es für Schenkelfleisch, da den Göttern gewiß das beste aus dem Innern der Schenkel herausgeschnittene Fleisch geopfert sei; die einzige, bestimmt vom Knochenopfer sprechende Stelle, Hes. Th. 535 ff., zeige, daß es ein Lokalopfer in Mekone gewesen; u. Od. 3, 85 stehe κρέ' ὑπέρτερα den μηρία, als das von den Menschen gegessene, entgegen; dies aber ist im Ggstz der σπλάγχνα zu nehmen, wie es 461 heißt αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρ' ἐκάη καὶ σπλάγχν' ἐμπάσαντο, μίστυλλον δ' ἄρα τἄλλα. – Das öfter vorkommende κατὰ πίονα μηρί' ἔκηα, Il. 1, 40 u. s. w., geht nur auf die Fettumhüllung; vgl. 8, 240 ἐπὶ πᾶσι (βωμοῖς) βοῶν δημὸν καὶ μηρί' ἔκηα u. μ. πιανϑέντα Theocr. 17, 126. Auch Ποσειδάωνι δὲ ταύρων πόλλ' ἐπὶ μῆρ' ἔϑεμεν, Od. 3, 179, auf den Altar legen, wie αἶγας ἄγειν, ὄφρ' ἐπὶ μηρία ϑέντες Ἀπόλλωνι 21, 267; ἀγλαὰ μηρία, bei Hes. O. 336, entweder fettglänzende Schenkelknochen, od. herrliches, stattliches Schenkelfleisch; auf Opfer geht es auch bei Soph., μυδῶσα κηκὶς μηρίων, Ant. 995; οὐ δέχονται λιτὰς ἔτι ϑεοὶ παρ' ἡμῶν οὐδὲ μηρίων φλόγα, 1007; τὰ μηρί' ἐξελὼν δεῦρ' ἔκφερε, Ar. Pax 986; τῶν μηρίων τὴν κνῖσαν οὐ διαφρήσετε, Av. 193, vgl. 1517; er sagt auch ἐκαύσατε μῆρα ϑεοῖσιν, Pax 1054; aber τὸ τρυφερὸν γὰρ ἐμπέφυκε τοῖς ἁπαλοῖσι μηρίοις ist falsche Lesart für das richtige μηροῖς, Eccl. 903; vgl. Bion. 1, 84.
-
13 ὀμφακῖτις
-
14 ισαργυρος
-
15 παγκαινιστος
-
16 πισσηρης
-
17 чернильный
чернильн||ыйприл τής μελάνης:\чернильныйый карандаш τό μελανί μολύβι· \чернильныйое пятно́ ἡ μελανιά, ἡ μουντζούρα· ◊ \чернильныйый орешек бот. ἡ κηκίς, τό κηκίδν \чернильныйая душ£ ирон. ὁ καλαμαράς. -
18 κηκίδα
-
19 κηκῖδα
-
20 κηκίδας
См. также в других словарях:
κηκίς — κηκίς, ῑδος, ἡ (ΑΜ) βλ. κηκίδα … Dictionary of Greek
κηκίς — κηκί̱ς , κηκίς anything gushing fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖδα — κηκίς anything gushing fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖδας — κηκίς anything gushing fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖδες — κηκίς anything gushing fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖδι — κηκίς anything gushing fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖδος — κηκίς anything gushing fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκῖσι — κηκίς anything gushing fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κηκίδα — Ανώμαλη υπερπλασία, που σχηματίζεται σε διάφορα μέρη ποωδών, θαμνωδών και δενδρωδών φυτικών ειδών. Ο σχηματισμός της κ. οφείλεται τις περισσότερες φορές στην εναπόθεση αβγών από τα έντομα. Σπανιότερα οι κ. προκαλούνται από τη δράση χημικών ουσιών … Dictionary of Greek
Aeolic Greek — For the architectural style, see Aeolic order. Distribution of Greek dialects in the classical period.[1] Western group … Wikipedia
καγκύλη — καγκύλη, ἡ (Α) αιολ. τ. αντί κηκίς* … Dictionary of Greek