-
1 łomotać
глаг.• грохотать• делить• стучать* * *łomo|tać\łomotaćcze/\łomotaćce, \łomotaćcz несов. 1. стучать, грохотать;2. разг. колотить+1. łoskotać, dudnić 2. tłuc, walić
* * *łomocze / łomoce, łomocz несов.1) стуча́ть, грохота́ть2) разг. колоти́тьSyn: -
2 kołatać
глаг.• биться• дрожать• пульсировать• стучать• трепетать* * *koła|tać\kołataćcze/\kołataćce, \kołataćcz несов. 1. стучать, колотить;\kołatać do drzwi колотить в дверь;
2. о со просить, хлопотать о чём, добиваться чего;\kołatać о pomoc просить (добиваться) помощи;
● serce \kołataćcze сердце колотится+1. stukać, pukać, łomotać 2. prosić, zabiegać
* * *kołacze / kołace, kołacz несов.1) стуча́ть, колоти́тьkołatać do drzwi — колоти́ть в дверь
kołatać o pomoc — проси́ть (добива́ться) по́мощи
•Syn: -
3 dobijać się
несов.1) czego, do czego добира́ться до чего2) czego, о со добива́ться чего3) do kogo-czego стуча́ться к кому, во чтоdobijać się się do drzwi — стуча́ть (колоти́ть) в дверь
Syn: -
4 dobijać\ się
несов. 1. czego, do czego добираться до чего;2. czego, о со добиваться чего; 3. do kogo-czego стучаться к кому, во что; \dobijać\ się się do drzwi стучать (колотить) в дверь+1. docierać 2. osiągać, uzyskiwać 3. łomotać, walić
См. также в других словарях:
łomotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, łomotaćoczę || łomotaćocę, łomotaćocze || łomotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} walić, tłuc, uderzać; mocno, gwałtownie stukać, dobijać się; dudnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młot pneumatyczny nieznośnie łomotał za ścianą.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łomotać — ndk IX, łomotaćoczę (łomotaćocę), łomotaćoczesz (łomotaćocesz), łomotaćocz, łomotaćał, łomotaćany rzad. łomotnąć dk Va, łomotaćnę, łomotaćniesz, łomotaćnij, łomotaćnął, łomotaćnęła, łomotaćnęli, łomotaćnąwszy 1. «stukać, walić, dobijać się (np.… … Słownik języka polskiego
łomotnąć — → łomotać łomotnąć się pot. «uderzyć się o coś» … Słownik języka polskiego
bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… … Słownik języka polskiego
hałasować — ndk IV, hałasowaćsuję, hałasowaćsujesz, hałasowaćsuj, hałasowaćował 1. «robić hałas, głośno się zachowywać; stukać, łomotać, huczeć; krzyczeć, wrzeszczeć» Hałasować podkutymi butami, garnkami w kuchni. Dzieci hałasują na podwórzu. Traktory,… … Słownik języka polskiego
kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę … Słownik języka polskiego
łomotanie — n I rzecz. od łomotać … Słownik języka polskiego
łoskotać — ndk IX, łoskotaćoczę (łoskotaćocę), łoskotaćoczesz (łoskotaćocesz), łoskotaćocz, łoskotaćał, łoskotaćany «wydawać silny, głuchy odgłos, powodować powstawanie łoskotu; silnie stukać, łomotać» Łoskotać drzwiami. Drzwi łoskoczą. Koła pociągu… … Słownik języka polskiego
tarabanić — ndk VIa, tarabanićnię, tarabanićnisz, tarabanićbań, tarabanićnił 1. pot. «uderzać w coś mocno, czyniąc hałas; walić, łomotać» Tarabanić do drzwi, w drzwi. 2. przestarz. «bić w bęben, bębnić» tarabanić się pot. «wchodzić na coś, do czegoś z… … Słownik języka polskiego
tłuc — ndk XI, tłukę, tłuczesz, tłucz, tłukł, tłuczony 1. «uderzeniami rozbijać na kawałki, rozgniatać coś, niszczyć coś przez uderzanie, rzucanie; rozbijać» Tłuc szklanki przy zmywaniu. Brzęk tłuczonego szkła. Tłuczone kartofle. Tłuc kamienie. Tłuc… … Słownik języka polskiego
walić — ndk VIa, walićlę, walićlisz, wal, walićlił, walićlony walnąć dk Va, walićnę, walićniesz, walićnij, walićnął, walićnęła, walićnęli, walićnięty, walićnąwszy 1. tylko ndk «powodować rozpadanie się, upadek czegoś; burzyć, rozwalać, przewracać coś»… … Słownik języka polskiego
