-
1 zwabić
глаг.• завлекать• завлечь• заманивать• заманить• поманить• привлекать• привлечь• сманить* * *zwabi|ć\zwabićony сов. сманить; заманить* * *zwabiony сов.смани́ть; замани́ть -
2 zwabić rój
привлечь рой -
3 przyciągnąć
глаг.• привлечь• притягивать• притянуть* * *przyciągn|ąć\przyciągnąćięty сов. 1. притянуть;2. перен. привлечь, приманить; 3. (z trudem przywlec) притащить, приволочь+2. zwabić, znęcić
* * *przyciągnięty сов.1) притяну́ть2) перен. привле́чь, примани́ть3) ( z trudem przywlec) притащи́ть, приволо́чьSyn: -
4 przywabić
глаг.• приманить* * *przywabi|ć\przywabićony сов. приманить+zwabić, znęcić, przynęcić
* * *przywabiony сов.примани́тьSyn: -
5 skusić
глаг.• завлекать• заманивать• искушать• обольщать• очаровывать• привлекать• соблазнить• соблазнять• совратить• совращать* * *sku|sić\skusićszę, \skusićszony сов. соблазнить, сманить+zwabić, znęcić
* * *skuszę, skuszony сов.соблазни́ть, смани́тьSyn: -
6 znęcić
глаг.• приманить* * *znęc|ić\znęcićę, \znęcićony сов. сманить, приманить+przynęcić, zwabić
* * *znęcę, znęcony сов.смани́ть, примани́тьSyn:przynęcić, zwabić -
7 przywlec
приволочь, притащить, занестиspowodować, pociągnąć (za sobą) привлечь (вызвать)przeciągnąć, przyciągnąć, wciągnąć привлечь (вовлечь)posłużyć się, wykorzystać привлечь (использовать)przyciągnąć, ściągnąć, zwabić привлечь (приманить)* * *przywl|ec\przywlecokę, \przywlececze, \przywlececz, \przywlecokła, \przywlecekli, \przywlececzo-ny сов. 1. приволочь, притащить;2. (chorobę itp.) занести (болезнь u m. ň.)+1. przyciągnąć
* * *przywlokę, przywlecze, przywlecz, przywlokła, przywlekli, przywleczony сов.1) приволо́чь, притащи́ть2) (chorobę itp.) занести́ (болезнь и т. п.)Syn:przyciągnąć 1)
См. также в других словарях:
zwabić — dk VIa, zwabićbię, zwabićbisz, zwab, zwabićbił, zwabićbiony zwabiać ndk I, zwabićam, zwabićasz, zwabićają, zwabićaj, zwabićał, zwabićany «ściągnąć, przyciągnąć dokądś wabieniem; przywabić, przynęcić, znęcić» Zwabić psa gwizdaniem. Zwabić ptaki… … Słownik języka polskiego
zwabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwabiaćam, zwabiaća, zwabiaćają, zwabiaćany {{/stl 8}}– zwabić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zwabiaćbię, zwabiaćbi, zwabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wabiąc,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
lep — 1. Brać, wziąć, złapać kogoś na lep, na plewy «kusić, skusić, wabić, zwabić, zwodzić, zwieść kogoś»: Przez wiele lat, zdając sobie sprawę z tego, że wyglądam na słodką kobietkę, starałam się być zasadnicza, ostra i taka, której nie można wziąć na … Słownik frazeologiczny
złapać się — pot. Złapać się na lep, na plewy «dać się skusić, zwabić, zwieść» Złapać się za głowę zob. głowa 59 … Słownik frazeologiczny
lep — m IV, D. u, Ms. leppie; lm M. y «lepka, gęsta substancja syntetyczna lub organiczna; rozsmarowana na paskach papieru, pniach drzew itp. służy do wabienia i łowienia owadów (niekiedy ptaków); także pasek papieru posmarowany taką substancją» Lep na … Słownik języka polskiego
przynęta — ż IV, CMs. przynętaęcie; lm D. przynętaęt «pokarm umieszczony w zastawianych sieciach, na wędkach, w pułapkach itp., w celu zwabienia zwierzyny łownej, ryb, ptaków» Przynęta dla ryb, na ptaki. Łowić ryby na przynętę. ◊ Na przynętę «dla zachęty;… … Słownik języka polskiego
skusić — dk VIa, skuszę, skusisz, skuś, skusićsił, skuszony, skuszeni 1. «kusząc skłonić do czegoś; pociągnąć, zwabić» Skusiła kogoś zabawa, ciekawość. Skusił ją do pójścia na spacer. Licho go skusiło wplątać się w tę sprawę. Co go skusiło tu przyjść! 2.… … Słownik języka polskiego
zanęcić — dk VIa, zanęcićcę, zanęcićcisz, zanęcićęć, zanęcićcił, zanęcićcony zanęcać ndk I, zanęcićam, zanęcićasz, zanęcićają, zanęcićaj, zanęcićał, zanęcićany «zwabić, skusić, zachęcić» Zanęcić ryby chlebem. Zanęcić widzów sensacyjnym tematem filmu. ∆ łow … Słownik języka polskiego
zasadzka — ż III, CMs. zasadzkadzce; lm D. zasadzkadzek 1. «podstępne ukrycie się gdzieś w celu niespodziewanej napaści, działania znienacka, zaczajenie się na kogoś; miejsce, gdzie się ktoś na kogoś zaczaił» Niebezpieczna zasadzka. Urządzać zasadzkę.… … Słownik języka polskiego
zmamić — dk VIa, zmamićmię, zmamićmisz, zmam, zmamićmił, zmamićmiony «zwieść kogoś fałszywymi pozorami, zbałamucić, otumanić; przyciągnąć, zwabić, znęcić» Zmamić kogoś pozorami życzliwości. Zmamić kogoś obietnicą dobrego zarobku … Słownik języka polskiego
znęcić — dk VIa, znęcićcę, znęcićcisz, znęć, znęcićcił, znęcićcony rzad. znęcać ndk I, znęcićam, znęcićasz, znęcićają, znęcićaj, znęcićał, znęcićany «podziałać przyciągająco dzięki swojej atrakcyjności; zwabić, ściągnąć, przynęcić» Znęcić kogoś łatwym… … Słownik języka polskiego