-
1 zrujnować
глаг.• разорить• разорять• разрушать• разрушить* * *zrujnowa|ć\zrujnowaćny сов. разрушить; разорить;\zrujnować zdrowie разрушить (погубить) здоровье; \zrujnować gospodarkę разрушить экономику, довести экономику до упадка, привести экономику в упадок
+ zniszczyć* * *zrujnowany сов.разру́шить; разори́тьzrujnować zdrowie — разру́шить (погуби́ть) здоро́вье
zrujnować gospodarkę — разру́шить эконо́мику, довести́ эконо́мику до упа́дка, привести́ эконо́мику в упа́док
Syn: -
2 zagubiony
потерянный, затерянный, неприкаянныйzgubiony, zaprzepaszczony, zrujnowany, zmarnowany загубленный -
3 abbruchreif
abbruchreif nadający się tylko do rozbiórki, zrujnowany, walący się
См. также в других словарях:
zrujnować — dk IV, zrujnowaćnuję, zrujnowaćnujesz, zrujnowaćnuj, zrujnowaćował, zrujnowaćowany 1. «doprowadzić do ruiny, do zniszczenia; zburzyć, zniszczyć» Huragan zrujnował osadę. Dom został zrujnowany w czasie wojny. ◊ Zrujnować zdrowie, nerwy itp.… … Słownik języka polskiego
fizycznie — przysłów. od fizyczny (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: Wielkości fizycznie określane. b) w zn. 2: Coś jest fizycznie możliwe, niemożliwe. c) w zn. 3: Pracować fizycznie. Ktoś wypoczęty, zrujnowany fizycznie … Słownik języka polskiego
rudera — ż IV, CMs. ruderaerze; lm D. ruderaer «stary, zniszczony, zrujnowany, walący się budynek» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
używalność — ż V, DCMs. używalnośćści, blm «przydatność do tego, żeby być używanym; możność używania czegoś, korzystania z czegoś» Doprowadzić zrujnowany dom do stanu używalności. Wynająć pokój z używalnością kuchni … Słownik języka polskiego
doszczętnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o czynności prowadzącej do zniszczenia: całkowicie, zupełnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Doszczętnie spalony, zrujnowany dom. Doszczętnie wytępiony gatunek ptaków. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
majątkowo — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} pod względem majątku, mienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrujnowany majątkowo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
opuszczenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. opuścić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan, w jakim znajduje się ktoś, kogo wszyscy opuścili;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozpaczliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., rozpaczliwieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób świadczący o czyjejś rozpaczy; desperacko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walczyć, bronić się rozpaczliwie. Zawodzić, płakać, krzyczeć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień