-
1 zrazić
глаг.• обескураживать• оттолкнуть• отчуждать* * *zra|zić\zrazićżę, \zrazićżony сов. 1. do kogo оттолкнуть от кого, вооружить, восстановить против кого;\zrazićził do siebie (\zrazićził sobie) przyjaciół он оттолкнул
от себя (восстановил против себя) друзей;2. do czego отбить охоту к чему, разочаровать в чём; \zrazić kogoś do nauki отбить у кого-л. охоту к учёбе;był \zrazićżony niepowodzeniem его обескуражила неудача
+ zniechęcić, odstręczyć* * *zrażę, zrażony сов.zraził do siebie (zraził sobie) przyjaciół — он оттолкну́л от себя́ (восстанови́л про́тив себя́) друзе́й
zrazić kogoś do nauki — отби́ть у кого́-л. охо́ту к учёбе
był zrazićżony niepowodzeniem — его́ обескура́жила неуда́ча
Syn: -
2 zrazić się
сов. do kogo-czegoSyn: -
3 zrazić\ się
сов. do kogo-czego потерять симпатию к кому, разочароваться в ком-чём; потерять охоту к чему -
4 odstręczyć
глаг.• оттолкнуть• отчуждать* * *odstręcz|yć\odstręczyćony сов. оттолкнуть; отпугнуть;\odstręczyć od siebie przyjaciół оттолкнуть от себя друзей
+ zniechęcić, zrazić, odstraszyć* * *odstręczony сов.оттолкну́ть; отпугну́тьodstręczyć od siebie przyjaciół — оттолкну́ть от себя́ друзе́й
Syn: -
5 uprzedzić
глаг.• предвосхитить• предупредить• упредить* * *uprzedz|ić\uprzedzićę, \uprzedzićony сов. 1. предупредить;\uprzedzić kogoś о czymś предупредить кого-л. о чём-л.; \uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) предупредить чью-л. просьбу (чьё-л. желание); 2. kogo do kogo-czego восстановить, (враждебно) настроить кого против кого-чего; 3. опередить+2. zniechęcić, zrazić 3. ubiec
* * *uprzedzę, uprzedzony сов.1) предупреди́тьuprzedzić kogoś o czymś — предупреди́ть кого́-л. о чём-л.
uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) — предупреди́ть чью́-л. про́сьбу (чьё-л. жела́ние)
3) опереди́тьSyn: -
6 zniechęcić
глаг.• обескураживать• обескуражить• расхотеть* * *zniechęc|ić\zniechęcićony сов. kogo 1. do czego отбить охоту у кого к чему;\zniechęcić do nauki отбить охоту к учёбе;
2. do kogo оттолкнуть от кого;\zniechęcić do siebie przyjaciół оттолкнуть от себя друзей t
+ zrazić* * *zniechęcony сов. kogo1) do czego отби́ть охо́ту у кого к чемуzniechęcić do nauki — отби́ть охо́ту к учёбе
2) do kogo оттолкну́ть от когоzniechęcić do siebie przyjaciół — оттолкну́ть от себя́ друзе́й
Syn: -
7 uprzedzić się
сов. do kogo-czego(вражде́бно) настро́иться против кого-чего, прони́кнуться предубежде́нием к кому-чемуSyn: -
8 zniechęcić się
сов.Syn: -
9 uprzedzić\ się
сов. do kogo-czego (враждебно) настроиться против кого-чего, проникнуться предубеждением к кому-чему+zniechęcić się, zrazić się
-
10 zniechęcić\ się
См. также в других словарях:
zrazić — dk VIa, zrażę, zrazićzisz, zraź, zrazićził, zrażony zrażać ndk I, zrazićam, zrazićasz, zrazićają, zrazićaj, zrazićał, zrazićany «zniechęcić kogoś czymś, spowodować czyjąś niechęć, odrazę do siebie, do kogoś, do czegoś» Zrazić kogoś opryskliwością … Słownik języka polskiego
zrazić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zrażać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrażać się – zrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić chęć, ochotę do czegoś; tracić życzliwe uczucia wobec kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrażał się łatwo. Zraził się do swojego nauczyciela. Zraził się do pracy zespołowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrażać — → zrazić … Słownik języka polskiego
pozrażać — dk I, pozrażaćam, pozrażaćasz, pozrażaćają, pozrażaćaj, pozrażaćał, pozrażaćany «zrazić wiele osób, kolejno, jedną po drugiej» Pozrażał do siebie wielu swoich przyjaciół. pozrażać się «o wielu: zrazić się» Pozrażali się do jego pomysłów … Słownik języka polskiego
зразы — Заимств. в середине XIX в. из польск. яз., где zrazy «битки» мн. ч. от zraz «кусок», производного от zrazić «отрезать» … Этимологический словарь русского языка
obrzydzić — dk VIa, obrzydzićdzę, obrzydzićdzisz, obrzydź, obrzydzićdził, obrzydzićdzony obrzydzać ndk I, obrzydzićam, obrzydzićasz, obrzydzićają, obrzydzićaj, obrzydzićał, obrzydzićany «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę do kogoś lub do czegoś; zrazić,… … Słownik języka polskiego
odstręczyć — dk VIb, odstręczyćczę, odstręczyćczysz, odstręczyćstręcz, odstręczyćczył, odstręczyćczony odstręczać ndk I, odstręczyćam, odstręczyćasz, odstręczyćają, odstręczyćaj, odstręczyćał, odstręczyćany «podziałać odpychająco; odstraszyć, zniechęcić,… … Słownik języka polskiego
poodpychać — dk I, poodpychaćam, poodpychaćasz, poodpychaćają, poodpychaćaj, poodpychaćał, poodpychaćany 1. «odepchnąć kolejno wielu ludzi, wiele rzeczy itp.» Poodpychał wszystkich w kolejce. 2. «spowodować niechęć wielu osób; zrazić czymś wiele osób,… … Słownik języka polskiego
zmierzić — [wym. zmier zić] dk VIa, zmierzićrżę, zmierzićzisz, zmierzićzmierź, zmierzićził, zmierzićrżony «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę, obrzydzenie, niechęć; odstręczyć, zrazić» Zmierziła go przykra woń. Zmierziło mnie życie. Zmierził sobie życie w… … Słownik języka polskiego
ЗРАЗЫ. — Из польск. яз., вероятно, в XIX в. В польском слово zrazy «битки» по происхождению является мн. ч. слова zraz (ср. zrez) «кусок», производного от zrazic «сшибить, свалить, отрезать» … Этимологический словарь Ситникова