wyziewy

См. также в других словарях:

• wyziewy — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. wyziewywów {{/stl 8}}{{stl 7}} ciała lotne (pary, gazy), zwykle o nieprzyjemnej woni, ulatniające się z rozgrzanych cieczy lub ciał stałych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyziewy z wulkanu, z pieca hutniczego. Wyziewy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyziew — m IV, D. u, Ms. wyziewwie; lm M. y zwykle w lm «to, co się wydziela skądś w postaci gazów; woń, zwykle nieprzyjemna, ulatniająca się z ogrzanych cieczy lub ciał stałych» Kuchenne wyziewy. Wyziewy wulkanu. Wyziewy kominów fabrycznych. Wyziewy z… …   Słownik języka polskiego

• alkohol — m I, D. u; lm M. e, D. i a. ów 1. «napój o właściwościach odurzających otrzymywany najczęściej z rozcieńczonego spirytusu etylowego lub przez destylację przefermentowanych moszczów gronowych, owocowych itp.; trunek; także zbiorowo o takich… …   Słownik języka polskiego

• fumarola — ż I, DCMs. fumarolali; lm D. fumarolali geol. fumarole «gorące wyziewy wulkaniczne, składające się z gazów, zwłaszcza z pary wodnej, wydzielające się z kraterów i szczelin wulkanów, najobficiej bezpośrednio po wybuchu» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• miazmat — m IV, D. u, Ms. miazmatacie; lm M. y zwykle w lm, przestarz. «wyziewy pochodzące z rozkładu organizmów zwierzęcych lub roślinnych, z zanieczyszczenia powietrza, którym przypisywano dawniej rolę chorobotwórczą; niezdrowe powietrze, zaduch,… …   Słownik języka polskiego

• mofety — blp, D. mofetytów geol. «chłodne (poniżej 100°C) wyziewy gazów wulkanicznych, złożone głównie z dwutlenku węgla, występujące na terenach wulkanicznych i powulkanicznych» ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• neutralizować — ndk IV, neutralizowaćzuję, neutralizowaćzujesz, neutralizowaćzuj, neutralizowaćował, neutralizowaćowany 1. «ustanawiać neutralność, czynić neutralnym» przen. «czynić nieszkodliwym, osłabiać, zobojętniać» Jego złość neutralizowały nowe perspektywy …   Słownik języka polskiego

• smrodliwy — pot. «mający przykry zapach; wydający odrażającą woń; śmierdzący» Smrodliwe wyziewy. Smrodliwe zaułki …   Słownik języka polskiego

• trunkowy — trunkowywi rzad. przym. od trunek Trunkowe wyziewy. ∆ posp. Człowiek trunkowy «człowiek, który często pije alkohol» …   Słownik języka polskiego

• wapor — m IV, D. u, Ms. wapororze; lm M. y 1. tylko w lm, przestarz. dziś żart. «atak płaczu, histerii; spazmy, fumy» Klimakteryczne wapory. 2. zwykle w lm, daw. «wyziewy, opary» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• wdychać — ndk I, wdychaćam, wdychaćasz, wdychaćają, wdychaćaj, wdychaćał, wdychaćany «wciągać nosem, ustami (powietrze, gazy, wyziewy, pyły itp.) do płuc» Wdychać czyste, świeże, ostre powietrze. Wdychać tlen, spaliny, kurz. Wdychać zapach kwiatów …   Słownik języka polskiego