-
1 выдумывать
глаг.• fabrykować• fałszować• kuć• nawymyślać• podrabiać• sfabrykować• wydumać• wykuwać• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• wytwarzać• zmyślać* * *blagować разг., bujać, komponować шутл., wymyślać, zmyślać -
2 измышлять
глаг.• nawymyślać• sfabrykować• wydumać• wykoncypować• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać* * * -
3 придумывать
глаг.• myśleć• nawymyślać• sfabrykować• sądzić• wydumać• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać* * * -
4 ругать
глаг.• besztać• kląć• lżyć• napocić• ochrzaniać• opieprzać• przeklinać• przysięgać• skląć• sztorcować• urągać• wymyślać• złorzeczyć* * *besztać, gromić, łajać, lżyć, wymyślać komu od najgorszych, objeżdżać прост., opieprzać, psioczyć, sztorcować, wyzywać, złorzeczyć -
5 бранить
глаг.• besztać• ganić• gromić• karać• karcić• nakrzyczeć• rugać• strofować• wymyślać• zganić• łajać* * *łajać, lżyć, objeżdżać, sztorcować -
6 поносить
глаг.• dźwigać• kląć• lżyć• nieść• nosić• obrażać• ponosić• przeklinać• przenosić• urągać• wymyślać• zelżyć• znieważać• złorzeczyć* * *( некоторое время) ponosić, pomstować, złorzeczyć -
7 ругаться
глаг.• kląć• napocić• przeklinać• przysięgać• skląć• złorzeczyć* * * -
8 выдумать
глаг.• nawymyślać• nazmyślać• sfabrykować• sfingować• wydumać• wykombinować• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać• zmyślić -
9 измыслить
глаг.• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać -
10 изобрести
глаг.• nawymyślać• sfabrykować• wydumać• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać -
11 изобретать
глаг.• kuć• nawymyślać• sfabrykować• wydumać• wykuwać• wymyślać• wymyślić• wynajdować• wynaleźć• zmyślać -
12 придумать
глаг.• wydumać• wykoncypować• wymyślać• wymyślić• wymędrkować• wynajdować• wynaleźć• zmyślać -
13 сфабриковать
глаг.• sfabrykować• wymyślać• wymyślić• zmyślać -
14 ухитряться
глаг.• wymyślać• wymyślić• wynaleźć
См. также в других словарях:
wymyślać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wymyślaćam, wymyślaća, wymyślaćają, wymyślaćany {{/stl 8}}– wymyślić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wymyślaćlę, wymyślaćli, wymyślaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} myśląc,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wymyślać — (Ktoś) prochu nie wymyśli zob. proch 3. Wymyślać komuś od ostatnich, od najgorszych zob. zwymyślać … Słownik frazeologiczny
wymyślać — ndk I, wymyślaćam, wymyślaćasz, wymyślaćają, wymyślaćaj, wymyślaćał, wymyślaćany 1. forma ndk czas. wymyślić (p.) 2. «obrzucać kogoś wymysłami; ubliżać, urągać komuś, lżyć kogoś; wygadywać coś na kogoś, besztać» Wymyślał wszystkim nie licząc się… … Słownik języka polskiego
wymyślać [nawymyślać] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}od ostatnich [od najgorszych] {{/stl 13}}{{stl 7}} ordynarnie, wulgarnie wyzywać kogoś, obrzucać kogoś obelgami, wyzwiskami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wścibskiej sąsiadce nawymyślała od najgorszych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać coś z głowy — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
brać coś z sufitu — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
wyssać z palca — Wymyślać coś nie opierając się na faktach; fabrykować Eng. To devise or invent, especially impromptu, something not based on facts; to hastily fabricate … Słownik Polskiego slangu
dorożkarz — Kląć, wymyślać jak dorożkarz, jak szewc «kląć, wymyślać komuś ordynarnie, używając dosadnych, niewybrednych słów»: Mała Ewa pali, wącha z chłopakami klej, klnie jak szewc. DzPol 5 6/1998 … Słownik frazeologiczny
dorożkarz — m II, DB. a, lm M. e, DB. y «właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów» Warszawski dorożkarz. ◊ Kląć, wymyślać jak dorożkarz «kląć ordynarnie, używać dosadnych, niewybrednych słów, wymyślać komuś» … Słownik języka polskiego
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
łajać — ndk IX, łajaćję, łajaćjesz, łaj, łajaćał, łajaćany «ostro strofować; besztać, wymyślać, ganić» Łajał syna za złe zachowanie. □ Kto kogo łaje, niech sam przykład daje. □ Łaj, ale daj. łajać się 1. strona zwrotna czas. łajać Łajał się i prawił… … Słownik języka polskiego