wyczucie

См. также в других словарях:

• wyczucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wyczuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejętność intuicyjnego wyczuwania czegoś; także: takt, smak w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyczucie — n I 1. rzecz. od wyczuć. 2. «zdolność intuicyjnego odczuwania, czucia czegoś; odczucie» Mieć wyczucie czasu, rytmu. Komuś brak wyczucia. Powiedzieć coś bez wyczucia sytuacji. Robić coś z wyczuciem. ◊ pot. Na wyczucie «kierując się intuicją, nie… …   Słownik języka polskiego

• na wyczucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} kierując się intuicją, wyczuciem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie byłem pewny, robiłem to zadanie na wyczucie. Na wyczucie stawiać pytania. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czuj — 1. pot. Mieć czuja «mieć wyczucie, intuicję, umieć trafnie coś przewidywać»: Facet miał czuja. Natychmiast zorientował się, że nie radzę sobie z całą tą sytuacją. A. Dodziuk, W. Kamecki, Matnia. 2. pot. (Robić coś) na czuja «robić coś, nie mając… …   Słownik frazeologiczny

• bizantyjski — bizantyjskiscy przym. od Bizancjum ∆ Sztuka bizantyjska «sztuka chrześcijańskiego wschodu, oficjalna sztuka kościoła ortodoksyjnego z głównym centrum w Bizancjum (V XV w.), której tradycje przetrwały w sztuce ruskiej i bałkańskiej do XIX w.;… …   Słownik języka polskiego

• czuj — m I, D. czuja, blm tylko we fraz. pot. Mieć czuja «mieć wyczucie, intuicję; kierować się wyczuciem, intuicją» …   Słownik języka polskiego

• niuch — m III, D. a; lm M. y 1. «szczypta (tabaki), taka ilość tabaki, jaką się bierze na jeden raz do zażycia» Niuch tabaki. 2. B.=D. a. M. pot. żart. «nos, powonienie» zwykle w przen. «wyczucie, orientacja» Zrobić coś na niuch. Mieć dobrego niucha,… …   Słownik języka polskiego

• przedsmak — m III, D. u, N. przedsmakkiem zwykle blm «zapowiedź, próbka tego, co ma nastąpić, wyczucie czegoś mającego nastąpić (częściej o czymś niemiłym)» Przedsmak klęski, porażki …   Słownik języka polskiego

• psi — «odnoszący się do psa, należący do psa, właściwy psu, taki jak u psa» Psie kły. Psie ujadanie. Psi zaprząg. ∆ pot. Psi grzyb «grzyb niejadalny» ∆ bot. Psia trawka «Nardus stricta, roślina z rodziny traw, której kwiatostanem jest kłos o kłoskach… …   Słownik języka polskiego

• węch — m III, D. u, blm «zmysł powonienia; zdolność ludzi i zwierząt do odczuwania zapachów niektórych lotnych substancji rozproszonych w powietrzu (uwarunkowana pobudzeniem nerwów węchowych jamy nosowej przez cząsteczki tych substancji, dostające się… …   Słownik języka polskiego

• intuicja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. intuicjacji {{/stl 8}}{{stl 7}} niedokładnie umotywowane, lecz prawdopodobne zdanie o czymś; przeczucie, trafne spostrzeżenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaufamy pańskiej intuicji. Te intuicje wydają mi się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień